Είναι σημαντικό τα παιδιά να κάθονται σε καροτσάκι που κοιτά μπροστά. Με αυτό τον τρόπο, τους δίνεται η δυνατότητα να επεξεργαστούν αυτά που βλέπουν, να έχουν εικόνες διαφορετικές από αυτές που έχουν συνηθίσει (του σπιτιού, των γονιών), να γνωρίσουν τον έξω κόσμο και να κοινωνικοποιηθούν. Την ασφάλεια τη νιώθουν ούτως ή άλλως, αφού γνωρίζουν ότι το καροτσάκι τους το σπρώχνει ένα οικείο και αγαπημένο πρόσωπο για αυτά. Αφήστε το να νιώσει κι άλλα ερεθίσματα διαφορετικά από αυτά που ήδη έχει βιώσει. Θα το κάνουν πιο «πλούσιο» και πιο «ανοιχτό» σε καινούργια πράγματα και δεδομένα.
Κατερίνα Θεοδωρίδου (ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια)