Προφανώς ο μικρός σας έχει ως πρότυπο τον αδερφό του, και γι’ αυτό επηρεάζεται. Μιλήστε και στους δύο ξεχωριστά. Στο μεν έφηβο εξηγήστε του την κατάσταση -χωρίς πίεση ή ενοχή- και κάντε τον να αισθανθεί ώριμος και υπεύθυνος στο ρόλο του μεγαλύτερου αδερφού. Κάντε τον να νιώσει σημαντικός, εξηγήστε του ότι ο μικρός τον έχει σαν παράδειγμα και τον θαυμάζει, άρα είναι πολύ σημαντικό να του περνάει θετικά μηνύματα. Στους εφήβους αρέσει να αισθάνονται σημαντικοί και ότι η γνώμη τους μετράει και να χαίρουν σεβασμού και θαυμασμού. Όσον αφορά το μικρό, εξηγήστε του με απλό τρόπο ότι ο αδερφός του είναι μεγάλος και κάνει πράγματα που κάνουν τα μεγαλύτερα παιδιά και ότι εκείνος δεν χρειάζεται να τον μιμείται ή να τον «ακολουθεί» για να είναι ευχαριστημένος και να τον αγαπά ο μεγάλος του αδερφός.. Βάλτε όρια στον καθένα με διαφορετικό τρόπο, και δώστε τους άνευ όρων αγάπη και αποδοχή, και όλα θα εξελιχθούν ομαλά και για τους δύο και για εσάς. Αν, παρ’ όλα αυτά, ανησυχείτε παραπάνω για κάποιο λόγο, καλό θα ήταν να ζητήσετε τη γνώμη κάποιου ειδικού.
Βάσω Μακαρώνη (ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος)