«Εγώ θέλω να φορέσω αυτό!»

Όσο το παιδάκι σας ήταν μωρό, τα πάντα ήταν υπέροχα και πιο απλά, όσον αφορά στην εμφάνισή του. Το ντύνατε μόνη σας με ό,τι σας άρεσε. Και, φυσικά, τα ψώνια ήταν μια απόλαυση για εσάς, αφού διαλέγατε, χωρίς… αντιρρήσεις, ρουχαλάκια σύμφωνα με το δικό σας γούστο σας απλώς σε… πολύ μικρότερα νούμερα. Μόλις, όμως, το παιδί γίνει δύο χρονών, αρχίζει να φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της αυτή η… ειρηνική φάση της παιδικής γκαρνταρόμπας, γιατί το πιτσιρίκι ανακαλύπτει τι του αρέσει και τι όχι και έχει λόγο στην εμφάνισή του. Διαλέγει π.χ. το μπλουζάκι με τα αρκουδάκια και επιμένει να το φορέσει “εδώ και τώρα”, ακόμη και αν είναι λερωμένο. Αυτές οι πρώτες παρεμβάσεις του παιδιού δεν δημιουργούν ακόμη μεγάλα προβλήματα και μπορούν να αντιμετωπιστούν σχετικά εύκολα από τους γονείς. Καθώς μεγαλώνουν, όμως, τα παιδιά, αντιστέκονται πολύ πιο… σθεναρά στις επιλογές των γονιών. Μάλιστα, στην ηλικία των 3 ετών δημιουργούν ολόκληρο ζήτημα για τα ρούχα τους και επιμένουν να φορέσουν αυτό που διάλεξαν εκείνα και όχι το ρούχο που τους δίνει η μαμά ή ο μπαμπάς. Γιατί, όμως, είναι τόσο σημαντικό για τα παιδιά το τι θα φορέσουν; «Τα ρούχα δίνουν λάμψη και τονίζουν την προσωπικότητά μας», σύμφωνα με την Κοκό Σανέλ, την ιέρεια της μόδας. Τα παιδιά, μάλιστα, που μόλις έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν την προσωπικότητά τους, χρειάζονται ακόμη περισσότερο τα ρούχα για να εκφραστούν, απ’ ό,τι εμείς ενήλικες. Τα ρούχα δηλώνουν το φύλο για τα παιδιά. Τους δείχνουν ότι αυτός που τα φορά είναι αγόρι ή κορίτσι. Ακόμη κι αν οι μαμάδες τους φορούν κατά κύριο λόγο παντελόνια, τα κοριτσάκια μεταξύ 3-4 ετών ανακαλύπτουν ότι οι φούστες και τα φορεματάκια είναι τα κατεξοχήν θηλυκά ρούχα και ότι μόνο με αυτά μπορούν να διαχωρίσουν το ρόλο τους από το αντίθετο φύλο. Τα ρούχα δημιουργούν… χαρούμενη ατμόσφαιρα. Μπορεί να δείτε το χειμώνα το παιδάκι σας να φορά το πουλόβερ του και χοντρές κάλτσες και από πάνω ένα… εμπριμέ κοντομάνικο πουκαμισάκι. Γιατί; Μα έτσι, προσπαθεί να φέρει την άνοιξη. Το ελαφρύ αυτό ρούχο του δίνει χαρά και το βοηθάει να φανταστεί τις ηλιόλουστες μέρες και να τις «αναπαραστήσει». Τα ρούχα το βοηθούν να υποδυθεί διάφορους ρόλους. Το ντύσιμο για τα παιδιά λειτουργεί και σαν μεταμφίεση. Για παράδειγμα, το μικρό φορώντας π.χ. ένα τιγρέ κολάν νιώθει πιο δυνατό και θαρραλέο στον παιδικό σταθμό και μπορεί να αντιμετωπίσει π.