1. Πόσο σημαντικός είναι ο συνοδός στη γέννα;
Αρκετά σημαντικός. Πέρα από την άμεση ανακούφιση που μας δημιουργεί η ιδέα να έχουμε κάποιον δικό μας εκεί, υπάρχουν και πολλές καταγεγραμμένες περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι η υποστήριξη ενός συνοδού που εμπιστευόμαστε και μας φροντίζει, σε όλη τη διάρκεια του τοκετού, κάνει την εμπειρία ευκολότερη, πιο σύντομη και ικανοποιητική για τη μητέρα. Οι έρευνες υποστηρίζουν ότι η παρουσία συνοδού μειώνει τις πιθανότητες της γέννας με εμβρυουλκό κατά 40% και την πιθανότητα της καισαρικής τομής κατά 50%. Σε αντίστοιχα ποσοστά μειώνονται οι πιθανότητες να χρειαστείτε ορό για τεχνητούς πόνους ή πολύ δυνατά παυσίπονα καθώς και επισκληρίδιο αναισθησία. Οι θετικές επιπτώσεις συνεχίζονται και μετά τον τοκετό, με υψηλότερα ποσοστά θηλασμού, καλύτερη κατάσταση υγείας για τη μητέρα και το βρέφος και μικρότερα ποσοστά επιλόχειας κατάθλιψης.
2. Ο καλύτερος συνοδός για τη γέννα είναι ο πατέρας;
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι μπαμπάδες δηλώνουν διατεθειμένοι να παρακολουθήσουν τη γέννηση του παιδιού τους. Ωστόσο, για αιώνες ο τοκετός ήταν αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση (και παραμένει τέτοια σε μερικούς πολιτισμούς), με τις φίλες, τις γειτόνισσες και τις γυναίκες συγγενείς να καλούνται να συμπαρασταθούν στη νέα μητέρα κατά τη διάρκεια του τοκετού και της λοχείας. Η αλλαγή στα κοινωνικά δεδομένα και στους ρόλους των φύλων έφερε τους μπαμπάδες στο μαιευτήριο. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιες αντιρρήσεις γι’ αυτή την πρακτική. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν πως οι γυναίκες έχουν ευκολότερο τοκετό όταν μπορούν να χαλαρώσουν και να κλείσουν για λίγο τους διακόπτες της λογικής, αφήνοντας το ένστικτό τους να αναλάβει τα υπόλοιπα. Αυτό είναι πολύ δύσκολο με την παρουσία ενός αγχωμένου και ορθολογιστή άντρα βοηθού. Και, παρόλο που η παρουσία του στη γέννα μπορεί να ενισχύσει το δεσμό του ζευγαριού, υπάρχει η άποψη ότι ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά τη σεξουαλική ζωή τους.
3. Πόσο βοηθάει ο μελλοντικός πατέρας στον τοκετό;
Όσοι μπαμπάδες έχουν ερωτηθεί στις σχετικές έρευνες συμφωνούν πως η εμπειρία είναι μοναδική ή και μαγική. Ωστόσο, κάποιες έρευνες δείχνουν πως κατά τη διάρκεια αυτής της μοναδική εμπειρίας οι άντρες νιώθουν επίσης αβοήθητοι και άχρηστοι. Αντίστοιχα, το 62% των μαμάδων δηλώνει ότι ιδανικός σύντροφος τοκετού είναι ο σύζυγος, αλλά πάνω από το ένα τρίτο ομολογούν πως κατά τη διάρκεια της γέννας είχαν την αίσθηση ότι ο άντρας τους ήταν συνέχεια στα πόδια των γιατρών, δημιουργούσε πρόβλημα ή δεν πρόσφερε καμιά ουσιαστική βοήθεια. Μια πρακτική λύση για κάθε μέλλουσα μαμά είναι να δηλώσει τον μελλοντικό πατέρα ως συνοδό, αλλά να ζητήσει κι από τη μητέρα ή μια φίλη να είναι στο μαιευτήριο και να πάρει τη θέση του, αν κάτι δεν πάει όπως θα ήθελε.
4. Πώς νιώθει ένας άντρας μέσα στην αίθουσα τοκετού;
Η εγκυμοσύνη και ο τοκετός είναι τρομερά αγχωτικές περίοδοι όχι μόνο για τις μητέρες αλλά και για τους μπαμπάδες, που πολλές φορές ανησυχούν διπλά, τόσο για την υγεία της συντρόφου τους όσο και για του μωρού που έρχεται στον κόσμο. Συνήθως καταπιέζουν αυτές τις ανησυχίες ώστε να μην προκαλέσουν επιπλέον φόρτιση στην έγκυο και κρατούν όλη αυτή την πίεση μέσα τους. Όσοι είναι δυναμικοί χαρακτήρες μπορούν να βρουν τη θέση τους ανάμεσα στην επίτοκο και στο ιατρικό προσωπικό, αλλά οι περισσότεροι νιώθουν παραμελημένοι και τελείως διακοσμητικοί.
