Από το βραβευμένο με Νόμπελ Λογοτεχνίας πορτογάλο συγγραφέα, ένα αλληγορικό «παραμύθι» σπουδή στη σχέση του ανθρώπου με τη δύναμη της φύσης και τις αδυναμίες του. «…Επέστρεψα στο ίδιο σημείο, ο ήλιος είχε πια δύσει, έριξα το αγκίστρι και περίμενα. Δεν πιστεύω πως υπάρχει στον κόσμο άλλη σιωπή πιο βαθιά από τη σιωπή του νερού. Το ένιωσα την ώρα εκείνη και δεν το λησμόνησα ποτέ». Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο «Μικρές Αναμνήσεις» (Εκδ. Καστανιώτη, 2008) και, παρόλο που μοιάζει να απευθύνεται σε ενήλικες, η σπουδαία εικονογράφησή του και η αξεπέραστη διήγηση των αναμνήσεών του από το συγγραφέα το μεταμορφώνουν σε ένα από τα καλύτερα παιδικά παραμύθια.
13 Δεκεμβρίου 2012 | 16:45
Πρόσφατα Άρθρα