Ποιες είναι οι βασικές συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών;

Όλοι γνωρίζουμε τις βασικές πρακτικές ανάγκες των παιδιών για να μεγαλώσουν. Το φαγητό, η ξεκούραση, το σπίτι είναι απαραίτητα στοιχεία που κάθε άνθρωπος χρειάζεται για να ζήσει. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες εξίσου σημαντικές ανάγκες σε συναισθηματικό επίπεδο ώστε το κάθε παιδί να μπορεί να αναπτυχθεί με υγιή τρόπο.

Πριν μάθουμε τι πρέπει να προσφέρουμε στα παιδιά μας, πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε γνωρίζοντας τι συναισθηματικά χρειάζονται. Αν και φυσικά το κάθε παιδί είναι μοναδικό και έχει διαφορετικές ανάγκες, υπάρχουν κάποιες βασικές που μοιράζονται όλα τα παιδιά μοιράζονται.

Ποιες είναι αυτές;

Διαβάστε επίσης: «Δεν ήμουν εγώ»: Πώς θα βοηθήσουμε το παιδί να αναλάβει την ευθύνη

Οι συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μας

Αγάπη και στοργή

Η αγάπη είναι η βάση των πάντων. Τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται ότι τα αγαπούν για να μεγαλώσουν υγιή.

Την αγάπη μας μπορούμε να τη δείξουμε με πολλούς τρόπους. Με στοργικά λόγια, μέσω της υποστήριξης και της αναγνώρισης, με τη σωματική επαφή όπως τα χάδια, τα φιλιά και τις αγκαλιές μας.

Προσκόλληση (ασφάλεια, προστασία)

Μια άλλη βασική συναισθηματική ανάγκη είναι η προσκόλληση. Ο John Bowlby, Βρετανός ψυχίατρος και ψυχαναλυτής, περιγράφει αυτόν τον όρο ως τον στενό και διαρκή δεσμό μεταξύ ενός παιδιού και ενός φροντιστή. Η υγιής προσκόλληση αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο στοιχείο για την επιβίωση και τη σωματική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών.

Παρέχει μια ασφαλή βάση από την οποία τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν τον κόσμο και να βελτιστοποιήσουν τις γνωστικές, συναισθηματικές και κοινωνικές τους ικανότητες. Με άλλα λόγια, παρέχει ασφάλεια και προστασία, ενώ βάζει τα θεμέλια για μια ανεξάρτητη και ευτυχισμένη ενήλικη ζωή.

Αναγνώριση

Τα παιδιά πρέπει να τα βλέπουμε και να τα ακούμε. Ακριβώς όπως οι ενήλικες, τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται ότι τα λαμβάνουμε υπόψη. Η αναγνώριση τα βοηθά να δημιουργήσουν τη δική τους ταυτότητα και να «χτίσουν» την εικόνα του εαυτού τους.

Κατά την παιδική ηλικία, τα παιδιά βλέπουν τον εαυτό τους ανάλογα με τον τρόπο που τα βλέπουν οι γονείς τους. Για αυτόν τον λόγο, είναι απαραίτητο να είμαστε προσεκτικοί στις λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν τα χαρακτηρίζουμε. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα επιτεύγματά τους, να επικυρώνουμε τα συναισθήματά τους και να αφήνουμε χώρο για τις απόψεις τους χωρίς μονίμως να ασκούμε κριτική.

Αποδοχή

«Παρέα» με την ανάγκη για αναγνώριση έρχεται και η αποδοχή. Δεν αρκεί μονάχα η αναγνώριση από τα πιο στενά μέλη της οικογένειας. Τα παιδιά πρέπει επίσης να αντιλαμβάνονται ότι είναι αποδεκτά ακριβώς όπως είναι. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μην μοιράζονται κάποια χαρακτηριστικά προσωπικότητας, ενδιαφέροντα ή απόψεις με τους γονείς τους, ωστόσο αυτό δεν είναι κάτι αρνητικό ή που πρέπει να «διορθωθεί».

Επιπλέον, τόσο τα λάθη που κάνουν όσο και οι δυσκολίες που παρουσιάζουν πρέπει να γίνονται αποδεκτά. Είναι ζωτικής σημασίας σε κάθε περίπτωση να αισθάνονται ότι αξίζουν αγάπη και σεβασμό, με τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά αισθάνονται ελεύθερα να είναι ο εαυτός τους.

Καλύπτουμε και τις συναισθηματικές των παιδιών μας γιατί…

Η παιδική ηλικία είναι ένα πολύ σημαντικό στάδιο της ανθρώπινης εμπειρίας. Τότε είναι που αναπτύσσεται η προσωπικότητα και χτίζεται ένα στυλ προσκόλλησης που αργότερα θα επηρεάσει την ενήλικη ζωή. Η σχέση με τους γονείς και τους φροντιστές στην πρώιμη παιδική ηλικία αφήνει «ίχνη». Αν και αυτά δεν είναι απαραίτητα καθοριστικά, είναι πολύ σπουδαία για την ανάπτυξη του κάθε ατόμου.