Είναι αλήθεια ότι η τεχνολογία στις μέρες μας εξελίσσεται ραγδαία και η χρήση της αποτελεί αναγκαιότητα για το σύγχρονο άνθρωπο, προκειμένου να μπορεί να παρακολουθεί τους ταχύτατους ρυθμούς της καθημερινότητας. Και στο βαθμό που αυτό εξυπηρετεί τις ανάγκες μας, είναι θεμιτό. Ωστόσο, οι περιπτώσεις που ξεπερνούν τη συνετή χρήση και αγγίζουν τα όρια του εθισμού -μάλιστα, πολλές φορές ξεπερνούν κι αυτά- είναι ανησυχητικά πολλές. Και βέβαια, δεν αφορούν μόνο ενηλίκους, αλλά κυρίως μικρότερες ηλικίες.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν αυστραλοί επιστήμονες σε έκθεση που κατέθεσαν στην Αυστραλιανή Εταιρεία Ψυχολογίας, στην οποία τονίζουν τη ραγδαία αύξηση του παιδικού εθισμού στο Ίντερνετ την τελευταία 10ετία. Υπογραμμίζουν, μάλιστα, ότι σε αυτό συνέβαλλαν τρεις βασικοί παράγοντες: το μειωμένο κόστος των διαδικτυακών συνδέσεων, η «ελεύθερη» συνδεσιμότητα (free wifi) σε δημόσιους χώρους, καθώς και η κυριαρχία των smartphones. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι το συγκεκριμένο φαινόμενο θα συγκαταλέγεται πλέον στη λίστα των σοβαρών ψυχικών διαταραχών (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών).
Όπως υποστηρίζει ο κλινικός ψυχολόγος και μέλος της αυστραλιανής επιστημονικής ομάδας δρ. Μάικ Κίριος, η περαιτέρω μελέτη της συγκεκριμένης διαταραχής θα δώσει τη δυνατότητα στους ειδικούς να διαγιγνώσκουν με επιτυχία τον εθισμό των παιδιών στο Ίντερνετ και να προχωρούν εγκαίρως στην κατάλληλη θεραπεία.
«Ως τυπική ένδειξη εθισμού χαρακτηρίζεται οτιδήποτε παραπέμπει σε συμπτώματα απομόνωσης, δηλαδή συμπεριφορές που εκφράζουν θλίψη, οργή, ευερεθιστότητα, όταν δεν μπορούν να παίξουν», εξηγεί ο δρ. Εμίλ Χόντζνικ, ψυχολόγος με εξειδίκευση σε περιπτώσεις εθισμού σε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Μάλιστα, δεν διστάζει να εκφράσει τον έντονο προβληματισμό του για το συνεχώς αυξανόμενο αριθμό των παιδιών που αντιμετωπίζουν τη συγκεκριμένη διαταραχή, πολύ περισσότερο όταν παρουσιάζονται περιστατικά σε πολύ μικρές ηλικίες, ακόμη και 12 ετών!
Γι’ αυτό, οι ειδικοί συστήνουν στους γονείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στη χρήση της τεχνολογίας από τα παιδιά τους, να γίνεται -όσο είναι εφικτό- υπό τον έλεγχό τους και με μέτρο, και να μην ξεχνούν ποτέ ότι οι ίδιοι αποτελούν το πιο τρανταχτό παράδειγμα για εκείνα.
