Πολλοί είναι οι λόγοι που το παιδί εκφράζει συνεχώς γκρίνια και καπρίτσια, μερικοί από αυτούς είναι, έλλειψη σαφούς οριοθέτησης ή  σταθερότητας από τους γονείς, εντάσεις ή συγκρούσεις μεταξύ των γονιών, άγχος, υπερβολικές προσδοκίες από τους γονείς, προσωπικές δυσκολίες των γονιών, κα. Είναι σημαντικό να έχετε σταθερή και κοινή αντιμετώπιση. Να δώσετε στο παιδί να καταλάβει ότι το αποδέχεστε. Όταν ξεκινά τα καπρίτσια να της εξηγείτε με ηρεμία -χωρίς φωνές ή θυμό- και να προσπαθείτε να αποφεύγετε την σύγκρουση. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι σωτήριο να της αποσπάσετε το ενδιαφέρον σε κάποια άλλη δραστηριότητα. Δεν βοηθά να κλείνετε το 3χρονο παιδί στο δωμάτιο με πίεση ούτε να τη βάζετε μέσα 20 φορές μέχρι να καθίσει. Αυτό το εισπράττει σαν εκδίκηση από την πλευρά σας και δεν της περνάτε κανένα μήνυμα  αντίθετα της προκαλεί μεγαλύτερο θυμό. Κανένα παιδί δεν δέχεται  εύκολα να μαζέψει τα πράγματα του στα 3 του χρόνια αν μάλιστα έχουν προηγηθεί παρατηρήσεις από τους γονείς του για άλλα θέματα και η σχέση είναι συγκρουσιακή. Όταν κτυπάμε ένα παιδί του περνάμε το μήνυμα ότι ο τρόπος για να πετύχεις κάτι είναι η βία, η αντίδραση και η επιβολή.  Εξετάστε τη συμπεριφορά σας απέναντι στο παιδί. Μερικές φορές ενώ οι προθέσεις μας είναι καλές δυστυχώς για διάφορους προσωπικούς μας λόγους δεν καταφέρνουμε να το δείξουμε. Αναλογιστείτε  πως αισθάνεστε που μένετε σπίτι για το μεγάλωμα του παιδιού, αν η ζωή που κάνετε τώρα μήπως σας πιέζει και άθελά σας η ένταση αυτή μεταφέρεται στο παιδί κα. Θεωρώ ότι θα σας βοηθούσε μια επίσκεψη σε κάποιον ψυχολόγο στη περιοχή σας, γιατί ενώ έχετε πολύ καλή θέληση κάτι δεν προχωρά σωστά στο τρόπο που επιβάλλετε τα όρια στο παιδί με αποτέλεσμα στο σπίτι σας να έχει εγκατασταθεί ο θυμός.     Αλεξάνδρα Καππάτου (Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Συγγραφέας)