Η «θανάσιμη» πεθερά: Πως να την αντιμετωπίσετε; Υπάρχουν τρόποι Τι γίνεται όταν η μαμά του (και πεθερά σας) είναι επικριτική και αποτελεί το «νούμερο ένα» στρεσογόνο παράγοντα στο γάμο σας; Θα χρειαστείτε τακτ, διπλωματία και διαπραγμάτευση για να μάθετε να αντιμετωπίζετε αυτήν τη γυναίκα! Μπαίνει στο σπίτι με παγωμένο χαμόγελο, σκανάρει για βρει σκόνη, σας αγνοεί και φωνάζει: «Πού είναι τα μωρά μου;» Στη συνέχεια, ξεκινάει ανάκριση προς τα παιδιά: «Ο μπαμπάκας πού είναι; Ακόμα στη δουλειά; Τι μαγείρεψε η μαμά; Ο μικρούλης μου γιατί βήχει; Δεν τον προσέχει η μανούλα;». Γυρίζει προς το μέρος σας: «Έχεις μια σφουγγαρίστρα; Γιατί ξέρεις ο βήχας του Γιωργάκη είναι σίγουρα αλλεργικός από την πολλή σκόνη που υπάρχει στο πάτωμα». Ακολουθεί ένας εξουθενωτικός μονόλογος: «Αχ, εμείς εκείνη την εποχή όλα τα προλαβαίναμε, σπίτι, φασίνα, μαγείρεμα, παιδιά, πότισμα». Για να καταλήξει με ύφος Κασσάνδρας: «Εσείς οι νέες μητέρες!».
Αυτή είναι μια τυπική επίσκεψη της πεθεράς σας Ποιο είναι το πρόβλημα της πεθεράς (σας);
Η ψυχολόγος δόκτωρ Τέρι Άπτερ, στο βιβλίο της «What Do You Want From Me» ασχολείται με αυτή τη «σχέση-μολότοφ» μεταξύ πεθεράς και νύφης. Και μας πως το βασικό πρόβλημα σε όλες αυτές τις σχέσεις, είναι πως και τα δύο πρόσωπα, διεκδικούν τον ηγετικό ρόλο στην οικογένεια. Η πεθερά από τη μια θέλει να αναγνωριστεί η μητρική της εξουσία. Η σύζυγος πάλι θέλει να διαχειρίζεται την οικογένειά της με τον δικό της τρόπο. Ως μητέρα (η πεθερά) ποθεί διακαώς να διατηρήσει τη σχέση της με το γιο της και να βεβαιωθεί πως εκείνος δεν θα «πετάξει» ποτέ μακριά του. Σύμφωνα με τη δρ. Άπτερ, που αφιέρωσε δύο δεκαετίες σε αντίστοιχες έρευνες, 60% των γυναικών θεωρούν πως για χρόνια μετά το γάμο οι πεθερές τους συνεχίζουν να τις αγχώνουν και να τις κάνουν να αισθάνονται άσχημα. Πώς εκφράζεται το πρόβλημα;
Το πιο συχνό πρόβλημα μεταξύ νύφης και πεθεράς είναι ο μεταξύ τους ανταγωνισμός στα θέματα του νοικοκυριού. Πάντα τα κουλουράκια της είναι καλύτερα, οι κουρτίνες της πιο καλοραμμένες και τα πουκάμισα του γιου της πιο καλοσιδερωμένα όταν τα κάνει εκείνη.
Πώς να αντιμετωπίσετε την πεθερά σας
Η οικογενειακή σύμβουλος Κλερ Μπάνφορντ μας δίνει τους σωστούς τρόπους: Αντιμετωπίστε την ανταγωνιστικότητά της καλοπροαίρετα Κάθε φορά που σας ρίχνει μια μικρή βόμβα, αφήστε τη να σκάσει κάτω. Πριν τη συναντήσετε να σκέφτεστε θετικά. Γενικά, να πιστεύετε στον εαυτό σας και στις ικανότητές σας. Αυτό θα σας βοηθήσει να νιώσετε δυνατότερη αλλά και συναισθηματικά θωρακισμένη. Αποφύγετε να ενισχύετε την ανταγωνιστικότητά της σε προσωπικό επίπεδο Δείξτε της πως εσείς κι ο γιος της συνυπάρχετε αρμονικά αλλά όχι εις βάρος της. Για παράδειγμα, όπως αναφέρει η Μπάντφορντ, προτιμήστε έναν κομψό και αποστασιοποιημένο διάλογο παρά την κριτική και την παράλογη επίθεση. Μιλήστε στο τρίτο πρόσωπο και αποφύγετε το «εσύ» Πείτε: «Μου αρέσουν οι υποστηρικτικοί άνθρωποι, εκείνοι που κατανοούν όταν δεν έχω χρόνο να τους μιλήσω στο τηλέφωνο». Γενικά, αποφύγετε υπερβολικούς συναισθηματισμούς, προσωπικές επιθέσεις, υστερικούς διαλόγους. Το πρώτο που πρέπει να θυμάστε είναι η λέξη «όρια». Όλοι οι άνθρωποι, πόσο μάλλον οι εμπλεκόμενοι στη ζωή μας, πρέπει