Ο όρος «γονείς ελικόπτερα» επινοήθηκε για πρώτη φορά το 1969, όταν ο Dr. Haim Ginott τον χρησιμοποίησε για να περιγράψει τους γονείς που «κρέμονται» πάνω από τα παιδιά τους. Σχεδόν 50 χρόνια αργότερα, ο όρος έχει κερδίσει μια θέση στην κοινή καθομιλουμένη, ως κωδικό όνομα για τους γονείς που ελέγχουν κάθε πτυχή της ζωής των παιδιών τους.
Πρόκειται για κάτι περισσότερο από μια κακή συνήθεια με πιασάρικο όνομα. Αυτού τους είδους οι γονείς μπορεί να εμποδίζουν άθελά τους τα παιδιά από το να ασκήσουν συναισθηματικό και συμπεριφορικό έλεγχο από μόνα τους.
Μελέτες υποδεικνύουν ότι τα παιδιά που παρακολουθούνται και προστατεύονται συνεχώς από τους γονείς τους δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένα για να αντιμετωπίσουν το στρες. Πρόκειται για μια επικίνδυνη προσέγγιση στη γονική μέριμνα.
Διαβάστε επίσης: «Helicopter parenting»: Μήπως είστε κι εσείς υπερπροστατευτικοί; Αν ναι, ποιες οι συνέπειες;
Πολλοί γονείς έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη επίγνωση της υπερπροστασίας. Ωστόσο, μπορεί να χρησιμοποιούν διακριτικές, φαινομενικά ακίνδυνες τακτικές helicoptering που «περνούν κάτω από το ραντάρ».
Ακολουθούν 7 ενδείξεις ότι μπορεί στην πραγματικότητα να είστε κι εσείς γονέας «helicopter»:
1. Βοηθάτε το παιδί συνεχώς με μικρά πράγματα
Αν δείτε το παιδί σας να δυσκολεύεται να δέσει τα παπούτσια του, μπαίνετε αμέσως στη διαδικασία να το κάνετε εσείς; Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, σωστά; Στην πραγματικότητα, είναι, λένε οι ειδικοί.
Το να εκτελείτε δύσκολες εργασίες για τα παιδιά αντί να τα αφήνετε να τις κάνουν μόνα τους, στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι ικανά και δεν έχουν αρμοδιότητα. Δείξτε υποστήριξη και ότι έχετε εμπιστοσύνη στο παιδί σας όταν προσπαθεί να κάνει κάτι.
2. Βιάζεστε να διορθώσετε τα «αρνητικά» συναισθήματα
Παρόλο που κανένας γονιός δεν θέλει να βλέπει το παιδί του αναστατωμένο, είναι γεγονός ότι η απογοήτευση, ο θυμός και η θλίψη είναι όλα μέρος της ζωής. Η εκμάθηση της ρύθμισης των συναισθημάτων είναι μια σημαντική δεξιότητα ζωής.
Όταν δεν αφήνετε τα παιδιά σας να νιώσουν αυτά τα συναισθήματα και να τα επεξεργαστούν, εμποδίζετε ακούσια τη συναισθηματική τους ανάπτυξη. Αυτή η πρακτική υπονομεύει τη φυσική ανθεκτικότητα που έχουν τα παιδιά στο να ξεπερνούν τις προκλήσεις και να μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τις φυσιολογικές εμπειρίες της ζωής.
3. Φτιάχνετε την τσάντα τους ή κάνετε τις εργασίες τους
Όσο μεγαλώνει, θα πρέπει να αφήσετε το παιδί σας να πάρει τα ηνία και να χειριστεί το σακίδιό του, τις σχολικές εργασίες και τις εξωσχολικές δραστηριότητες χωρίς τη δική σας συμβολή.
Μέρος της ανάπτυξης του παιδιού είναι η συνεχής κατάκτηση δεξιοτήτων, οι οποίες αλλάζουν μεγαλώνοντας. Οι δυσκολίες βοηθούν τα παιδιά να μάθουν επιμονή.
4. Χειρίζεστε τις συγκρούσεις με τους συνομηλίκους τους
Το να παρεμβαίνετε σε μια κατάσταση εκφοβισμού είναι ένα πράγμα, αλλά όταν παρεμβαίνετε για να επιλύσετε τις συγκρούσεις μεταξύ του παιδιού σας και των φίλων του, βλάπτετε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του.
Επιπλέον, αυτό μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα αμηχανίας και δυσαρέσκειας. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, μπορεί να αρχίσουν να δυσανασχετούν με αυτό και να σταματήσουν να μοιράζονται τα προβλήματά τους μαζί σας.
5. Τα παιδιά σας δεν έχουν ποτέ την ευθύνη
Για όλα φταίει κάποιος άλλος… Ένας δάσκαλος, ένα άλλο παιδί, ένας άλλος γονιός; Αν δεν αφήσετε ποτέ το παιδί σας να αναλάβει την ευθύνη και να αποδεχτεί το ρόλο του, τότε θα αρχίσει να πιστεύει ότι οι πράξεις του δεν έχουν συνέπειες.
Ωστόσο, αυτό το είδος σκέψης δεν θα λειτουργήσει στον πραγματικό κόσμο, όπου θα χρειαστεί να λογοδοτήσουν και δεν θα ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανασφάλεια, άγχος και αυτοαμφισβήτηση.
