Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια κατάσταση όπου το παιδί σας είναι φοβισμένο ή νευρικό για κάτι που θα θέλατε να αντιμετωπίσει με γενναιότητα και αυτοπεποίθηση, αλλά δεν είστε σίγουροι τι να πείτε ή τι να κάνετε για να το ενθαρρύνετε; Τα τελευταία ερευνητικά ευρήματα δείχνουν ότι και μόνο η παρουσία σας μπορεί να είναι αρκετή για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το παιδί σας αντιδρά όταν φοβάται.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Developmental Science η παρουσία του γονέα μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος του παιδιού ανταποκρίνεται στο φόβο.

Διαβάστε επίσης: Παιδιά: Εάν το κάνω θα με… αγαπά η μαμά και ο μπαμπάς

Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους τι είναι ασφαλές και τι επικίνδυνο και πότε πρέπει να φοβούνται. Ουσιαστικά μαθαίνουν να συνδέοντας κάτι ουδέτερο με μια αντίδραση φόβου.

Για παράδειγμα, τα παιδιά δεν έχουν κανένα λόγο να φοβούνται ένα καυτό μάτι κουζίνας, αλλά μαθαίνουν από τους γονείς τους να το φοβούνται. Την πρώτη φορά που απλώνουν το χέρι τους προς την εστία και ο γονιός τους φωνάζει «μη» ή τους αρπάζει το χέρι, μαθαίνουν να συνδέουν το ουδέτερο αντικείμενο (μια κουζίνα) με το φόβο. Οι ερευνητές αναφέρονται σε αυτό ως «προετοιμασία φόβου».

Τα παιδιά μαθαίνουν τη γενναιότητα από τους γονείς

Τα παιδιά μαθαίνουν, επίσης, τι είναι ασφαλές δίνοντας προσοχή στους γονείς τους. Για παράδειγμα, συνδέουν ένα γεγονός που προκαλεί ανησυχία (όπως ένα νέο πρόσωπο ή ένα νέο μέρος) με την ασφάλεια όταν βλέπουν τους γονείς τους να παραμένουν ήρεμοι.

Προηγούμενες έρευνες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά είναι πιο πιθανό να επιδείξουν γενναία συμπεριφορά (δηλαδή να πλησιάσουν κάτι που έχουν μάθει να φοβούνται) αν οι γονείς τους είναι παρόντες. Αυτή η νέα μελέτη συμβάλλει στην κατανόηση αυτής της διαδικασίας μάθησης, επισημαίνοντας ότι η παρουσία ενός γονέα μειώνει την αντίδραση του φόβου στον εγκέφαλο των παιδιών.

Η αντίληψη των παιδιών για το πόσο ασφαλείς νιώθουν με τους γονείς τους είναι βαθιά συνδεδεμένη με το αν αισθάνονται ότι οι γονείς τους βλέπουν τον πραγματικό τους εαυτό. Αυτό απαιτεί να δίνουμε προσοχή στις συναισθηματικές καταστάσεις.