«Ποιο παραμύθι θέλεις να σου διαβάσω απόψε;». Η ερώτηση ρουτίνας κάθε βράδυ, ενώ σκέπαζα την κόρη μου με το παπλωματάκι της. Και σχεδόν επί τρία χρόνια, ερχόταν η ίδια νυσταγμένη απάντηση: την Κοκκινοσκουφίτσα. Πραγματικά, δεν ξέρω πόσα βράδια έχω διαβάσει το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας στη Βίλυ, αλλά πάντα, μα πάντα, άνοιγε τα μάτια στο σημείο που ρωτάει η Κοκκινοσκουφίτσα: «Γιαγιά, γιατί έχεις τόοοοσο μεγάλο στόμα;», και με κομμένη την ανάσα να περιμένει τη βροντερή -από μένα- φωνή του λύκου: «…ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΦΑΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ», οπότε και έβγαζε τρομαγμένες κραυγούλες, ενώ τη δάγκωνα και τη φιλούσα με της «καληνύχτας» το φιλί. Έχουμε αρκετές εκδόσεις της Κοκκινοσκουφίτσας στα ράφια μας, και η Βίλυ διαβάζει πλέον «Το ημερολόγιο μιας ξενέρωτης» και «Χαρι Πότερ», αλλά αυτή η pop up έκδοση του «paper engineer» και illustrator Louise Rowe, παρόλο που είναι στα Αγγλικά, είναι η αγαπημένη της!  http://louiserowe.co.uk/redridinghood.html