1. Να κοιμάσαι μαζί με τα παιδιά σου
Κάθε φορά που άκουγα ότι μια μαμά έπαιρνε το παιδί της στο κρεβάτι της για ύπνο, αγανακτούσα λέγοντας: «Είναι στα καλά της; Τι δεν καταλαβαίνει;». Την κατηγορούσα ως τεμπέλα και ανεύθυνη, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών της. Και τώρα, να που ήρθε η ώρα που θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω και να χαστουκίσω τον εαυτό μου κάθε φορά που αφήνω τον 8χρονο γιο μου να τρυπώνει στο κρεβάτι μου μέσα στα άγρια χαράματα.
2. Να χρησιμοποιείς πιπίλα
Αν θέλετε τη γνώμη μου, μόνο η μαμά που δεν τη νοιάζει να κάνει το παιδί της να σταματήσει την γκρίνια, προφανώς δεν χρειάζεται την πιπίλα! (Και για τα πρακτικά, ο γιος μου έχει πιπίλα από τα 3 του!)
3. Να μένεις στα κιλά της εγκυμοσύνης
Όσο δύσκολο κι αν μου είναι να το παραδεχτώ, η νεότερη… εκδοχή μου αδυνατούσε να καταλάβει γιατί μερικές μαμάδες «άφηναν» τόσο πολύ τον εαυτό τους μετά τον ερχομό των παιδιών, με τη γνωστή δικαιολογία: «Το σώμα μου δεν είναι το ίδιο μετά το μωρό». Ε, λοιπόν, οφείλω πλέον να παραδεχτώ ότι λίγο λίπος μαζεμένο στην κοιλιά και τον ποπό μου αρνείται πεισματικά να με αποχωριστεί, όποιου είδους δίαιτα ή άσκηση κι αν έχω κάνει. Μάλλον αυτή είναι η τιμωρία μου και μου αξίζει!
4. Να αφήνεις τα παιδιά στην τηλεόραση και τα βιντεοπαιχνίδια
«Το δικό μου το παιδί δεν θα βλέπει καθόλου τηλεόραση, γιατί θα είμαι πολύ πιο δημιουργική από όλες τις άλλες μαμάδες του πλανήτη, που χρησιμοποιούν την tv και τα video games ως διέξοδο, για να απασχολήσουν τα παιδιά τους», έλεγα τότε. Οχ! Μόλις θυμήθηκα ότι πρέπει να φορτίσω το iPad, γιατί ο μικρός σε λίγο θα γυρίσει από το σχολείο…
5. Να τους δίνεις έτοιμο φαγητό
Κάθε φορά που έβλεπα μια μαμά με παιδιά σε φαστφουντάδικο, έπαιρνα το απαξιωτικό μου ύφος και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω ότι μπορούσε να ταΐζει στα παιδιά της αυτές τις αηδίες. Τι να πεις; Ας δεχτούμε ότι είχα υψηλές προσδοκίες για οργανικά και ισορροπημένα γεύματα – μέχρι τη στιγμή, βέβαια, που απέκτησα το γιο μου, ο οποίος έχει σοβαρό θέμα με τις υφές των τροφίμων και θεωρεί ότι το ψητό τυρί είναι μία κατηγορία από μόνο του!
6. Να εργάζεσαι
Ναι, το ομολογώ, κατέκρινα τις εργαζόμενες μαμάδες. Ορίστε, το είπα. Και ναι, ντρέπομαι γι’ αυτό, όχι μόνο επειδή τώρα ανήκω κι εγώ στο ίδιο κλαμπ, αλλά επειδή τότε τροφοδοτούσα τον πόλεμο ανάμεσα στις μαμάδες, χωρίς καν να είμαι μία από αυτές. Μου ήταν δύσκολο να καταλάβω για ποιο λόγο (πλην του οικονομικού) δεν μπορεί μια μαμά να μείνει στο σπίτι και να μεγαλώνει το παιδί της – μέχρι, φυσικά, που έμεινα στο σπίτι και συνειδητοποίησα ότι είχα ανάγκη να επιστρέψω στη δουλειά για κάποιο λόγο. (Είμαι αδικαιολόγητη, το ξέρω!)
7. Να παραμελείς τον εαυτό σου και τις συνήθειές σου
Πριν γίνω μαμά, ορκιζόμουν ότι ο ερχομός ενός παιδιού δεν πρόκειται να επηρεάσει την κοινωνική μου ζωή στο ελάχιστο. Θα προσλάμβανα μπέιμπι σίτερ, προκειμένου να παρέμενα όπως ήμουν μέχρι τότε, κουλ και ανεξάρτητη. Κι εννοείται ότι κάθε μαμά που δεν έκανε το ίδιο, φάνταζε στα μάτια μου ως υπερβολικά απορροφημένη και προσκολλημένη στα παιδιά της. Σήμερα, φυσικά, πρέπει να ομολογήσω ότι ο γιος μου έχει μπέιμπι σίτερ λίγες φορές μόνο το χρόνο -στην καλύτερη των περιπτώσεων- και καλό είναι να παραδεχτώ με κάθε ειλικρίνεια ότι τελικά μάλλον έπεσα μόνη μου στην ίδια μου την παγίδα.
8. Να μην έχεις τον απόλυτο έλεγχο
Κάθε φορά που έβλεπα μια μαμά της οποίας τα παιδιά ξέφευγαν λίγο από τα όρια, κάνοντας π.χ. περισσότερη φασαρία απ’ ό,τι έπρεπε, δεν μπορούσα να καταλάβω πώς είναι δυνατό να μην έχει τον έλεγχο των παιδιών της και γιατί απλά δεν απαιτούσε από εκείνα να συμπεριφέρονται κόσμια. Τώρα, καλούμαι εγώ η ίδια να δώσω την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, και πραγματικά -πιστέψτε με- δεν έχω ιδέα ποια είναι!
Από τη μαμά Mary Fischer και το μπλοκ της «the Mommyologist».