Αρχικά, θα ήθελα να σας εκφράσω τη συμπάθειά μου αλλά και τα ειλικρινή συναισθήματα λύπης μου για το χαμό της συζύγου σας και μητέρας του παιδιού σας. Είμαι σίγουρη πως αυτό το παιδί θα είναι για σας το πιο ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσετε να χαμογελάτε, όσο ανέφικτο κι αν ακούγεται αυτό. Είναι εξαιρετικά σημαντικό που το παιδί μεγαλώνει, όπως λέτε, σε ένα ήρεμο και υγιές περιβάλλον, και φροντίστε αυτό να μην το διαπραγματευτείτε ποτέ. Ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει φυσιολογικά ακόμα κι αν λείπει ο ένας γονιός, αρκεί να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Μία απ’ αυτές, λοιπόν, είναι να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με ηρεμία, αγάπη και στοργή. Επιπλέον, αυτοί που ασχολούνται με το παιδί (νταντά, γιαγιάδες, παππούδες και αργότερα, οι εκπαιδευτικοί), θα πρέπει να συνεργάζονται στενά μαζί σας και όλοι μαζί, να ακολουθείτε μία γραμμή, ένα τρόπο διαπαιδαγώγησης.    Όσον αφορά στο θέμα της μητέρας, η μικρούλα θα πρέπει σταδιακά να ενημερωθεί (αν δεν έχει ήδη) για την «απουσία» της μητέρας της, με ψυχραιμία και χωρίς συναισθηματισμούς. Όποιος αναφέρεται στη μαμά της, επιβάλλεται να είναι ψύχραιμος και να μην μεταφέρει το επιβαρυμένο συναισθηματικό του φορτίο στο παιδί. Η ψυχολογία της μικρούλας δεν κινδυνεύει καθόλου από τη δυσάρεστη αλήθεια αλλά από το τρόπο που αυτή θα αποκαλυφθεί.    Στην καθημερινότητά σας, καλό θα ήταν να συμπεριφέρεστε με φυσικότητα και να μην τονίζετε το θέμα της απουσίας της μαμάς. Π.χ. καλό είναι να μην υπερβάλλετε με τις φωτογραφίες της μέσα στο σπίτι. Όσες οι δικές σας, τόσες και εκείνης. Να είστε σίγουρος πως το μικρό της ηλικίας του παιδιού σας θα είναι σύμμαχός σας, μιας και το κοριτσάκι σας θα προσαρμοστεί από νωρίς σ’ αυτή την πραγματικότητα, θα την αποδεχτεί σαν κάτι φυσιολογικό και θα μάθει να ζει μ’ αυτή, χωρίς να υποφέρει. Το γεγονός ότι δεν γνώρισε τη μαμά της μπορεί να είναι, απ’ τη μια, εξαιρετικά δυσάρεστο, απ’ την άλλη σκεφτείτε πως η μικρή δεν έχει επώδυνες μνήμες και φυσικά δεν έχει νιώσει το αίσθημα της απώλειας.    Φροντίστε να στηρίξετε εσείς τον εαυτό σας και να τονώσετε την ψυχολογία σας και κατόπιν να συνεργαστείτε με τους ανθρώπους που θα περιβάλλουν το παιδί σας. Από τον τρόπο που όλοι εσείς θα διαχειριστείτε την κατάσταση εξαρτάται άμεσα και η ψυχοκοινωνική εξέλιξη του παιδιού σας. Κατά το μεγάλωμά της, συχνά θα προκύπτουν ερωτήματα και προβληματισμοί. Αυτό είναι φυσιολογικό,συμβαίνει σε όλων των ειδών τις οικογένειες (μονογονεϊκές ή μη) και δεν θα πρέπει να σας τρομάξει. Αυτές τις στιγμές, μη διστάσετε να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό που θα μπορέσετε να εμπιστευτείτε και να συμβουλευτείτε.  Σας εύχομαι καλή δύναμη στον αγώνα σας Αναστασία Φρόντζου – Χρηστίδη (σύμβουλος σχέσεων παιδιού & οικογένειας)