Συμβαίνει σχεδόν εν μία νυκτί. Τη μια μέρα, το παιδί σας θέλει να σας έχει δίπλα του σε κάθε απόφαση και την επόμενη, κλείνει τις πόρτες, αρνείται τα οικογενειακά σχέδια και επιμένει ότι μπορεί να χειριστεί καταστάσεις μόνο του. Κάθε παιδί ζητάει κάποια στιγμή ανεξαρτησία. Αυτή η έλξη προς την αυτονομία είναι αναπτυξιακά φυσική και οι έρευνες δείχνουν ότι όταν οι γονείς συνδυάζουν τη ζεστή σύνδεση με την ανεξαρτησία ανάλογα με την ηλικία, το κίνητρο και η ευημερία των παιδιών αυξάνονται.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής, η απόκτηση ανεξαρτησίας είναι ένας σημαντικός στόχος στην εφηβεία και οι γονείς μπορούν να την ενισχύσουν βήμα-βήμα. Η έρευνα για την αυτονομία επίσης δείχνει ότι η υποστήριξή της από τους ενήλικες, ενισχύει την υγιή αντιμετώπιση των δυσκολιών. Ταυτόχρονα, τα συστήματα ανταμοιβής του εφηβικού εγκεφάλου ωριμάζουν πριν από τα συστήματα αυτοελέγχου, οπότε η καθοδήγηση και οι κανόνες παραμένουν σημαντικά στοιχεία.
Διαβάστε επίσης: Γιατί οι έφηβοι απευθύνονται στην τεχνητή νοημοσύνη για υποστήριξη;
7 σημάδια ότι το παιδί θέλει περισσότερη ανεξαρτησία
1. Κλείνει την πόρτα του δωματίου του
Η ιδιωτικότητα είναι ένα υγιές σημάδι ότι το παιδί θέλει χώρο για να σκεφτεί, να δημιουργήσει ή να χαλαρώσει. Αντί να το εκλάβετε ως απόρριψη, σεβαστείτε το: χτυπήστε την πόρτα, περιμένετε και ρωτήστε για να μπείτε. Κάντε συμφωνίες για τα τηλέφωνα στα δωμάτια και τις ώρες που μπορούν να κλείνουν οι πόρτες. Αν το παιδί φαίνεται αναστατωμένο, πρώτα επικυρώστε τα συναισθήματά του, και μετά παραμείνετε διαθέσιμοι και ήρεμοι για εκείνο.
2. Διαπραγματεύεται κανόνες και ζητά επιλογές
Προτείνετε ρεαλιστικές επιλογές, διευκρινίστε τα μη διαπραγματεύσιμα θέματα που αφορούν την ασφάλειά του και στη συνέχεια αφήστε το να επιλέξει μέσα σε αυτά τα όρια.
3. Επιμένει να κάνει τα πάντα μόνο του
Αφήστε το παιδί να προσπαθήσει. Διαλέξτε μία ρουτίνα που μπορεί να αναλάβει αυτή την εβδομάδα, όπως το να ετοιμάσει το κολατσιό ή να στείλει ένα email στον δάσκαλο και επαινέστε τη διαδικασία, όχι την… τελειότητα.
4. Προτιμά να περνά χρόνο με φίλους
Τα παιδιά στην προεφηβεία εστιάζουν στους συνομηλίκους τους καθώς προσπαθούν να εξερευνήσουν την ταυτότητά τους και το αίσθημα του ανήκειν. Αν και μπορεί να φανεί σαν να απομακρύνονται από το σπίτι, αυτή η διαδικασία είναι ένα σημαντικό αναπτυξιακό βήμα.
Για να τα υποστηρίξετε, δημιουργήστε μια λίστα ελέγχου με τα βασικά σημεία που πρέπει να ξέρουν (και να ξέρετε) για την έξοδό τους: ποιοι είναι οι φίλοι τους, πού θα πάνε, πώς θα φτάσουν εκεί, ποια ώρα θα επικοινωνήσετε μαζί τους και πώς θα επιστρέψουν σπίτι. Διατηρήστε τον τόνο σας συνεργατικό και υποστηρικτικό, δίνοντάς τους την αίσθηση ότι είστε δίπλα τους χωρίς να επεμβαίνετε υπερβολικά.
5. Κεφάλαιο «ψηφιακός κόσμος»
Η δημιουργία μιας ψηφιακής ταυτότητας είναι μια ακόμα πτυχή αναζήτησης της αυτονομίας. Αν και απαιτεί καθοδήγηση για λόγους ασφάλειας, η κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων ενισχύει την ειλικρίνεια και την αμοιβαία εμπιστοσύνη, σε αντίθεση με τον αυστηρό και μονοδιάστατο έλεγχο.
Συνεργαστείτε για να δημιουργήσετε ένα πλάνο για τη χρήση των ψηφιακών συσκευών. Συμφωνήστε μαζί σε 1-2 όρια και σε έναν οικογενειακό κανόνα. Επανεξετάστε το πλάνο κάθε μήνα ώστε να παραμένει ευέλικτο και να προσαρμόζεται στις ανάγκες των παιδιών.
6. Δοκιμάζουν τα όρια ή αντιστέκονται σθεναρά
Η δοκιμή των ορίων δεν είναι ένδειξη ασέβειας, αλλά ένας φυσιολογικός τρόπος για να κατανοήσουν τα παιδιά τους περιορισμούς γύρω τους.
Διαχώριστε το όριο από τη σχέση σας. Πείτε με ηρεμία: «Σε αγαπώ και καταλαβαίνω την επιθυμία σου. Η απάντηση είναι όχι σε αυτή την δραστηριότητα χωρίς ενήλικα. Ας βρούμε μια λύση που να ταιριάζει και στους δύο.»
7. Θέλουν να μιλήσουν μόνα τους με ενήλικες
Η μεγαλύτερη επικοινωνία με το δάσκαλο στο σχολείο, η παραγγελία φαγητού ή το αίτημα να μιλήσουν μόνα τους με το γιατρό δείχνουν ότι τα παιδιά είναι έτοιμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Όταν εκδηλώνεται η ανεξαρτησία, ο στόχος δεν είναι να πείτε «ναι» σε όλα. Είναι να αναγνωρίσετε την φυσιολογική ανάγκη πίσω από τη συμπεριφορά και να ανταποκριθείτε με ενσυναίσθηση και μικρές ελευθερίες. Παραμείνετε δίπλα τους και δώστε το θάρρος στα παιδιά να προσπαθήσουν και να επιστρέψουν σε εσάς όταν τα πράγματα γίνουν δύσκολα. Αυτός ο συνδυασμός αυτονομίας και σύνδεσης είναι μια ισχυρή προστασία κατά τη διάρκεια των προεφηβικών χρόνων και όχι μόνο.
