Ένα τρυφερό φωτογραφικό άλμπουμ, που μας δείχνει ότι μέσα από την παιδική αθωότητα μπορούμε να μάθουμε ποια είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή.
Ο τζαμαϊκανός φωτογράφος Adrian McDonald μένει δίπλα σε μια πολύτεκνη οικογένεια στο Westmoreland. Επί 5 ολόκληρους μήνες, φωτογράφιζε τη φύση, τα δέντρα και τα ζώα έξω από το σπίτι του, μέχρι τη στιγμή που άκουσε το γέλιο από τα παιδιά των γειτόνων του, καθώς έπαιζαν σε μια κούνια στην αυλή τους.
«Αγνοούσαν παντελώς την ύπαρξή μου, ζώντας στον υπέροχο, δικό τους μικρόκοσμο, όπου η ζωή δεν είναι τίποτα λιγότερο από την απόλυτη ευτυχία. Και τότε ξαφνικά ένιωσα την ψυχή μου να γεμίζει με μια ανείπωτη χαρά», περιγράφει ο ίδιος σε συνέντευξή του.
Μετά, λοιπόν, τη συγκατάθεση των γονιών τους, ο McDonald άρχισε να απαθανατίζει τα παιδιά των γειτόνων του στο καθημερινό τους παιχνίδι, είτε ήταν κυνηγητό είτε κουτσό είτε σκαρφάλωμα στα δέντρα… ακόμα και στις αυθόρμητες παιδικές τους κουβέντες στο γρασίδι. Και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά τόσο τρυφερό και αυθεντικό, όπως και οι παιδικές ψυχές τους!
