Η μετάβαση στην εφηβεία είναι αναμφίβολα δύσκολη για τα παιδιά. Είναι σαν να βρίσκονται στη μέση μιας διαδρομής που ξεκινά με την παιδική ηλικία και καταλήγει στην ενηλικίωση. Αυτή βέβαια η περίοδος δεν είναι περίπλοκη μόνο για εκείνα. Αδιαμφισβήτητα, είναι και για τους γονείς, οι οποίοι θα πρέπει να προσαρμοστούν στις αλλαγές και να σκεφτούν το πώς θα στηρίξουν τα παιδιά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Κάθε γονέας είναι λογικό να βιώσει κατά την εφηβεία του παιδιού του αβεβαιότητα, αμφιβολίες, φόβους ακόμα και την επιθυμία να… παγώσει ή να γυρίσει το χρόνο πίσω. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι ένα από τα πιο εποικοδομητικά στάδια στη σχέση του με το παιδί κατά το οποίο, εάν οι όποιες δυσκολίες αντιμετωπιστούν σωστά, οι συναισθηματικοί δεσμοί μπορούν να ενισχυθούν.
Διαβάστε επίσης: «Σ’ αγαπώ»: Γιατί πρέπει να το πούμε στο παιδί μας και σήμερα
Πώς να αντιμετωπίσετε τη μετάβαση του παιδιού στην εφηβεία
Σεβαστείτε την «ελευθερία» του
Όπως είπαμε, κατά την εφηβεία, τα παιδιά αρχίζουν να διεκδικούν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και ιδιωτικότητα. Μπορεί να κλείνουν την πόρτα στο δωμάτιό τους, να μην είναι τόσο ανοιχτά ή τόσο στοργικά πλέον με εσάς. Οι συνομήλικοι φαίνεται να παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ η οικογένεια μπαίνει σε… δεύτερη μοίρα.
Προσπαθήστε να κατανοήσετε αυτήν την ανάγκη για προοδευτική ανεξαρτησία και να θέσετε όρια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού χωρίς να γίνεστε υπερπροστατευτικοί. Σεβαστείτε τον θεμελιώδη ρόλο που παίζουν πλέον οι φίλοι του παιδιού και τη σημασία που αποκτά η κοινωνική του ζωή.
Ωστόσο, θυμηθείτε: Εσείς είστε ακόμα το θεμέλιο για την σωστή ανάπτυξή του. Ακόμα κι αν δεν σας αγκαλιάζει τόσο πολύ όσο παλιά, εξακολουθεί να σας αγαπά, να σας χρειάζεται, να αισθάνεται ασφάλεια και χαρά με τη στοργή σας.
Αποδεχθείτε αυτό το «άλλο παιδί»
Κατά τη διάρκεια της μετάβασης στην εφηβεία, είναι σύνηθες τα παιδιά να αλλάζουν. Αρχίζουν να ορίζουν τα γούστα, τις προτιμήσεις και τις απόψεις τους. Ο χαρακτήρας τους ωριμάζει σταδιακά όπως και τα ίδια. Σε αυτή τη φάση, πολλοί γονείς μπορεί να αισθάνονται ότι «χάνουν» το παιδί τους.
Δεν είναι παράλογο να νιώθετε νοσταλγία για εκείνο το γλυκό, στοργικό και υπάκουο παιδάκι που ήταν κάποτε το παιδί σας. Άλλωστε, δεν είναι και εύκολο να κατανοήσετε απόλυτα τις νέες του απόψεις ούτε να αρχίσετε να βλέπετε το παιδί ως ένα ώριμο πια άτομο. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αποδεχθείτε πως αυτό το… νέο παιδί δεν είναι άλλο από το παιδί σας.
Σεβαστείτε τα ρούχα που προτιμά, τη μουσική που θέλει να ακούει, τους φίλους του αφού βεβαιωθείτε πως το παιδί είναι ασφαλές εκεί που είναι.
Δείξτε εμπιστοσύνη
Τα παιδιά στην εφηβεία είναι πια αρκετά μεγάλα ώστε να μπορούν να αναλάβουν ευθύνες σύμφωνα με τις ικανότητές τους και να παίρνουν αποφάσεις μόνα τους.
Η σχέση γονέα-παιδιού δεν βασίζεται πλέον στο ότι ο πρώτος ορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές και το παιδί συμμορφώνεται με αυτές. Είναι πλέον απαραίτητο να υπάρξουν διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών εφόσον βεβαιωθούμε πως το παιδί μας είναι υπεύθυνο και αξιόπιστο.
Με πιο απλά λόγια, δεν ωφελεί να περιορίζετε το παιδί ούτε να προσπαθείτε να διατηρήσετε την ίδια σχέση που είχατε παλιά. Είναι καλό όμως να το εμπιστεύεστε και να του δείχνετε το δρόμο να ενεργεί με ειλικρίνεια.
Και μαζί και χώρια…
Τέλος, το πιο σημαντικό ίσως σε αυτή τη φάση είναι να βρείτε μια ισορροπία ώστε να δίνετε χώρο στα παιδιά, χωρίς όμως να αποστασιοποιείστε από αυτά. Εξακολουθούν να είναι παιδιά και να σας χρειάζονται, τώρα ίσως περισσότερο από ποτέ.
Η υποστήριξη, η καθοδήγηση και η άνευ όρων αγάπη σας είναι απαραίτητα στοιχεία σε αυτή τη δύσκολη μετάβαση.
Μην φοβάστε, δεν έχετε χάσει το παιδί σας. Μη διστάζετε, εξακολουθεί να σας αγαπά. Απλά αφήστε και λίγο τα πράγματα να κυλούν από μόνα τους και θα σας είναι πιο εύκολο να δείτε τα θετικά και σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξής του. Αντί να πιστεύετε ότι με κάθε του βήμα απομακρύνεται από εσάς, νιώστε περήφανοι για την πρόοδό του και κάντε από πλευράς σας διακριτικά βήματα προς τη μεριά του.
Τελικά, και αυτή η φάση θα περάσει και ποιος ξέρει; Ίσως κάποια στιγμή φτάσετε στο σημείο να τη νοσταλγείτε χαμογελώντας…