Οι παιδικές χαρές ενθαρρύνουν τα παιδιά να δοκιμάσουν τα όριά τους σε μεγαλύτερα ύψη και ταχύτητες, ενώ παράλληλα δοκιμάζουν το άγχος και την αντοχή των γονέων, που τρέχουν πίσω τους για να μην χτυπήσουν.
Στην πραγματικότητα, αυτά που «κινδυνεύουν» περισσότερο είναι τα παιδιά που δεν παίζουν.
Διαβάστε επίσης: Γονείς: Τι να κάνετε όταν θυμώνετε με το παιδί
Αυτό συμβαίνει επειδή δεν τους δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξουν τις απαραίτητες δεξιότητες ώστε μια μέρα, να καταφέρουν να κάνουν μια απαιτητική δραστηριότητα χωρίς να πέσουν και να τραυματιστούν.
Πώς θα προλάβετε τους τραυματισμούς
Οι έρευνες δείχνουν ότι οι δεξιότητες που αναπτύσσουν τα μικρά παιδιά μέσω του ελεύθερου παιχνιδιού – όπως συντονισμός, ισορροπία και επίγνωση του σώματος – χρησιμεύουν ως βασικά δομικά στοιχεία για τη διατήρηση της σωματικής υγείας και ασφάλειας σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Μπορεί να φαίνεται ότι τα παιδιά μας προσπαθούν να δοκιμάσουν τα όριά μας, αλλά η εμπλοκή τους σε αυτά τα «ριψοκίνδυνα» είδη παιχνιδιού δοκιμάζει τα δικά τους όρια με πολύ απαραίτητους τρόπους.
Ενώ είναι απολύτως κατανοητή η προστατευτικότητα, αξίζει να σκεφτούμε αν (σε ορισμένες περιπτώσεις) προσπαθώντας να αποτρέψουμε έναν άμεσο (μικρό) τραυματισμό, μπορεί να αυξάνουμε τις πιθανότητες να υποστούν δυνητικά σοβαρότερους τραυματισμούς, τρομάζοντάς τα.
Ένα μεγάλο μέρος της ημέρας τους μονοπωλείται από το να κάθονται σε μια τάξη, ακόμη και η γυμναστική είναι δομημένη. Ως γονείς, μπορούμε να διαθέτουμε χρόνο για ελεύθερο παιχνίδι. Δεν φαντάζεστε τη μάθηση που προκύπτει από το ελεύθερο παιχνίδι: Κινητική, αισθητηριακή, επικοινωνία, επίλυση προβλημάτων…
Δώστε τους την ευκαιρία να κινηθούν με τον τρόπο που χρειάζονται τα αναπτυσσόμενα σώματά τους. Μέσα από τον φακό της ανάπτυξης, είναι αξιοσημείωτο ότι δεν χρειάζεται να καθοδηγήσουμε τα παιδιά μας να περιστρέφονται, να πηδούν ή να σκαρφαλώνουν – απλά το κάνουν.
Πρέπει να ενισχύσουμε αυτό το εσωτερικό κίνητρο, δείχνοτας εμπιστοσύνη στις εσωτερικές διαδικασίες που συμβαίνουν και ότι χτίζουν – βήμα–βήμα – όλα αυτά τα σημαντικά συστήματα και δεξιότητες με τον δικό τους ρυθμό. Ακόμη και μια (ακίνδυνη) πτώση είναι μια απίστευτη εμπειρία μάθησης.
Το ελεύθερο παιχνίδι βοηθά τα αισθητήρια συστήματα των παιδιών να αναπτυχθούν
Το ιδιοδεκτικό σύστημα: Επίγνωση του σώματος
Το ιδιοδεκτικό σύστημα, το οποίο είναι ο τρόπος με τον οποίο εγκαθιδρύουμε την επίγνωση του σώματος, έχει υποδοχείς που βρίσκονται στους μύες και τις αρθρώσεις. Όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν τους μύες και τις αρθρώσεις τους αυτοί οι υποδοχείς λαμβάνουν διαφορετικές εισροές, οι οποίες με τη σειρά τους ενισχύουν αυτή τη σύνδεση νου–σώματος.
Η ανάπτυξη αυτού του συστήματος είναι ο λόγος για τον οποίο μπορούμε να αντιληφθούμε να σηκώσουμε το πόδι μας λίγο ψηλότερα για να περάσουμε ένα σκαλοπάτι.
Το αιθουσαίο σύστημα: Ισορροπία
Το αιθουσαίο σύστημα είναι υπεύθυνο για την ισορροπία, μέσω της κίνησης του υγρού στους εσωτερικούς ωτικούς σωλήνες και της αποστολής σημάτων στον εγκέφαλό μας. Όσο περισσότερο τα παιδιά μας κυλιούνται, περιστρέφονται και κρέμονται ανάποδα, τόσο περισσότερο κινείται αυτό το υγρό στο εσωτερικό αυτί.
Και τόσο μεγαλύτερη είναι η ευκαιρία να αναπτυχθούν αυτές οι νευρικές οδοί στον εγκέφαλο. Τα παιδιά που έχουν αναπτύξει μια ισχυρή αίσθηση ισορροπίας είναι πιο ικανά και έχουν λιγότερες πιθανότητες να τραυματιστούν σοβαρά.
