Ίσως η λέξη «φίλος» να είναι κάπως υπερβολική όταν μιλάμε για μωρά, αλλά σίγουρα τους αρέσει να περιστοιχίζονται από άλλα παιδιά. Πώς εκδηλώνουν αυτή τη χαρά; Χαμογελώντας, κουνώντας τα ποδαράκια τους και αγγίζοντας τα άλλα παιδάκια στο
πρόσωπο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι φιλικές τους σχέσεις είναι ήρεμες. Το παιχνίδι σε μικρή ηλικία μπορεί να περιλαμβάνει «κλέψιμο» παιχνιδιών και σπρωξιές…
Τα παιδιά αναζητούν την παρέα συνομηλίκων τους γιατί αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα, έχουν κοινά ενδιαφέροντα και αντιδράσεις. Βέβαια, θα χρειαστεί να φτάσουν στην προνηπιακή ηλικία για να αρχίσουν να καταλαβαίνουν τι σημαίνει «αλληλεπίδραση» σε μια σχέση και ότι δεν πρέπει να λύνουμε τις διαφορές μας ουρλιάζοντας, αλλά πολιτισμένα.
Διαβάστε επίσης: Παιδί: Γιατί μιλάει στον εαυτό του;
Στην ηλικία των δεκαοχτώ μηνών τα περισσότερα παιδιά έχουν ήδη αναπτύξει την ικανότητα της ταύτισης. Αν δουν, για παράδειγμα, ένα μωρό να κλαίει, θα σπεύσουν να του δώσουν την πιπίλα που του έχει πέσει για να το παρηγορήσουν. Όμως μόνο μετά την ηλικία των τρεισήμισι ετών ένα παιδί είναι σε θέση να κατανοήσει πραγματικά ένα άλλο. Τότε είναι που μαθαίνουν ότι δύο άνθρωποι (έστω και μικροί) δεν μπορούν να θέλουν πάντα τα ίδια πράγματα και έχουν διαφορετικά συναισθήματα και επιθυμίες. Τώρα δηλαδή είναι που αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι κάποιες φορές πρέπει να κάνουμε πίσω προκειμένου να μη δυσαρεστήσουμε το φίλο μας.
Παιδικές φιλίες που διαρκούν ένα απόγευμα…
Για ένα παιδί, ακόμη και μισή ώρα κοινής διασκέδασης και γέλιου με ένα άλλο παιδάκι που μόλις γνώρισε στην παιδική χαρά αρκεί για να το νιώσει φίλο. Με την ίδια ευκολία βέβαια αλλάζει και τους φίλους του.
Τον πρώτο αληθινό καλύτερο φίλο τον αποκτούν τα περισσότερα παιδιά στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Αυτό δεν σημαίνει ότι και νωρίτερα δεν μπορούν να δημιουργηθούν πραγματικές συμπάθειες που αναπτύσσονται συνήθως με γνώμονα τα ίδια ενδιαφέροντα.
Πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε καβγάδες ανάμεσα στα παιδιά;
Ακόμη και τα τρίχρονα συνήθως καταφέρνουν να λύσουν τις διαφορές μεταξύ τους και να συνεννοηθούν χωρίς τη δική μας παρέμβαση. Εμείς πρέπει να μεσολαβήσουμε μόνο σε περίπτωση που κάποιο παιδί γίνει επιθετικό. Πρώτα θα παρηγορήσουμε το «θύμα» και μετά θα προσπαθήσουμε -πριν αρχίσουμε το μάλωμα- να κατανοήσουμε το «θύτη». Ένα δίχρονο παιδί που αρπάζει από ένα παιδάκι το φτυαράκι δεν το κάνει γιατί έχει άσχημες προθέσεις, αλλά απλούστατα γιατί θέλει να σκάψει εκείνη τη στιγμή και για να το κάνει αυτό χρειάζεται το φτυαράκι. Αντί να το μαλώσουμε και να το ντροπιάσουμε μπροστά στο άλλο παιδί, πρέπει να του εξηγήσουμε ότι, ενώ κατανοούμε πόσο πολύ θέλει το συγκεκριμένο αντικείμενο, δεν είναι σωστό και δεν μπορεί να το παίρνει με τη βία και ότι θα πρέπει να παίξει με κάτι άλλο.
Μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να δημιουργήσουν φιλίες;
Ναι. Οι φιλίες είναι σχέσεις και το πώς χτίζεται μια σχέση είναι κάτι το οποίο το παιδί βιώνει ήδη από τη βρεφική του ηλικία. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με ανθρώπους στοργικούς, υπομονετικούς, στους οποίους μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη κάνουν ευκολότερα επαφές και φιλίες στον παιδικό σταθμό, γιατί μαθαίνουν από την κούνια να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Στην ηλικία που το παιδί αρχίζει να αυτονομείται χρειάζεται ευκαιρίες να συναντήσει άλλα παιδιά. Μόλις αρχίσει να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό θα έχει πολλές ευκαιρίες να μοιράζεται το χρόνο και τα παιχνίδια του με νέους φίλους που θα κάνει εκεί. Τότε το παιδί αρχίζει να καταλαβαίνει και να αποφασίζει πλέον μόνο του ποιος του κάνει για παρέα και ποιος όχι.
Ένας άλλος τρόπος να προωθήσουμε και να ενδυναμώσουμε την κοινωνικότητα του παιδιού μας είναι να καλέσουμε ένα φίλο της δικής του επιλογής στο σπίτι μας και να το ενθαρρύνουμε να βοηθήσει τον μικρό του καλεσμένο να βγάλει το μπουφάν του, να τον κεράσει ένα μπισκότο, να του δείξει τα παιχνίδια του. Έτσι θα μάθει από νωρίς πώς φερόμαστε στους φίλους μας και πόσο όμορφο και διασκεδαστικό είναι να μοιράζεσαι ακόμα και τα πιο αγαπημένα σου αντικείμενα.
