Ποιες “μάχες” αξίζει να δώσετε με το παιδί σας

Το παιδί σας συνεχίζει να γυρίζει το πιρούνι του γύρω-γύρω στο γεμάτο πιάτο του και πού και πού να βάζει στο στόμα του μία μπουκιά σε μέγεθος κεφαλιού πινέζας. Εσείς, πάλι, επιμένετε να μη σηκωθεί από το τραπέζι εάν δεν αδειάζει το πιάτο του.

Αξίζει να δώσετε μάχη; Όχι. Κυρίως επειδή πρόκειται για μάχη που δεν πρόκειται να κερδίσετε, και έτσι θα χρειαστεί να τη δίνετε για πολύ καιρό, και αρκετές φορές την ημέρα. Εξάλλου, είναι πιο σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να αναγνωρίζουν πότε έχουν χορτάσει, και όχι να ρυθμίζουν την πείνα τους με βάση την ποσότητα που εσείς έχετε επιλέξει να βάλετε στο πιάτο τους. Και πάνω απ’ όλα, το φαγητό είναι μια απόλαυση και όχι κάτι που πρέπει να τους δημιουργεί άγχος. Εσείς, λοιπόν, είστε υπεύθυνοι για να προσφέρετε στο παιδί ποικιλία από υγιεινές τροφές, και εκείνο θα αποφασίσει πόσο θα φάει. Ακόμα κι αν δεν αγγίξει τίποτα, απομακρύνετε το πιάτο από το τραπέζι, χωρίς να κάνετε το παραμικρό σχόλιο. Απλώς αφήστε κάποιο τρόφιμο της επιλογής σας σε εύκολα προσβάσιμο σημείο, και να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα πεινάσει και θα το αναζητήσει.

Ξεκινήσατε για να αγοράσετε τα σχολικά του είδη και, ενώ στο δρόμο συμφωνήσατε ότι μπορεί να πάρει και ένα παιχνίδι συγκεκριμένης χρηματικής αξίας, εκείνο τώρα επιμένει να του πάρετε ένα τεράστιο συναρμολογούμενο καράβι που κοστίζει σχεδόν όσο ο μισός μισθός σας.

Αξίζει να δώσετε μάχη; Ναι. Ακόμα κι αν έχετε την οικονομική δυνατότητα να του πάρετε όχι μόνο το καράβι αλλά και το ελικόπτερο, το αεροπλάνο και το πυροσβεστικό όχημα, που συμπληρώνουν τη συλλογή, μην το κάνετε μόνο και μόνο επειδή θέλετε να σταματήσει να γκρινιάζει. Είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν από μικρή ηλικία ότι σε αυτή τη ζωή δεν μπορούν να έχουν ό,τι τους γυαλίσει. Είναι ένα μάθημα που θα τους φανεί πολύ χρήσιμο στην ενήλικη ζωή τους. Δείτε το σαν μια καλή ευκαιρία να καταλάβει ότι για να αποκτήσουμε κάτι πρέπει να δουλέψουμε σκληρά. Θέλει, λοιπόν, το καράβι; Κάντε μαζί του μια συμφωνία, π.χ. ότι θα του το πάρετε τα Χριστούγεννα ή ότι, εάν μέχρι τα γενέθλιά του έχει αποταμιεύσει από το χαρτζιλίκι του τουλάχιστον το μισό ποσό, θα συμπληρώσετε το υπόλοιπο για να το αγοράσει. Επιπλέον, είναι σημαντικό να του εξηγήσετε την οικονομική κατάσταση, για να αρχίσει να αντιλαμβάνεται το όριο των χρημάτων και τις συνέπειες της αλόγιστης σπατάλης.

Για να φτάσετε μέχρι το κρεβάτι του και να του δώσετε ένα φιλί για «καληνύχτα», χρειάζεται να περάσετε πάνω από στοίβες παιχνιδιών, βιβλίων και ρούχων. Εφόσον δεν είναι πια μωρό, απαιτείτε τουλάχιστον να συμμετέχει όσο μπορεί στο συμμάζεμα.

Αξίζει να δώσετε μάχη; Όχι. Οι μάχες για τέτοια θέματα μπορούν να επαναλαμβάνονται τόσο συχνά, που στο τέλος θα αλλοιώσουν την ουσία της μεταξύ σας σχέσης. Στο κάτω-κάτω, πρόκειται για τον προσωπικό χώρο του παιδιού – κι αυτό, όσο περνούν τα χρόνια και βαδίζει προς την προεφηβεία, θα αποκτά όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα. Μπορείτε, ωστόσο, να ορίσετε κάποιους βασικούς κανόνες, όπως για παράδειγμα ότι δεν επιτρέπεται να τρώει μέσα στο δωμάτιό του (ώστε να μην προστεθούν στο γενικότερο χαμό ψίχουλα και λερωμένα πιάτα). Ωστόσο, όταν πρόκειται για τους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού, δεν θα πρέπει να δείξετε την ίδια ανοχή. Τα παιδιά πρέπει από μικρά να μάθουν να μαζεύουν αυτά που σκορπάνε στο σαλόνι, την κουζίνα και τα άλλα δωμάτια, ώστε να συνειδητοποιήσουν πως η ζωή μέσα σε μια κοινότητα ανθρώπων προϋποθέτει συνεργασία και σεβασμό απέναντι τόσο στους άλλους όσο και στον εαυτό του φυσικά.

Η μικρή σας κόρη επιμένει ότι δεν πρόκειται να πάει στο Νηπιαγωγείο, παρά μόνο εάν της επιτρέψετε να φορέσει το «καλό» της ροζ φόρεμα και τα παπούτσια με τις πούλιες; Να το κάνετε ή να μείνει καλύτερα στο σπίτι;

Αξίζει να δώσετε μάχη; Όχι. Η επιλογή των ρούχων είναι ένα από τα μέσα που διαθέτουν οι άνθρωποι για να εκφράσουν την προσωπικότητά τους και τη διάθεση της στιγμής. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί σας. Από τη στιγμή που δεν βλάπτει κανέναν, γιατί να μην μπορεί ένα κοριτσάκι να πάει στις κούνιες με τη στολή του μπαλέτου; Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να θέσετε ένα όριο στις επιλογές τους, προσαρμοσμένο κυρίως στις καιρικές και τις κοινωνικές συνθήκες, ώστε να είστε σίγουρη ότι το παιδί είναι ντυμένο κατάλληλα για να αντιμετωπίσει το κρύο, τη βροχή ή τη ζέστη, αλλά και για μια επίσκεψη στην υπερήλικη θεία σας. Το πιο βολικό είναι να ετοιμάζετε εσείς δύο ή τρία το πολύ διαφορετικά σύνολα και να αφήνετε το παιδί να κάνει εκείνο την τελική επιλογή.

Φυσάει, ψιλοβρέχει και, ενώ γκρινιάζετε συνέχεια να φορέσει το μπουφάν του, βλέπετε το παιδί σας να επιστρέφει από το σχολείο κρατώντας στο χέρι το πανωφόρι του και έχοντας σηκώσει τα μανίκια της μπλούζας του. Δεν καταλαβαίνει ότι θα αρρωστήσει;

Αξίζει να δώσετε μάχη; Όχι. Οι γιατροί επιμένουν ότι ποτέ κανένα παιδί δεν κρυολόγησε, επειδή έβγαλε το μπουφάν του μια κρύα μέρα του χειμώνα. Γιατί να αρχίσετε τον καβγά, όταν η φύση θα κάνει από μόνη της τη δουλειά; Εφόσον κάνει κρύο, θα το νιώσει και το παιδί και θα φροντίσει να ντυθεί καλύτερα. Διαφορετικά, θα γίνετε από εκείνες τις μαμάδες που θυμόμαστε από την παιδική μας ηλικία να διακόπτουν το παιχνίδι μας στη γειτονιά, φωνάζοντας: «Γιωργάκη, φόρα τη ζακέτα σου, θα κρυώσεις». Κι αυτό δεν άρεσε καθόλου στο Γιωργάκη!

–      Εάν το επιτρέψω να συμβεί, είναι πιθανό να βλάψει το παιδί μου ή κάποιον άλλον;

–      Είμαι σίγουρη ότι διαφωνώ με αυτό που θέλει εκείνο, ή μήπως απλά προτιμώ να περάσει το «δικό μου»;

–      Υπάρχει κάτι που μπορεί να διδαχτεί το παιδί από αυτό;

–      Πώς πρέπει να διατυπώσω τη στάση μου, ώστε να καταλάβει το παιδί ότι, ακόμα κι αν διαφωνούμε, αυτό που επιθυμώ είναι να το στηρίξω και να σταθώ στο πλευρό του;

Με τη συνεργασία της Κατερίνας Θεοδωρίδου (ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια).