Όταν λέμε, «θέλω τα παιδιά μου να είναι ευτυχισμένα», εννοούμε ότι ελπίζουμε να βιώσουν την απόλυτη χαρά και πλήρη αποδοχή στη ζωή τους, ότι θα ζουν μια ζωή που θα τους εκφράζει και θα κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα.
Και ο ρόλος μας ως γονείς είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε αυτή τη διαδικασία. Αλλά γίνεται κάποιος να είναι πραγματικά πάντα χαρούμενος;
Στην πράξη, δεν είναι κανείς. Πρέπει να υπομείνουμε κάποιες αντιξοότητες για να μάθουμε, να αναπτυχθούμε και να εξελιχθούμε.
Διαβάστε επίσης: Ευαίσθητα παιδιά: Έχουν σπάνια προνόμια, λένε οι επιστήμονες
Τι συμβαίνει όταν η ευτυχία δεν είναι αυτό που νιώθουν τα παιδιά μας; Αν τους επισημαίνετε ότι ο στόχος πρέπει να είναι η παντοτινή ευτυχία, μπορεί να υποθέσουν ότι ο τρόπος που αισθάνονται είναι λάθος.
Μπορεί να σκεφτούν: «Αν δεν είμαι ευτυχισμένος, κάτι δεν πάει καλά. Δεν θα έπρεπε να αισθάνομαι έτσι. Τι συμβαίνει με μένα;»
Για να δεις το ουρανιο τοξο πρεπει να αντεξεις τη βροχη
Όταν σκέφτεστε τη δική σας ζωή, ίσως έχετε βιώσει στιγμές απέραντης χαράς και στιγμές δυστυχίας, ακόμη και βαθιάς θλίψης. Στην πραγματικότητα, καμία δεν είναι καλύτερη από την άλλη.
Σίγουρα, προτιμούμε να νιώθουμε χαρά. Αλλά στις δύσκολες στιγμές, έπρεπε να βρείτε ένα νέο τρόπο να βλέπετε τα πράγματα στη ζωή. Συχνά διδάσκουμε στα παιδιά και στον εαυτό μας να αποφεύγουμε τον πόνο. Αυτό είναι σίγουρα λογικό.
Τι θα γινόταν όμως αν εξερευνούσαμε τον πόνο αντί να τρέχουμε μακριά του; Οι αρνητικές εμπειρίες είναι πάντα εκεί για να μας διδάξουν κάτι. Είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά μας να αμφισβητούν τον πόνο και να καταλαβαίνουν τι προσπαθεί να τους διδάξει.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε παραδείγματα από τη δική σας ζωή, όταν ο πόνος ήταν ένας σημαντικός δάσκαλος. Όταν δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε τον πόνο, αυτός φουσκώνει και βαθαίνει. Η άρνησή του μας απομακρύνει από την ευτυχία.
Τι θα γινόταν αν αναδιαμορφώναμε αυτή την έννοια του να είμαστε ευτυχισμένοι όλη την ώρα και αντί γι’ αυτό αγκαλιάζαμε το να είμαστε ένας άνθρωπος που βιώνει και επεξεργάζεται όλα τα συναισθήματα;
Όταν τα παιδιά μας δεν είναι χαρούμενα, δεν είμαστε ούτε εμείς
Όταν λέμε στα παιδιά μας ότι είμαστε ευτυχισμένοι αν είναι ευτυχισμένα, τα επιβαρύνουμε άθελά μας. Γρήγορα συνειδητοποιούν ότι η ευτυχία σας είναι δεμένη και εξαρτάται από τη δική τους. Αυτή η συν-εξάρτηση δείχνει στο παιδί ότι είναι υπεύθυνο για τη δική σας ευτυχία.
Όταν είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα, τα συναισθήματά μας αντικατοπτρίζουν τα δικά τους. Όμως πρέπει να αναγνωρίζουμε επίσης ότι οι αντιξοότητες, η απογοήτευση και οι δύσκολες στιγμές θα συμβούν αναπόφευκτα.
Δεν είναι ούτε υγιές να δημιουργείτε μια πλασματική ευτυχία ώστε να φαίνεται ότι είστε καλά. Αποφεύγουμε να νιώθουμε επώδυνα συναισθήματα επειδή δεν θέλουμε να ανησυχήσουμε ή να αναστατώσουμε τους άλλους. Έτσι μαθαίνουμε στα παιδιά να βάζουν τις συναισθηματικές ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές τους.