να μάθουν τι μας ενοχλεί και μέχρι ποιο σημείο φτάνει η υπομονή μας. Μην παίρνετε ό,τι λέει τοις μετρητοίς Όταν τη συναντάτε, προσπαθήστε να βλέπετε τη γυναίκα πίσω από την πεθερά, να διακρίνετε την ανθρώπινη διάστασή της. Συναντήστε την έξω για ένα καφέ και ακούστε την. Στο κάτω κάτω είναι η μητέρα του άντρα που αγαπάτε και η γιαγιά των παιδιών σας. Της αξίζει λίγος από το χρόνο σας και, πέρα από τα σχετικά οιδιπόδεια κλισέ, είναι απλώς ένας άνθρωπος που διεκδικεί την αγάπη». Όσο πιο μακριά βρίσκεται η πεθερά μας τόσο το καλύτερο (για εσάς) Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία, οι πιθανότητες να κρατήσει ένας γάμος αυξάνονται με βάση το πόσα χιλιόμετρα χωρίζουν το ζευγάρι από τα πεθερικά τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός πως τα ιταλικά δικαστήρια αναγνωρίζουν σε μια σύζυγο το δικαίωμα να ζητήσει διαζύγιο αν ο σύζυγός της δεν αποτρέψει την εισβολή της μητέρας του στο σπίτι του ζευγαριού. Φυσικά, σε κάποιες κοινωνίες η απόσταση είναι όχι μόνο εφικτή αλλά απαραίτητη. Σε κάποιες άλλες είναι πιο δύσκολο. Ιδιαίτερα σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, όπου οι γονείς μαθαίνουν τα παιδιά να εξαρτώνται από την οικογένεια, τα πράγματα δυσκολεύουν. Επίσης Ιαπωνική έρευνα –στην Ιαπωνία οι νύφες υπηρετούν τις πεθερές τους μέχρι να πεθάνουν– έδειξε πως οι γυναίκες που συντηρούν τα πεθερικά τους έχουν δύο με τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν κάποιο πρόβλημα στο κυκλοφορικό τους σύστημα και τρεις με πέντε φορές συμπτώματα κατάθλιψης. Πώς να της συμπεριφερθώ; Ναι, είναι παρεμβατική, ενοχλητική, κριτικάρει, αλλά… κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Αν θεωρεί πως τα γεμιστά της είναι πιο νόστιμα και πως κάνει μπάνιο τα παιδιά καλύτερα, μην μπαίνετε σε σύγκριση. Απολαύστε τα γεμιστά της και αφήστε τη να κάνει μπάνιο τα παιδιά. Γενικώς, συμπεριφερθείτε της όπως θα κάνατε με ένα ανήλικο παιδί. Δώστε της ευθύνες και έργο, ώστε να αισθάνεται χρήσιμη και ότι προσφέρει. Αν κάνει συνεχώς αδιάκριτες ερωτήσεις, ο τρόπος αντιμετώπισής σας ποικίλλει: Εξηγήστε της με σταθερή και σοβαρή φωνή πως οι πολλές ερωτήσεις σάς κουράζουν. Βάλτε της όρια ή βάλτε τη μια εβδομάδα «στον πάγο» αποφεύγοντάς την. Στον «πόλεμο» όλες οι πρακτικές επιτρέπονται. Ακατάλληλες ή άσχετες απαντήσεις επίσης ενδείκνυνται. Πριν σας τρελάνει εκείνη κάντε το εσείς. Αν σας δημιουργεί ενοχές για το πόσο σπάνια σας βλέπει ή για το πόσο μόνη νιώθει, μην υποκύψετε. Αν αφήνετε την πεθερά σας να σας εκβιάζει ψυχολογικά, μάλλον αφήνετε και πολλούς άλλους. Μια Κυριακή το μήνα και όταν έχετε διάθεση κάντε της το τραπέζι. Μια άλλη φορά κεράστε τη σε ένα εστιατόριο ή διαθέστε ένα Σαββατοκύριακο των διακοπών σας να τη συνοδεύσετε κάπου. Γενικά, εξυπηρετήστε την, αλλά με μέτρο. Ναι, είναι έξυπνο εκ μέρους σας το να περνάτε τη γνώμη σας με τρόπο που οι άλλοι νομίζουν πως είναι δική τους ιδέα –σχεδόν σατανικό. Αυτό άλλωστε κάνει και η πεθερά σας. Σκεφτείτε το λίγο… Θέλετε να γίνετε σαν εκείνη; Μπορεί και ναι, γιατί όπως λέει και η λαϊκή σοφία «η νύφη που θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει». Με τη συνεργασία της Θώμης Μακαρώνα (εκπαιδευτική ψυχολόγος).
