Οι γονείς εξακολουθούν να χρειάζονται να βλέπουν, να αναγνωρίζουν, να αντανακλούν και να επικυρώνουν τα συναισθήματά τους, όπως ακριβώς τα μωρά, τα νήπια, τα παιδιά και οι έφηβοι.
Οι ενήλικες μερικές φορές μπορεί να ενεργούν με τρόπους που δεν είναι και τόσο ιδανικοί εξαιτίας των υπέρμετρων συναισθημάτων. Ως ενήλικες αλλά και γονείς έχετε έναν λόγο παραπάνω να κάνετε λίγη περισσότερη εκπαίδευση σχετικά με το πώς λειτουργούν τα συναισθήματα.
Εξαιτίας των όσων διδαχθήκατε για τα συναισθήματα ως παιδιά, πολλοί άνθρωποι είναι πολύ σκληροί με τον εαυτό τους όσον αφορά την εκδήλωσή τους. Αλλά αυτό είναι άδικο. Είναι σαν να επικρίνετε τον εαυτό σας επειδή αναπνέει.
Διαβάστε επίσης: Γονείς: Πώς να είστε πιο ευάλωτοι με τα παιδιά
Τα συναισθήματα δεν νοιάζονται αν είναι λογικά ή χρήσιμα- αναδύονται μέσα μας και πρέπει να τα προσέξουμε, να τα αναγνωρίσουμε, να τα ονομάσουμε και να τα αποδεχτούμε. Δεν χρειάζεται να ενεργούμε σε κάθε συναίσθημα, εκτός αν είναι το σωστό. Αλλά οι άνθρωποι υποφέρουν εσωτερικά αν προσποιούνται ότι τα συναισθήματα δεν υπάρχουν.
Αναγνωρίστε τα πρότυπα συναισθηματικής έκφρασης (ή καταπίεσης) που διδαχτήκατε ως παιδιά
Όλοι οι γονείς ήταν κάποτε παιδιά, μεγαλωμένα από την προηγούμενη γενιά ενηλίκων, οι οποίοι μεγάλωσαν από την προηγούμενη γενιά. Τα συναισθηματικά πρότυπα περνούν από γενιά σε γενιά, προς το καλύτερο ή το χειρότερο.
Ορισμένες οικογένειες δείχνουν πολύ θυμό ή κρύβουν πάντα τον θυμό τους. Όταν τα παιδιά ζουν υπό δυσμενείς συνθήκες, μπορεί να μεγαλώσουν και να μεταβιβάσουν μοτίβα φόβου και άγχους στην επόμενη γενιά και στη μεθεπόμενη, ακόμη και αν αυτές οι μετέπειτα γενιές δεν ζουν σε συνεχή κίνδυνο.
Σε πολλές οικογένειες, τα τραύματα των παλαιότερων γενεών είναι σιωπηρά. Ίσως οι μεγαλύτεροι δεν θέλουν να επιβαρύνουν τους νεότερους με τον πόνο των όσων βίωσαν, ή ίσως πιστεύουν ότι η νεότερη γενιά δεν θα το καταλάβει.
Ίσως η νεότερη γενιά φοβάται να κάνει τις ερωτήσεις, μη θέλοντας να ανοίξει μια παλιά πληγή. Αλλά μόνο ανοίγοντας αυτές τις πόρτες και να φέρνοντας τα παλιά τραύματα στο φως, ώστε να μπορέσουν να επουλωθούν.
Αν η θλίψη αντιμετωπίζεται ως πολύτιμος φίλος, αντί για επικίνδυνος εχθρός, είναι σε θέση να ολοκληρωθεί πιο αποτελεσματικά και να μην μεταβιβαστεί σε άλλα μέλη της οικογένειας. Υπάρχουν συγκεκριμένα συναισθήματα που σας δυσκολεύουν; Συναισθήματα για τα οποία ντρέπεστε, φοβάστε, μπερδεύεστε;
Δώστε στον εαυτό σας μια απαλή ώθηση για να εκφράσετε αυτά τα συναισθήματα έστω και λίγο. Μοιραστείτε τα με έναν έμπιστο φίλο ή γράψτε γι’ αυτά. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να σπάσετε το μοτίβο.
