Το bullying είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο-δυστυχώς πλέον και στη χώρα μας. Πρόκειται για ένα ομαδικό φαινόμενο που δεν αφορά μόνο τον μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν (τους παρατηρητές), οι οποίοι είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες. Δυστυχώς, όπως μας λένε οι πρόσφατες έρευνες, το πρώτο bullying ξεκινάει από την ίδια μας την οικογένεια. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα βίαιο, απορριπτικό περιβάλλον, στο οποίο απουσιάζει η ενσυναίσθηση και η αποδοχή, πώς θα μπορέσει το παιδί να μάθει να σέβεται τον «διαφορετικό» άνθρωπο από εκείνο και να αποδέχεται τον εαυτό του. Το bullying έχει πρωταγωνιστές θήτες που υπήρξαν θύματα και θύματα που μετατρέπονται σε θήτες… Ένας πολύ επικίνδυνος, δηλαδή φαύλος κύκλος που όσο πάει χειροτερεύει. Ας προβληματιστούμε όλοι μας, τί μερίδιο ευθύνης φέρουμε ο καθένας ξεχωριστά, πόσο τελικά αποδεχόμαστε αυτό που δεν είναι ίδιο με εμάς, αλλά και το δικό μας διαφορετικό κομμάτι και ας συνεργαστούμε να αντιμετωπίσουμε το νέο κοινωνικό φαινόμενο. Ας ξεκινήσουμε από εμάς. Παράγοντες κινδύνου για το bullying (τα παρακάτω αφορούν την οικογένεια πρωτίστως, αλλά και το σχολείο) Αυταρχικοί γονείς με έλλειψη τρυφερότητας, τιμωρητικοί και μη υποστηρικτικοί. Χρήση βίας ως μέθοδο επίλυσης προβλημάτων. Έλλειψη ορίων. Συχνά ξεσπάσματα θυμού από τους γονείς. Ανοχή των γονιών απέναντι στην βίαιη συμπεριφορά των παιδιών τους. Μειωμένο ενδιαφέρον για την συναισθηματική πλευρά των παιδιών. Έλλειψη κώδικα συμπεριφοράς και συνολικής σχολικής πολιτικής. Ανταγωνιστικότητα και σύγκριση μεταξύ των παιδιών. Έλλειψη ενημέρωσης ,συμβουλευτικής και στήριξης σε μαθητές, γονείς, καθηγητές. Έλλειψη συνεργασίας σχολείου-καθηγητών-γονέων και μαθητών. Τι μπορούμε να κάνουμε ως γονείς Για να δούμε και να εξετάσουμε τι μπορούν να κάνουν οι ίδιοι οι γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους, πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι γονείς είναι οι ενορχηστρωτές της συμπεριφοράς των παιδιών τους. Άρα, το πρώτο και θεμελιώδες βήμα είναι από τη πλευρά των γονέων να αναλογιστούν τη δικιά τους συμπεριφορά και ικανότητα μέσα στον αστερισμό της οικογένειας. Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν τα κάνει όλα σωστά. Όμως οργισμένοι, αγχωμένοι, προδομένοι, ανασφαλείς, απογοητευμένοι, καταπιεσμένοι, λυπημένοι, ένοχοι, ψυχικά τραυματισμένοι, ανήμποροι, θυμωμένοι γονείς αδυνατούν να κατανοήσουν και να επικοινωνήσουν επαρκώς με τα παιδιά τους. Είτε τα παιδιά είναι θύτες, είτε είναι θύματα, οι γονείς καλούνται να κοιτάξουν βαθιά και με διάθεση αλλαγής, να ψάξουν μέσα στο οικογενειακό σύστημα για την ανεύρεση της δυσλειτουργίας του. Τα παιδιά με την συμπεριφορά τους μας ενημερώνουν για το τι σκέφτονται και πως νοιώθουν. Δεν έχουμε παρά να τα παρατηρήσουμε και να τα αφουγκραστούμε. Οι γονείς πολλές φορές αρνούνται να καταλάβουν πως η δικιά τους συμπεριφορά αντιγράφεται από τα παιδιά τους και ότι οποιαδήποτε μορφή βίας μπορεί να δημιουργήσει παιδιά εκφοβιστές ή παιδιά θύματα
Οι γονείς πρέπει να στοχεύουν: Στη δημιουργία ενός θετικού κλίματος στο σπίτι. Στη βελτίωση των διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας. Στην ενθάρρυνση και ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης των ίδιων αλλά και των παιδιών τους. Στην αποδοχή της διαφορετικότητας και στην ευελιξία των χειρισμών. Στην ανάπτυξη μέσα στην οικογένεια ενός κλίματος εμπιστοσύνης, ασφάλειας, σεβασμού, και αλληλοστήριξης. Στη βελτίωση της επικοινωνίας και την ενθάρρυνση της έκφρασης των συναισθημάτων- θετικών και αρνητικών. Στην έκφραση αγάπης, τρυφερότητας και εκμάθησης ορίων με δημιουργικό τρόπο. Στην προτροπή ενασχόλησης με χόμπι, αθλήματα, θετικές συναναστροφές, δημιουργία φίλων. Στην επιβράβευση θετικών συμπεριφορών και την αποθάρρυνση κάθε μορφής βίας.
