Αλέξανδρος Σταύρου: «H κόρη μου έφερε φως και ομορφιά στη ζωή μου»

Ποια ήταν η στιγμή που συνειδητοποιήσατε την πατρότητα; Από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου μια που είχα την τύχη και την ευτυχία να βρίσκομαι μέσα στο χειρουργείο. Και βέβαια συνεχίζω να το νιώθω καθημερινά μια που η πατρότητα είναι μια διαδρομή που δεν τελειώνει ποτέ. Για έναν πατέρα είναι πολύ διαφορετικό το να νιώσει πως έγινε γονιός…Μια μητέρα έχει το παιδί μέσα στην κοιλιά της για εννέα ολόκληρους μήνες και είναι αλλιώς. Τι άλλαξε στην ζωή σας ο ερχομός της κόρης σας; Έφερε περισσότερο φως, περισσότερη χαρά, περισσότερη ομορφιά. Ποια είναι η καλύτερη στιγμή της ημέρας μαζί της; Α, είναι πάρα πολλές, δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Όταν βρίσκομαι μαζί της είναι οι καλύτερες στιγμές της ημέρας. Υπάρχουν στιγμές που σας κάνει να νιώθετε «χαζομπαμπάς»; Μπορεί στην αρχή να κάνει κάτι που να μην μου αρέσει και να δείξω μια μικρή αυστηρότητα. Αλλά αν συνεχίζει να το διεκδικεί, στο τέλος σιγά σιγά πάντα με καταφέρνει. Και εκεί συνειδητοποιώ ότι: «Μάλλον είσαι χαζομπαμπάς».    Πως αντιδρά όταν σας βλέπει στην τηλεόραση; Αποφεύγω να με βλέπει στην τηλεόραση, όχι μόνο εμένα αλλά και την μαμά της. Είναι κάτι που δεν θα θέλαμε να συμβεί ακόμα. Κάποια στιγμή που με είδε και την μαμά της κατά τύχη, της έκανε εντύπωση. Αλλά σε γενικές γραμμές, το αποφεύγουμε. Ποιες κοινές σας συνήθειες δε θα θέλατε να «χάσετε» μεγαλώνοντας; Τα πάντα!  Ότι κάνω τώρα μαζί της θα ήθελα να τα μοιράζομαι μαζί της κι όταν μεγαλώσει. Ακόμα και τα δόντια της που τις τα πλένω…καταλαβαίνετε ότι είναι υπερβολικό αλλά είμαι σίγουρος ότι θα μου λείψουν πράγματα που κάνουμε μαζί τώρα. Όπως τις έχουμε και τώρα, που νιώθω ότι είναι στιγμές που είναι πραγματικά δικές μας, θα ήθελα αυτό να υπάρχει πάντα.   Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι υποχρεώσεις ενός πατέρα στην ανατροφή του παιδιού; Υποχρεώσεις!!! Δεν το βλέπω σαν υποχρέωση. Νομίζω ότι ένας πατέρας αν λειτουργεί σύμφωνα με το πώς αισθάνεται δεν θα δει τίποτα σαν υποχρέωση. Εμείς οφείλουμε να περνάμε χρόνο με το παιδί μας να είμαστε δίπλα του, να το αφήνουμε παράλληλα να στέκεται στα πόδια του, μα πάνω από όλα ν’ ακολουθούμε αυτό που αισθανόμαστε. Τότε τίποτα δε θα μοιάζει με υποχρέωση. Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο και ποιος ο μεγαλύτερος φόβος που έχετε για το μέλλον της; Δεν κάνω μεγάλα όνειρα, θέλω απλά να είναι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη. Επίσης-ακόμα τουλάχιστον- δεν έχω και κανένα φόβο. Νιώθω ότι τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα, ίσως επειδή είναι πολύ μικρή ακόμα να μην έχω διαμορφώσει κάποιους φόβους στο κεφάλι μου. Το μόνο που επιθυμώ είναι να είναι καλά, χαρούμενη και ευτυχισμένη. Πόσο άλλαξε η σχέση σας με τη σύζυγό σας μετά τη γέννησή της; Έχουμε έρθει ακόμα πιο κοντά. Και αυτό γιατί έρχεται στην αγάπη που νιώθει ο ένας για τον άλλο, να συμπληρώσει η τεράστια αγάπη που νιώθουμε για το ίδιο πρόσωπο  που είναι