Θα έχει συμβεί σε όλες τις μαμάδες αυτού του πλανήτη. Ο σύντροφος σας είναι ένας άνθρωπος -σε γενικές γραμμές- καλός, που φροντίζει και αγαπάει την οικογένειά του, αλλά στα καθημερινά πράγματα είναι σχετικά απών. Όταν διανύετε περίοδο μεγάλου θυμού μαζί του, τον αποκαλείτε αναίσθητο κι εγωιστή, και τον κατηγορείτε πως δεν «σας πονάει». Ναι, δεν είστε οι μόνες. Οι περισσότερες μαμάδες – εργαζόμενες και μη- αντιμετωπίζουν παρόμοια θέματα με τους συντρόφους τους. Οι οποίοι -σημειωτέον- αρχικά δεν ήταν το ίδιο αναίσθητοι, απλώς όταν έγιναν μπαμπάδες σαν κάτι ξαφνικά να συνέβη κι άρχισαν να προφασίζονται διάφορα «άλλοθι», για να μη συμμετέχουν ενεργά στις αγγαρείες του σπιτιού. Μπορούμε να μάθουμε από τους άντρες; Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός επιστήμονας για να καταλάβεις πως οι γυναίκες και οι άντρες είναι πλάσματα πολύ διαφορετικά. Εκτός από τις μορφολογικές διαφορές, που είναι και οι πιο εμφανείς, υπάρχουν διαφορές στην προσωπικότητα, στον τρόπο που βλέπουν τη ζωή, αλλά και στο πώς ζουν και βιώνουν τον κοινωνικό τους ρόλο. Τι θα λέγατε, λοιπόν, αν, αντί να γκρινιάζουμε για τις συζυγικές τους ανεπάρκειες, να προσπαθήσουμε να δούμε πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα; Και να διδαχτούμε και κάτι από αυτούς; Γιατί μπορούμε να μάθουμε πολλά από εκείνους! 1. Διεκδικήστε το χρόνο σας Ξέρετε κανέναν άντρα που ζητάει την άδεια για να πάει γυμναστήριο; Που μαγειρεύει από το βράδυ για να έχουν φαγητό την επομένη τα παιδιά και τους έχει βγάλει από νωρίς τα ρούχα που θα φορέσουν; Που ξυπνάει το πρωί και βάζει δύο πλυντήρια μέχρι να ετοιμάσει το πρωινό; Γιατί, άραγε, εμείς νιώθουμε υποχρεωμένες να οργανώνουμε τα πάντα στην εντέλεια; Η απάντηση είναι γνωστή: Διότι, αν δεν τα οργανώναμε εμείς, στο σπίτι θα κυριαρχούσε χάος. Κι όμως, η τελειομανία δεν είναι το αντίθετο του χάους. Αν θελήσετε να πάτε μια βόλτα με τις φίλες σας, δεν είστε υποχρεωμένες να αφήσετε τα πάντα στην εντέλεια ή να γυρίσετε τρέχοντας πίσω μήπως χρειάζονται κάτι τα παιδιά. Τα παιδιά πάντα χρειάζονται «κάτι». Μία φορά το μήνα δοκιμάστε τη δική του μέθοδο. Κανονίστε να πάτε κάπου που θέλετε πολύ, δώστε του ένα φιλί, πείτε του να κοιμίσει τα παιδιά και βγείτε απλώς από την πόρτα. Όχι μόνο θα επιβιώσει, αλλά θα αισθανθεί και υπερήφανος που τον εμπιστεύεστε. Α, και μην ξεχάσετε να κλείσετε το κινητό σας. Ή, καλύτερα, αφήστε το στο σπίτι, ώστε να μην μπείτε στον πειρασμό να πάρετε τρεις-τέσσερις φορές για να βεβαιωθείτε πως όλα πάνε καλά. 2. Μάθετε να είστε πρακτικές Φανταστείτε να αφήνατε το σύντροφό σας να οργανώσει το παιδικό πάρτι του τρίχρονου γιου σας. Πριν γελάσετε, σκεφτείτε τι θα έκανε. Σίγουρα δεν θα φρόντιζε να αγοράσει χαρτοπετσέτες με τον Μπομπ Σφουγγαράκη με ασορτί τραπεζομάντιλο, ούτε να φωνάξει κλόουν, ούτε να κανονίσει για μπαλόνια, πράγματα που εσείς θα κάνατε ακόμη κι αν βαριόσασταν. Το πιο πιθανόν είναι να έλεγε σε κάποιον να φέρει μια τούρτα με ένα κεράκι και να παράγγελνε πίτσες. Η ερώτηση είναι: Τα παιδιά θα περνούσαν καλά; Και βέβαια. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από διακοσμητικές ιδέες, ούτε από λουλουδάτες χαρτοπετσέτες, για να διασκεδάσουν. Το μόνο που θέλουν είναι παιχνίδι. Την επόμενη, λοιπόν, φορά που θα αγχωθείτε για να οργανώσετε το τέλειο πάρτι γενεθλίων, σκεφτείτε: Μήπως να παραγγέλνατε απλώς πίτσες; 3. Μάθετε να λέτε: «Δεν πειράζει» Του ζητάτε να ντύσει τα παιδιά, κι εκείνα βγαίνουν στο δρόμο με δύο διαφορετικές κάλτσες και αχτένιστα. Τον παρακαλάτε να φέρει ερχόμενος από το γραφείο γάλα, κι εκείνος έρχεται στο σπίτι με άδεια χέρια – το έχει ήδη ξεχάσει. Συνηθισμένο φαινόμενο. Αυτό, όμως, που σας κάνει έξαλλες είναι που πάντα έχει την ίδια απάντηση: «Ε, και τι έγινε; Μέχρι το πάρκο πήγαμε» ή «Ε, μία μέρα ας μην πιουν γάλα». Η αλήθεια είναι πως πραγματικά δεν είναι κάτι τόσο σοβαρό. Το ότι πάντα ο μπαμπάς, τους φοράει τα λάθος ρούχα, σίγουρα δεν θα δημιουργήσει ψυχολογικό τραύμα στα παιδιά. Εκτός αν ντύσει το γιο σας με τα ρούχα της κόρης σας. Πράγμα που μάλλον δεν θα το κάνει ποτέ. Με τη συνεργασία της Τίνας Γιάκα (Μ. Ed Ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος- Συμβουλευτική ψυχολόγος).