Τα τελευταία χρόνια ζούμε μια σκληρή πραγματικότητα μέσα στον φόβο και την ανασφάλεια. Μπορεί στην αρχή, η κρίση να μην άγγιζε μερικούς από μας, αλλά η περίοδος αυτή τράβηξε πολύ περισσότερο από όσο υπολογίζαμε και κατά συνέπεια χτύπησε και την δική μας πόρτα. Εξάλλου στις μέρες μας είναι και το πλέον σύνηθες φαινόμενο… κάποια στιγμή η οικογένειά μας να περάσει μία πιο «στριμωγμένη» οικονομικά χρονική περίοδο, όπου τα έξοδα να υπερτερούν από τα έσοδα. Ειδικά τώρα που ανοίγουν και τα σχολεία και το παιδί θα έχει ανάγκη από σχολικά είδη, ρούχα, παπούτσια, φροντιστήρια, εξωσχολικές δραστηριότητες, κλπ… οι περισσότεροι γονείς από μας, βρισκόμαστε σε απόγνωση, για το πώς θα καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας…κυρίως αυτές που αφορούν τα παιδιά μας.
Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Να κρύψουμε με επιμέλεια την αλήθεια από το παιδί ή να του μιλήσουμε με ειλικρίνεια για το τι συμβαίνει;
Ρωτήσαμε την κα Μαρία Τουλιάτου, ψυχολόγο – οικογενειακή θεραπεύτρια, να μας πει την γνώμη της, γι’ αυτό το τόσο λεπτό ζήτημα που απασχολεί τους περισσότερους από μας. Σύμφωνα με την ειδικό…«Όταν μία οικογένεια περνάει μία δύσκολη οικονομικά περίοδο, που πιθανά ανατρέπει μία προηγούμενη υπάρχουσα κατάσταση, είναι βέβαιο, ότι όσο κι αν προσπαθήσουν οι γονείς να κρύψουν το γεγονός από τα παιδιά, εκείνα θα το αντιληφθούν γιατί αναμφίβολα ορισμένα μηνύματα μεταφέρονται και σε αυτά. Αν λοιπόν οι γονείς δεν εξηγήσουν στα παιδιά τι ακριβώς συμβαίνει, είναι πολύ πιθανό εκείνα να αρχίσουν να φαντάζονται στο μυαλό τους χειρότερα πράγματα ή να μεγαλοποιούν την κατάσταση πολύ περισσότερο απ΄ ότι είναι στην πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν, καλό είναι οι γονείς να μιλήσουν και να εξηγήσουν στα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους, το τι ακριβώς συμβαίνει. Για παράδειγμα, σε ένα παιδάκι προσχολικής ηλικίας μπορούν να του αναφέρουν το γεγονός με απλά λόγια και χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Σε ένα όμως μεγαλύτερης ηλικίας, π.χ. σε έναν έφηβο, που έχει μεγάλη καταναλωτική τάση, μπορούν να μιλήσουν με περισσότερες λεπτομέρειες. Δηλαδή, να του αναφέρουν ξεκάθαρα και με σαφήνεια πώς έχουν τα πράγματα, ώστε το παιδί να έχει επίγνωση της κατάστασης, να μην είναι αμέτοχο, να μη ζει σε μία άλλη πραγματικότητα από αυτή που βιώνει η οικογένειά του και να μην ανησυχεί ίσως περισσότερο μη γνωρίζοντας και προσπαθώντας να μαντέψει. Αυτό τελικά, θα δώσει στο παιδί μεγαλύτερη σιγουριά, περισσότερη εμπιστοσύνη προς τους γονείς του, θα το βοηθήσει να μάθει να προσαρμόζεται σε μία δύσκολη κατάσταση και να συμμετέχει κι εκείνο με τον τρόπο του στην προσπάθεια της οικογένειας του για να την ξεπεράσει».
