Πολλές φορές πιστεύουμε ότι η καλύτερη επιλογή είναι να καταπιέζουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και να μην τα αποκαλύπτουμε στα παιδιά. Ωστόσο, αντί να τα κρύβουμε, είναι προτιμότερο να μάθουμε πώς να τα ρυθμίζουμε. Άλλωστε, αν δεν ξέρουμε πώς να τα διαχειριστούμε, τι παράδειγμα θα δώσουμε στα παιδιά;

Η συναισθηματική νοημοσύνη περιλαμβάνει βασικά το να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τα απαραίτητα εργαλεία για τον εντοπισμό, τη διαχείριση και τη διοχέτευση καθενός από τα συναισθήματα που νιώθουμε. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά το καλό παράδειγμα.

 

Διαβάστε επίσης: Γονείς: Είναι εντάξει να είμαστε «αρκετά καλοί»

 

 

Όταν νιώθουμε λοιπόν ένα συναίσθημα, πρέπει να το ακούμε για να καταλάβουμε ποια είναι η προέλευσή του και τι προσπαθεί να μας πει. Έτσι, έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο του εαυτού μας.

Πώς τελικά θα τα καταφέρουμε;

Είναι σωστό να κρύβουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα από τα παιδιά;

Είναι λογικό κάθε γονιός να θέλει το παιδί του να είναι ανέμελο και χαρούμενο. Για αυτόν τον λόγο, μπορεί να πιστεύει πως είναι καλύτερο να κρύβει τα συναισθήματά του και να ενεργεί με δυναμισμό μπροστά του. Ωστόσο, υπάρχει ένα πράγμα που συχνά οι γονείς ξεχνούν. Και αυτό είναι ότι όλα τα συναισθήματα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική μας ισορροπία.

Όταν κρύβουμε άσχημα συναισθήματα όπως το θυμό, τη λύπη, την απογοήτευση ή το φόβο, βλάπτουμε κατά κανόνα την ποιότητα της σχέσης με τα παιδιά. Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά θα μάθουν ότι αυτά τα συναισθήματα πρέπει να κρύβονται και δεν πρέπει ούτε εκείνα να μιλάνε για αυτά. Αυτό, μακροπρόθεσμα, μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες στη συναισθηματική τους ευημερία, καθώς δεν θα αισθάνονται ελεύθερα να εκφράσουν αυτό ακριβώς που νιώθουν.

«Καταστολή» συναισθημάτων

Πολλές φορές, δεν συνειδητοποιούμε ότι όταν καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, βλάπτουμε, πέρα από το παιδί, και τον εαυτό μας. Σίγουρα οι πιο πολλοί είμαστε εξοικειωμένοι με τις φράσεις: «Πρέπει να είσαι δυνατός», «Δεν έχει νόημα να κλαις» ή «Εντάξει, δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα». Όλες αυτές οι φράσεις δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μας αναγκάζουν να «κουκουλώνουμε» συγκεκριμένα συναισθήματα. Αντίθετα όμως, όταν είμαστε για παράδειγμα θυμωμένοι, φοβισμένοι ή λυπημένοι, είναι ωφέλιμο να το εκφράσουμε.

Η σχέση με τα παιδιά μας πρέπει να βασίζεται στην επικοινωνία, την εμπιστοσύνη, τη στοργή και την αγάπη. Πώς θα τα καταφέρουμε να είναι καλή εάν δεν μοιραζόμαστε μαζί τους συναισθήματα και εμπειρίες;

Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά μας

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και τι να κάνουμε με αυτά. Αν νιώθουμε άγχος, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να το αναγνωρίσουμε, να το αποδεχτούμε και να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να δούμε τι κρύβεται από πίσω. Πώς μπορούν να γίνουν όλα αυτά;

  • Βρίσκουμε μια άνετη θέση και χαλαρώνουμε τα πόδια και τα χέρια μας.
  • Εισπνέουμε βαθιά και εκπνέουμε, αφού μετρήσουμε μέχρι το 5.
  • Κρατάμε την αναπνοή μας για περίπου 4 δευτερόλεπτα.
  • Αφήνουμε τον αέρα και μετράμε μέχρι το 10.
  • Προσπαθούμε να ονομάσουμε το συναίσθημα που νιώθουμε. Για να το κάνουμε αυτό, μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας και να αναπνεύσουμε ήρεμα.
  • Ονομάζουμε αυτό που νιώθουμε και το επικυρώνουμε. Του επιτρέπουμε να είναι εκεί ακόμα κι αν είναι δυσάρεστο.
  • Τέλος, αναρωτιόμαστε τι χρειάζεται αυτό το συναίσθημα για να βελτιωθεί. Για παράδειγμα, μπορεί να απαιτείται περισσότερη κατανόηση, αποδοχή ή υπομονή με τον εαυτό μας.

 

Τι πρέπει να έχουμε κατά νου για τα συναισθήματά μας

Σε σχέση με κάθε μας συναίσθημα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε τα ακόλουθα:

  • Τα αρνητικά συναισθήματα δεν έχουν σκοπό να μας πληγώσουν, αλλά μάλλον να μας ενημερώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά.
  • Δεν πρέπει να αγνοούμε τα συναισθήματά μας, αλλά μάλλον να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να τα νιώσει.
  • Τώρα είναι η στιγμή να αναλογιστούμε και να αναζητήσουμε τι έχει πυροδοτήσει το κάθε μας συναίσθημα.
  • Τα συναισθήματα είναι μέρος της ζωής και πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά.

 

 

Η καταπίεση των αρνητικών μας συναισθημάτων είναι ένα κακό παράδειγμα για τα παιδιά

 

 

Εάν οι γονείς καταπιέζουν αυτό που νιώθουν, μπορεί να κάνουν τα παιδιά τους να πιστεύουν ότι αυτού του είδους τα συναισθήματα πρέπει, όπως είπαμε, να κρύβονται. Ως αποτέλεσμα, η συναισθηματική τους ανάπτυξη βλάπτεται. Η ουσία είναι η ανάπτυξη μιας σχέσης με το παιδί βασισμένης στην εμπιστοσύνη, μέσα στην οποία θα μπορούν μικροί και μεγάλοι να εκφράζουν ελεύθερα εκείνο που νιώθουν και που σκέφτονται.

Είναι πιο ωφέλιμο λοιπόν να μάθουμε να ρυθμίζουμε τα όποια αρνητικά μας συναισθήματα έτσι ώστε να τα εκφράζουμε με πιο υγιή τρόπο, χωρίς ποτέ να τα καταπιέζουμε, καθώς δεν κάνει καλό ούτε σε εμάς ούτε στα παιδιά μας.