χ. ακόμη και εκείνο το μεγαλύτερο παιδάκι που το ενοχλεί. Το κοριτσάκι με την ροζ φρου φρου φούστα κοιτιέται στον καθρέπτη και βλέπει μια όμορφη μπαλαρίνα. Τα ρούχα ενισχύουν την αυτοσυνείδηση. Όταν τα παιδιά είναι ντυμένα από την κορυφή ως τα νύχια όπως ακριβώς έχουν φανταστεί τον εαυτό τους, τότε μπορούν να ρυθμίσουν και να πλάσουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα και σε άλλους τομείς της ζωής τους, δηλαδή να κάνουν σχέδια και να φανταστούν τον τρόπο που θα λειτουργήσουν σε κάποιες καταστάσεις. Fashion Police Ωραία όλα αυτά, όμως πώς θα μάθουμε στα παιδιά μας τους σωστούς συνδυασμούς των ρούχων; Πώς θα τα βοηθήσουμε να αποκτήσουν καλό γούστο; Σύμφωνα με τους ειδικούς παιδοψυχολόγους, όμως, αυτό που απασχολεί στην ουσία τους γονείς δεν είναι το να αποκτήσουν τα παιδιά τους καλό γούστο, αλλά το να συμφωνούν οι προτιμήσεις τους με το γούστο της μαμάς και του μπαμπά. Και αυτό είναι που κάνει τα πράγματα πιο περίπλοκα αλλά ταυτόχρονα και πιο ξεκάθαρα. Τα παιδιά «εκπροσωπούν» κατά κάποιον τρόπο τους γονείς τους. Έτσι η εικόνα που δίνουν τα μικρά στους άλλους μεταφέρεται και στους γονείς. Πράγματι, πίσω από τα… περίεργα βλέμματα που ρίχνουν οι άλλοι στο κακοντυμένο παιδί κρύβονται πολλά ερωτήματα που αφορούν τη μαμά και τον μπαμπά: “Μα καλά, δεν έχουν καθόλου γούστο οι γονείς του;”, “Τώρα στ’ αλήθεια τους αρέσει ο συνδυασμός του μωβ φορέματος με το κόκκινο καλσόν και τα καταπράσινα πέδιλα;” “Πώς είναι δυνατόν να αφήνεις το παιδί σου να κυκλοφορεί έτσι!”, κλπ. Γι’ αυτό, λοιπόν, και οι γονείς διστάζουν και αποφεύγουν να στείλουν το παιδί τους “κακοντυμένο”, σύμφωνα με το δικό του γούστο, στον παιδικό σταθμό. Γι’ αυτό και κάνουν το παν για να αποφύγει το μικρό τους… στυλιστικά λάθη.  Είναι όμως σωστή αυτή η αντιμετώπιση; Οι ειδικοί σε αυτές τις περιπτώσεις παίρνουν το μέρος τόσο των γονιών όσο και των παιδιών. Όπως υποστηρίζουν, στα θέματα γούστου βοηθάει μόνο η ειλικρίνεια. Καλό είναι οι γονείς να λένε ξεκάθαρα την άποψή τους στο μικρό τους. Για παράδειγμα: “Αυτό το φόρεμα δεν μου  φαίνεται τόσο ωραίο… πιστεύω ότι το άλλο είναι πολύ πιο όμορφο όταν το φοράς”. Έτσι οι γονείς δεν επιβάλλουν αυταρχικά τις επιλογές τους στο παιδί, απαγορεύοντάς του άμεσα να φορέσει ένα ρούχο, ενώ παράλληλα δίνουν την ευκαιρία στο μικρό τους να διατηρήσει τη δική του άποψη περί στυλ αλλά και να προβληματιστεί. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό, ακόμη και στην περίπτωση που το παιδί έχει διαλέξει κάτι εξαιρετικά κακόγουστο, να υπάρχουν φορές που οι γονείς θα αφήσουν το παιδί τους να το φορέσει, χωρίς να γίνονται πάντα αρνητικοί. Με την συνεργασία της κας Βάσως Μακαρώνη (ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος)