Υπάρχουν φορές που μπορεί να έχετε παρατηρήσει το παιδί σας να παίζει μόνο του, συγκεντρωμένο, στο δωμάτιό του ενώ κάνει ατελείωτες συζητήσεις με τον φανταστικό φίλο του. Οι φίλοι αυτοί μπορούν να υπάρξουν σε όλα τα μεγέθη, τις μορφές και τα φύλα. Επίσης μπορεί να βασίζονται σε κάποιον που ήδη γνωρίζει το παιδί όπως ένας ήρωας κινουμένου σχεδίου, κάποιος χαρακτήρας από παραμύθι ή ακόμα και κάποιο λούτρινο παιχνίδι. Υπάρχει πιθανότητα να είναι άνθρωποι αλλά μπορεί να είναι και ζώα. Είναι «φίλοι» που μπορεί να βρίσκονται πάντα εκεί, κοντά του, ή να φεύγουν κατά διαστήματα. Ενδέχεται ακόμα να «ζουν» σε συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού όπως το τραπέζι της κουζίνας ή το υπνοδωμάτιο του παιδιού. Μπορεί όλο αυτό να σας τρομάζει… πρέπει όμως; Η απάντηση είναι πως όχι μιας και τα μικρά παιδιά συχνά «δημιουργούν» φανταστικούς φίλους.

 

Πότε εμφανίζονται και πόσο «μένουν»;

Τα παιδιά μπορούν να «δημιουργήσουν έναν φανταστικό φίλο κοντά στην ηλικία των δυόμιση ετών. Ενώ υπάρχουν και κάποιες σπάνιες περιπτώσεις που μπορεί να έχουν παραπάνω από έναν τέτοιο φίλο. Συνήθως σταματούν να παίζουν μαζί τους όταν είναι έτοιμα να τον αποχωριστούν, πράγμα που μπορεί να τους πάρει από κάποιους μήνες έως, σε κάποιες περιπτώσεις, και λίγα χρόνια.

 

Γιατί τα παιδιά έχουν φανταστικούς φίλους;

Είναι σύνηθες το παιδί να έχει «δημιουργήσει» έναν φανταστικό φίλο για να του «καλύψει» κάποια ή κάποιες ανάγκες του. Έτσι ο φίλος αυτός μπορεί:

  • Να ακούει και να υποστηρίζει το παιδί
  • Να το συντροφεύει στο παιχνίδι
  • Να καταφέρνει πράγματα που το ίδιο δεν μπορεί
  • Να του «προσφέρει» αποκλειστικότητα αφού είναι μοναδικός και ανήκει μόνο σε αυτό
  • Να μην το κρίνει ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί να επισημάνει τυχών λάθη

 

Το παιδί είναι το μόνο που είναι «υπεύθυνο» για το τι λέει, τι κάνει ,με ποιόν αλλά και που μπορεί να παίξει ο φίλος αυτός. Έτσι μπορούν, «παρέα», να «εξερευνούν» τον φανταστικό κόσμο που δημιουργεί μόνο του. Ταυτόχρονα ο γονιός παρατηρώντας  τον τρόπο που το παιδί μιλά και παίζει με το φανταστικό του φίλο αποκτά  μια εικόνα για τον εσωτερικό του κόσμο, τις προτιμήσεις, τις συμπάθειες και τις αντιπάθειές του.

 

Κάνοντας την «συγκατοίκηση» με τον φανταστικό φίλο λειτουργική

Οι «ανάγκες» του φανταστικού φίλου

Υπάρχει περίπτωση να διαπιστώσετε ότι μπορεί το παιδί να σας ζητήσει διάφορα πράγματα σε σχέση με τον φίλο του. Όπως να βάλετε ένα επιπλέον πιάτο στο τραπέζι ή ένα δεύτερο μαξιλάρι στο κρεβάτι, ακόμα και να κρατήσετε την πόρτα ανοιχτή για να «περάσει». Αντί να το αποθαρρύνετε ζητήστε την βοήθειά του. Για παράδειγμα ζητήστε του να ορίσει μια θέση στο τραπέζι για τον «φίλο» του και να σας βοηθήσει για να το στρώσετε. Ή μπορείτε να του πείτε ότι έχει δίκιο για το μαξιλάρι αλλά καλό θα ήταν να το στρώσει μόνο του γιατί αυτό μπορεί να κάνει τον «φίλο» του πιο «χαρούμενο». Με αυτό τον τρόπο αποδέχεστε την «κατάσταση» ενώ ταυτόχρονα μπορείτε να αδράξετε την ευκαιρία ώστε να αναπτύξει μοναδικές δεξιότητες.

 

Μιλώντας «δια αντιπροσώπου»

Μερικά παιδιά επιμένουν να συμβουλεύονται, σχεδόν για τα πάντα, τους φίλους αυτούς. Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να σας ζητήσουν να μιλήσετε στον «φίλο» και όχι απευθείας στα ίδια. Είναι κατανοητό, αλλά και απολύτως λογικό, ότι μπορεί να υπάρξουν στιγμές που ενδεχομένως αυτό να σας κουράζει ή να σας απογοητεύει. Και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να το επικοινωνήσετε με ωραίο τρόπο στο παιδί. Έτσι μπορείτε, για παράδειγμα, να του πείτε «Ξέρεις; Τώρα θα ήθελα να ακούσω τι σκέφτεσαι εσύ και όχι τι σκέφτεται ο φίλος σου…».

 

«Δεν το έκανα εγώ…»

Ο φανταστικός φίλος μπορεί να γίνει το «εξιλαστήριο θύμα» για τις αταξίες του μικρού σας. Έτσι μπορεί να «χρησιμοποιηθεί» από το παιδί ως ο μοναδικός φταίχτης για να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεών του. Όσο κι αν ακούγεται διασκεδαστικό, καλό θα ήταν να συγκρατηθείτε και να μην το δεχτείτε γιατί αυτό θα ενισχύσει, σε μεγάλο βαθμό, την αποφυγή ευθυνών. Έτσι μπορείτε να είστε «ευθείς» με το παιδί λέγοντάς του πως ξέρετε ότι την «αταξία» την έχει κάνει το ίδιο. Στην συνέχεια απλά ακολουθήστε την «τακτική» που ακολουθείτε πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

«Γνωρίζοντας» τον «φίλο» του παιδιού

Είναι σημαντικό να «αφουγκράζεστε» το πότε εμφανίστηκε στην ζωή του παιδιού, ο φίλος αυτός, καθώς επίσης και ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του χαρακτήρα του. Έτσι, για παράδειγμα, αν ο φανταστικός του φίλος είναι κακόβουλος, κακός ή αν εμφανίστηκε μετά από ένα τραυματικό γεγονός στη ζωή του, καλό είναι να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό.