Ένα παιδί προσχολικής ηλικίας έχει ακόμα πολλά να μάθει για τη ζωή. Κι όμως, το ίδιο μπορεί να διδάξει πολλά στους μεγάλους. Αυτά που ακολουθούν είναι όσα θα ήθελε η Αμερικανίδα blogger Cara Paiuk να διδαχτεί ο σύζυγός της από τον 3χρονο γιο τους.
1. Όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, πες ένα κοπλιμέντο.
Τις προάλλες, όταν ο γιος μου άρχισε να τραβάει τα μαλλιά μου και του φώναξα «γιατί δεν μπορείς να καθίσεις λίγο φρόνιμα;» εκείνος μου είπε «γιατί τα μαλλάκια σου είναι πολύ όμορφα, μανούλα». Ξαφνικά, ξέχασα ότι πριν από δευτερόλεπτα ήμουν έξαλλη μαζί του! Να μια καλή ιδέα και για τον άντρα μου. Εάν αρχίσει να μου κάνει πιο συχνά κοπλιμέντα, όχι, δεν θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα και δεν θα αρχίσω να έχω απαιτήσεις. Απλά θα νιώθω πιο συχνά ότι με αγαπάει. Και είναι βέβαιο ότι, κάθε φορά, ο θυμός μου θα μετατρέπεται σε χαμόγελο!
2. Πες πρώτα «συγνώμη» και μετά το συζητάμε (ή όχι).
Όταν είμαι εκνευρισμένη, ανεξάρτητα από το αν έχω δίκιο ή άδικο, το καλύτερο που μπορείς να πεις είναι «συγνώμη». Ακόμα καλύτερα, πρόσθεσε κι ένα «σ’ αγαπώ» ή «έλα να σε πάρω αγκαλίτσα». Αυτό κάνει ο γιος μου όταν με βλέπει θυμωμένη. Ο άντρας μου, από την άλλη, πρέπει πρώτα να καταλάβει για ποιο λόγο έχω εκνευριστεί και μετά, αν κρίνει ότι έχω δίκιο και πρέπει να απολογηθεί θα μου πει «συγνώμη». Περιττό να πω ποιος από τους δύο με κάνει να νιώθω καλύτερα. 3. Ζήτα βοήθεια. Ο άντρας μου είναι πολύ περήφανος για να ζητήσει βοήθεια για κάτι και μπορεί να αναζητά λύση σε ένα πρόβλημα που υπάρχει και μια περίπτωση να μπορούσα να λύσω σε ένα λεπτό. Ο γιος μας δεν έχει τέτοια θέματα και δεν διστάζει να ζητήσει βοήθεια όταν τη χρειάζεται. 4. Οι αγκαλιές δεν είναι προκαταρκτικό. Έχουν λόγο ύπαρξης από μόνες τους! Ο γιος μου δείχνει ή ζητά να του δείξεις τρυφερότητα χωρίς να έχει κάποιο άλλο κίνητρο. Γιατί ο άντρας μου θεωρεί ότι κάθε αγκαλιά, φιλί ή χάδι είναι πρόσκληση για το κρεβάτι; Από την άλλη, πρέπει να ομολογήσω ότι νιώθω και ικανοποίηση που εξακολουθεί να με θέλει με κάθε ευκαιρία. 5. Ενημέρωσέ μας ότι χρησιμοποίησες την τουαλέτα. Ο γιος μου δεν έχει βγάλει ακόμα τις πάνες, αλλά κάθε φορά που τα κάνει μας το ανακοινώνει, δυνατά και με καμάρι. Όταν ξέρεις τι έχει συμβεί, μπορείς αν το επιλέξεις να απομακρυνθείς… Ο άντρας μου πάλι, θεωρεί ότι το αποσμητικό χώρου στο μπάνιο είναι διακοσμητικό. 6. Διεκδίκησε την προσοχή μου. Ο γιος μου με αντιμετωπίζει σαν να είμαι ροκ σταρ κι εκείνος φανατικός θαυμαστής μου. Συχνά, το μόνο που θέλει είναι να κάθεται δίπλα μου όταν κάνει κάτι ή παίρνει μια καρέκλα και κάθεται πλάι μου όταν εγώ δουλεύω στον υπολογιστή. Ακόμα κι όταν αυτό με καταπιέζει, με κάνει να νιώθω ξεχωριστή στα μάτια του. Ο άντρας μου, πάλι, προτιμά να απομονώνεται. Το κατανοώ, το σέβομαι, ακόμα και το ενθαρρύνω. Αλλά, όχι να βγαίνει από τη… «σπηλιά» του μόνο όταν είναι ώρα να φάμε ή έχει έρθει η εποχή του ζευγαρώματος! Τι θα έλεγες να καθόσουν λίγο μαζί μου επειδή περνάμε καλά μαζί; Ωραίο δεν θα ήταν; Από την άλλη, αν κρίνω από το χάος που επικρατεί στο σπίτι, δεν τον αδικώ. Ίσως ζηλεύω που δεν μπορώ να κρυφτώ κι εγώ σε μια δική μου «σπηλιά». 7. Χαλάρωσε και διασκέδασε. Ο γιος μου μπορεί να ξεκινήσει στο λεπτό ένα αυτοσχέδιο πάρτι και να χορεύει σαν τρελός. Θα μου άρεσε κι ο άντρας μου να συμμετέχει πιο συχνά σ’ αυτά τα πάρτι μας. Νομίζω ότι κάπου κάπου όλοι θα πρέπει να βάζουμε τις έγνοιες στην άκρη και να διασκεδάζουμε. 8. Δείξε λίγη συμπόνια. Όταν δεν νιώθω καλά ή πονάω, πες μου ένα τραγουδάκι και φίλα με εκεί που πονάω για να περάσει. Αυτό θα έκανε ο γιος μου. Ο άντρας μου, πάλι, πιστεύει ότι εάν δεν πρόκειται για μια πληγή που έχει δημιουργήσει μια μικρή λίμνη από αίμα στο πάτωμα του σαλονιού, μπορώ απλά να σφίξω τα δόντια και να σταματήσω να γκρινιάζω. 9. Μην το κάνεις ζήτημα! Ο γιος μου είναι ένα σκληρό αντράκι. Πέφτει, χτυπάει, κουτουλάει πάνω σε αντικείμενα και σχεδόν ποτέ δεν παραπονιέται. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα καλό. Όπως όταν πονούσε το αυτί του αλλά δεν το έλεγε και δεν είχαμε καταλάβει ότι έχει ωτίτιδα επί δύο εβδομάδες. Από την άλλη, ο άντρας μου κάνει ολόκληρο σκηνικό εάν χτυπήσει το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού του, χοροπηδάει πάνω κάτω, δαγκώνει το χέρι του και συμπεριφέρεται σαν να τον έχει προπονήσει δικηγόρος ειδικός στη νομοθεσία περί πόνου. 10. Δείξε ευγνωμοσύνη. Ο γιος μου λέει όλη την ώρα «ευχαριστώ», ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται. Ο άντρας μου για να πει «ευχαριστώ» που του μαγείρεψα θα πρέπει να πάω γυρεύοντας για κοπλιμέντα. 11. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να γελάμε μαζί. Με το γιο μου γελάμε χωρίς καν να χρειαστεί να συμβεί κάτι τρομερά αστείο. Στην πραγματικότητα, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διασκεδάζει –εκτός από όταν κλαίει. Κι ο άντρας μου έχει ένα απίστευτα γοητευτικό και απόλυτα κολλητικό γέλιο. Μακάρι να γελούσαμε μαζί πιο συχνά. Ελπίζω ότι όταν αρχίσουμε να κοιμόμαστε λίγο περισσότερο, θα τα καταφέρουμε. 12. Ξύπνα το πρωί με καλή διάθεση. Ο γιος μου σηκώνεται κάθε πρωί από το κρεβάτι του σαν τον κλόουν που πετάγεται μέσα από το κουτί με ελατήριο, γεμάτος χαρά. Για εκείνον κάθε νέα μέρα είναι ένα καινούριο θαύμα. Ο πατέρας του πάλι, όχι και τόσο. Μέχρι να πιει τον καφέ του είναι ένα γκρινιάρικο τέρας. Τουλάχιστον, κάθε πρωί φτιάχνει και τον δικό μου καφέ -για να μην είμαστε και οι δύο γκρινιάρηδες…