κομμάτι και των δύο. Νομίζω ότι είναι πολύ κορυφαίο σημείο της σχέσης αυτό. Πόσο άλλαξε η σχέση σας με τους δικούς σας γονείς από τότε που γίνατε γονιός; Τους αντιλαμβάνεστε διαφορετικά τώρα; Δεν ένιωσα μεγάλη διαφορά, γιατί έγινα γονιός μεγάλος και ήδη είχαν κατασταλάξει και ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα μέσα μου, αλλά και κάποιες σχέσεις. Ίσως νιώθω ότι τώρα καταλαβαίνω καλύτερα τους γονείς μου, που έχω γίνει και εγώ γονιός και βαδίζω στον ίδιο δρόμο.  Θα σκεφτόσασταν ποτέ να βάλετε σε δεύτερη μοίρα την καριέρα σας για να είστε περισσότερες ώρες κοντά της; Είμαι από τους πολύ τυχερούς στον χώρο μας που δουλεύω και μάλιστα δουλεύω πάρα πολλές ώρες. Εάν ένιωθα ότι σταματώντας την δουλειά, αυτό θα έκανε καλό στην οικογένειά μου θα το έκανα. Απλώς για να είναι καλά μια οικογένεια χρειάζονται διάφορα πράγματα. Δεν χρειάζεται μόνο να αφιερώνεις χρόνο. Και ως εκ τούτου, καταφεύγεις στην λύση της ποιότητας που έτσι κι αλλιώς είναι και το ζητούμενο. Προσπαθείς λοιπόν μα περνάς ποιοτικό χρόνο μαζί με το παιδί σου.  Αλλά αν χρειαζόταν παρ’ όλα αυτά να σταματήσω εντελώς την καριέρα μου για το καλό του παιδιού μου, θα το έκανα, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Αλλά να είναι πράγματι για το καλό του και όχι απλά σαν απόδειξη αφοσίωσης που αργότερα μπορεί να δημιουργηθούν κάποιες άσχημες συνθήκες για εκείνο. Από την δική σας προσωπική εμπειρία ή και των φίλων σας, ποιο πιστεύετε ότι είναι το βασικό παράπονο των μπαμπάδων (αν υπάρχει); Δεν θα μπορούσα να απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση γιατί πραγματικά δεν ξέρω. Όσον αφορά εμένα, όχι δεν έχω κανένα παράπονο. Αισθάνομαι ότι ούτως ή αλλιώς,  η αγάπη μου για το παιδί μου περνάει μέσα από την γυναίκα μου, μέσα και από την μάνα του παιδιού. Δηλαδή είναι πιο σύνθετη κατάσταση. Έχω μια άμεση σχέση με το παιδί μου αλλά έχω και μια έμμεση σχέση με το παιδί μου και μέσω της μάνας του. Γιατί η μάνα είναι πολύ βασικό στοιχείο στην οικογένεια για μένα, το πιο βασικό. Δεν αισθάνομαι γι’ αυτό όμως παραμελημένος γιατί ούτως η αλλιώς για μένα η μάνα είναι πολύ υψηλή αξία και έχω την τύχη να έχω μια πολύ καλή σχέση με την γυναίκα μου. Όταν αγκαλιάζω την γυναίκα μου είναι σαν ν’ αγκαλιάζω και το παιδί μου, που είναι λίγο πιο σύνθετη κατάσταση. Δεν έχω ξεκαθαρίσει τα πράγματα μέσα μου. Για μένα, αισθάνομαι ότι το παιδί έχει περισσότερη ανάγκη την μάνα παρά τον πατέρα. Παρόλα αυτά η οικογένειά στο σύνολό της για να υπάρξει έχει απόλυτη ανάγκη και τον πατέρα. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι η σχέση του με το παιδί είμαι πιο σύνθετη, γιατί περιλαμβάνει με την μητέρα μέσα.   Τι θα θέλατε να πείτε σε ένα μπαμπά ή μελλοντικό μπαμπά που διαβάζει αυτή την στιγμή την συνέντευξη σας; Αυτός που δεν έχει γίνει ακόμα πατέρας, να μην το σκέφτεται, δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα και ομορφότερο γεγονός στην ζωή του όταν του συμβεί. Και γι’ αυτούς που είναι ήδη πατεράδες, να ζήσουμε να χαιρόμαστε τα παιδιά μας.  Τόσο απλά.