Μεγαλύτερος αδελφός: σχέση ζωής

Ο μεγαλύτερος αδελφός, είναι το καλύτερο δώρο που σου έκαναν ποτέ οι γονείς σου.   Είναι σαν να έχεις τον κολλητό σου φίλο στο σπίτι με το έξτρα προνόμιο να τον ταλαιπωρείς όσο θέλεις. Ξέρει τα πάντα για σένα…κι όσο κι αν μερικές φορές σκέφτεσαι ότι αυτό θα μπορούσε να είναι και τίτλος σε ψυχολογικό θρίλερ,  η αλήθεια είναι ότι αισθάνεσαι και απίστευτα ασφαλής  μ’ αυτό. Τα στάδια που ανακαλύπτεις ότι ο μεγαλύτερος αδελφός σου είναι και θα είναι πάντα ένας από τους πιο καταλυτικούς ανθρώπους στη ζωή σου είναι σαν να σου κάνουν τα πιο αποκαλυπτικά  surprise party! Εκπλήξεις ευχάριστες και ανακουφιστικές, που, ας μην κρυβόμαστε, τις περισσότερες φορές σε ξελασπώνουν και σε βγάζουν από αρκετά δύσκολες θέσεις…

Αν δεν ήταν εκείνος ίσως ακόμα να μην ήξερα πως καταλαβαίνουν ότι ένα μωρό είναι αγόρι ή κορίτσι.  Επίσης, δεν θα ήξερα την πραγματική καταγωγή μου… ότι δηλαδή «με πήραν από τους γύφτους».

«Πλάκα κάνεις;  Θα βγεις έτσι έξω; Θα γελάει και το παρδαλό κατσίκι!!!» Ποιος άλλος θα ήταν τόσο αφοπλιστικά ειλικρινής; Μπορεί να έχει τον δικό του -σαρκαστικό πάντα- τρόπο  να σου λέει την γνώμη του, αλλά πάνω απ’ όλα σ’ αγαπάει και κατά βάθος, θέλει το καλύτερο για σένα.  Στο τέλος, θα σου πει την γνώμη του, η οποία τις περισσότερες φορές, μπορεί να μην είναι αυτή που αρέσει στα αυτιά σου,  θα είναι όμως – και αυτό είναι το σημαντικότερο- και η σωστή.

Το γεγονός ότι οι βαθμοί σου κατρακύλησαν δεν αποτελεί «θέμα» για εκείνον όπως για τους γονείς σου. Επίσης, είναι ικανός να  επιχειρηματολογήσει με τις ώρες μέχρι να πας σε εκείνο το πάρτι και να μείνεις 2 ωρίτσες παραπάνω (για να σιγουρευτεί βέβαια ότι δεν θα πας με την δική του παρέα).  Αποτελεί τον καλύτερο συνήγορο υπεράσπισης στο οικογενειακό συμβούλιο…με την ανάλογη «αμοιβή» βέβαια.

Ποιος θα μπορούσε να ανεχτεί την τσιριχτή φωνή σου όταν σε πιάνουν τα νεύρα σου; Οι περισσότερες φίλες και φίλοι σου πάντως όχι. Ο αδελφός σου όμως φαίνεται ότι έχει αντοχές.  Που τις βρίσκει;;; Κανείς δεν ξέρει. Ίσως είναι η αγάπη του για σένα, ίσως και το γεγονός ότι έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι… αυτή η αδελφή του έτυχε και μ’ αυτήν πρέπει να πορευτεί. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Στις άσχημες μέρες, ξέρεις ότι είναι εκεί για σένα, με υπομονή και καρτερικότητα, χωρίς ποτέ να παρεξηγηθεί αν πεις και καμιά κουβέντα (ή και δύο καμιά φορά) παραπάνω.

χι χι χι… και ακόμα είναι! Σε πάει παντού, όπου του ζητήσεις.  Μπορεί κάποιες φορές με μια μικρή μουρμούρα -που του αλλάζεις το πρόγραμμα- αλλά στο τέλος, επειδή δεν μπορεί ποτέ να σου αρνηθεί κάτι,  θα πας στον προορισμό του… κυρία!!!

Όσο γι’ αυτό!!!  Με πολύ ακριβό αντίτιμο τις περισσότερες φορές. «Δεν θα πω στην μαμά ότι διαβάζεις Μανίνα… αλλά και εσύ…» Ούτε που θυμάμαι τι ανταλλάγματα ζητούσε κάθε φορά. Τα έδινα όμως, προκειμένου να γλιτώσω την κατσάδα από τον μπαμπά και την μαμά.  Με το πέρασμα των χρόνων -δεν λέω- παραμένει το στόμα του κλειστό και… χωρίς ανταλλάγματα.  

Ο μεγαλύτερος αδελφός σου δίνει τις εξυπνότερες συμβουλές και οδηγίες. «Αυτόν τον μαθηματικό τον είχα και εγώ. Αν σε εξετάσει ποτέ και σε ρωτήσει ποιες από τις ασκήσεις που σας έβαλε, δεν κατάφερες να λύσεις… πες του μία που ήδη την κατάφερες. Θα δεις, να σε εξετάσει πάνω σ’ αυτήν, να την λύσεις και έτσι θα πάρεις καλό βαθμό».   Ήταν το πρότυπό μου και θα είναι πάντα. Ο καθρέφτης μου που πάνω του θα δω την καλύτερη εικόνα μου, αυτή που πάντα θαύμαζα και σε αυτή που πάντα ήθελα να μοιάσω.

«Έτσι και τολμήσεις να τα φτιάξεις με κάποιον απ’ τα ρεμάλια τους φίλους μου, αλίμονό σου!». Ποτέ δεν κατάλαβα αν ήταν όντως ρεμάλια οι φίλοι του ή απλά δεν ήθελε να μπλεχτώ στις παρέες του. Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον ήταν το δεύτερο, αν και ποτέ δεν θα το παραδεχτεί.

Ο δεύτερος πατέρας, το βλέμμα και η φωνή που πάντα έχει να πει κάτι πιο ιδιαίτερο, πιο ξεχωριστό, με όμορφες αναμνήσεις από την παιδική ηλικία, αλλά και με συμβουλές που πραγματικά «μιλάνε» στην καρδιά και στην ψυχή των ανιψιών του.

Από τα απίστευτά παιχνίδια και τις σκανδαλιές μέχρι τις μπουνιές και τις κλωτσιές, τους άγριους τσακωμούς και τους χαζούς σαρκασμούς, μέχρι τα τρελά κλάματα και τα ακόμα πιο θεότρελα γέλια  σε χαρούμενες και σε θλιμμένες στιγμές, όλα  φυλαγμένα μέσα στις αγκαλιές που δεν ξεχνιούνται ποτέ, ο μεγάλος σου αδελφός ήταν είναι και θα παραμείνει για πάντα το παρεάκι σου, ο δικός σου άνθρωπος, το alter ego σου, εκείνος που «έπαιξε» μαζί σου όσο κανείς άλλος, εκείνος που ήταν πάντα στην εικόνα και χωρίς αυτόν τίποτε μα τίποτε δεν θα ήταν ίδιο στη ζωή σου…Κι αυτό -ευτυχώς- το ξέρετε και οι δύο καλά….