5. Μπορώ να έχω περισσότερους από ένα συνοδό;
Αν ακολουθήσετε τη νέα τάση του «φυσικού τοκετού» και γεννήσετε στο σπίτι, μπορείτε να έχετε όσους θέλετε. Αλλά, για να είμαστε ρεαλιστές, είναι μάλλον απίθανο να θέλετε περισσότερα από ένα ή δύο άτομα και ασφαλώς τη μαία. Στο μαιευτήριο θα χρειαστεί να επιλέξετε ένα.
6. Η μαμά μου θα ήταν μια καλή επιλογή;
Για πολλές γυναίκες είναι ο άνθρωπος με τον οποίο αισθάνονται πιο ασφαλείς, χωρίς να φοβούνται πώς θα της φανεί αν… βρίσουν το γιατρό πάνω στους έντονους πόνους. Υπάρχουν όμως κι άλλες που δεν θα ένιωθαν άνετα με τη μαμά τους δίπλα, όπως και πολλές μητέρες που δεν θα μπορούσαν με τίποτα να το κάνουν για τις κόρες τους. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία μιας ώριμης γυναίκας φαίνεται να είναι η πιο καθησυχαστική –ακόμα κι αν πρόκειται για μια αγαπημένη θεία ή μεγαλύτερη αδερφή.
7. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ιδανικού συντρόφου στον τοκετό;
Βασικά πρέπει να είναι κάποιος ήρεμος, θετικός άνθρωπος και ικανός να χειρίζεται το άγχος. Επίσης, πρέπει να αντέχει σωματικά πολλές ώρες αγρύπνιας και να είναι χαρούμενος και γεμάτος ενέργεια –χωρίς όμως να το παρακάνει με την ενθάρρυνση σαν να ζητωκραυγάζει για την ομαδάρα. Επίσης, πρέπει να είναι αρκετά δυναμικός και σίγουρος για τον εαυτό του.
8. Πώς πρέπει να προετοιμαστεί;
Καλό θα ήταν να έχει παρακολουθήσει μαζί σας τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, αλλά και να έχει ενημερωθεί, διαβάζοντας, για παράδειγμα, σχετικά βιβλία για τη διαδικασία της γέννας και τις πρακτικές που ακολουθούνται στο μαιευτήριο. Μια καλή ιδέα είναι να μιλήσει το ζευγάρι με άλλους γονείς για την εμπειρία τους (πρέπει να την έχουν πολύ πρόσφατη γιατί είναι απίστευτο πόσο γρήγορα ξεχνιούνται οι πρακτικές λεπτομέρειες). Οι συνοδοί πρέπει να γνωρίσουν τόσο τη μαία όσο και το γυναικολόγο πριν από τη γέννα, ώστε να υπάρχει ένα κλίμα οικειότητας.
9. Τι πρέπει να ξέρουν για το πώς εγώ προτιμώ να γεννήσω;
Πρακτικά τα πάντα. Σε τελική ανάλυση, θα είναι εκεί για να βοηθήσουν όσο μπορούν στο να έχετε ακριβώς τη γέννα που θέλετε –ή τέλος πάντων την πιο κοντινή εκδοχή της. Συζητήστε αναλυτικά μαζί τους όλα τα πιθανά σενάρια. Για παράδειγμα, θα θέλατε όταν σπάσουν τα νερά σας να επισπεύσετε τον τοκετό ή θα θέλατε μικρότερη επέμβαση στη φυσιολογική πορεία; Υπογραμμίστε την ανάγκη για ελαστικότητα. Μια μητέρα μπορεί να αλλάξει γνώμη σε οποιαδήποτε στιγμή του τοκετού και ο συνοδός της πρέπει να την υποστηρίξει χωρίς να την κατακρίνει.
10. Τελικά, ποιος είναι ο ρόλος ενός συντρόφου στη γέννα;
Οι ρόλοι του είναι πολλοί και σύνθετοι. Το μυστικό του καλού συνοδού είναι να καταλάβει τι ακριβώς χρειάζεστε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πρωταρχικός του ρόλος όμως είναι να σας βοηθά να χαλαρώσετε, κάτι που κάνει και τις συσπάσεις πιο αποτελεσματικές. Επίσης, είναι εκεί για να σας θυμίζει να εφαρμόζετε όσα μάθατε στις τάξεις ανώδυνου τοκετού, όπως τις βαθιές αναπνοές. Τέλος, είναι το οικείο πρόσωπο μέσα στο απρόσωπο περιβάλλον του νοσοκομείου.