Είτε τα παιδιά, έχουν ήδη πάει σχολείο, είτε ετοιμάζονται για την πρώτη τους σχολική χρονιά στο νήπιο, εμείς σας δίνουμε πέντε πράγματα που καλό είναι να αποφύγουμε όλοι οι γονείς! 1. Να σταματήσουμε να κάνουμε τις… εργασίες του! Να ένα γνώριμο σε όλους μας σκηνικό: το παιδί καθισμένο στο τραπέζι της κουζίνας, πελαγωμένο και απογοητευμένο για τις καινούριες αυτές ασκήσεις των μαθηματικών, να σας γκρινιάζει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Η εύκολη λύση για τον γονιό είναι να το βοηθήσει προκειμένου να σταματήσει τη γκρίνια και να τελειώσει (επιτέλους) τις ασκήσεις. Φέτος, ας αλλάξουμε τακτική. Σταματήστε να κάνετε όλη τη δουλειά για εκείνο. Τι θα συμβεί αν δεν το κάνετε; Ίσως δεν τα καταφέρει και ίσως ο δάσκαλος του, το φέρει αντιμέτωπο με τις ευθύνες του. Ίσως πάλι το παιδί να καταλάβει από μόνο του, τι είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνει. Βοηθήστε το λοιπόν στα βασικά και ενθαρρύνετέ το προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά αφήστε το μολύβι κάτω! Εσείς το τελειώσατε το σχολείο! 2. Να σταματήσουμε να το υπερφορτώνουμε με αθλητικές δραστηριότητες Πέρυσι του άρεσε το μπάσκετ, φέτος αποφάσισε να ασχοληθεί με το στίβο και θέλει και τα δύο; Βοηθήστε το να διαλέξει. Σίγουρα θέλετε το καλύτερο για το παιδί σας, όμως με το να το γράψετε ταυτόχρονα σε δύο ξένες γλώσσες, κολυμβητήριο, πιάνο και ζωγραφική δεν θα του προσφέρετε περισσότερα εφόδια για τη ζωή. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να έχετε ένα παιδί που τρέχει από τη μία δραστηριότητα στην άλλη μετά το σχολείο, με αποτέλεσμα στο τέλος της μέρας να είναι κουρασμένο, εκνευρισμένο και αγχωμένο. Και να θυμάστε ότι ο ελεύθερος χρόνος και το δημιουργικό παιχνίδι είναι πιο πολύτιμα από οποιαδήποτε έξτρα γνώση. 3. Να σταματήσουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στο δάσκαλο Συχνά εμείς οι γονείς, για να δικαιολογήσουμε την όποια ανεπάρκεια του παιδιού μας ρίχνουμε το φταίξιμο στον εκάστοτε δάσκαλο και μάλιστα μπροστά στο παιδί. Όμως, οι δυσμενείς κρίσεις για το δάσκαλό του, και τις αδυναμίες ή τις ιδιοτροπίες του, καταρρακώνει το κύρος του εκπαιδευτικού στα μάτια του μαθητή που έχει ανάγκη να είναι δεμένος με το δάσκαλό του, να του έχει εμπιστοσύνη, να τον εκτιμά και να τον σέβεται. Αν το παιδί μας λοιπόν, για κάποιο λόγο πάρει μια τιμωρία στο σχολείο, ας μη σπεύσουμε να πιστέψουμε αμέσως ή να δικαιολογήσουμε το παιδί μας. Είναι προφανές ότι το παιδί θα θελήσει να βρει τρόπους να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του χωρίς αναγκαστικά να έχει την πρόθεση να πει ψέματα. Ας ακούσουμε λοιπόν και την άποψη του δασκάλου με καλή πρόθεση και πνεύμα συνεργασίας. 4. Να σταματήσουμε να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους γονείς! Και τα παιδιά μας με τα άλλα παιδιά! Αισθανόμαστε ένοχοι που το παιδί μας δεν έχει τις επιδόσεις του κολλητού του και πιστεύουμε ότι οι γονείς του είναι καλύτεροι. Οι άλλες μαμάδες φέρνουν πάντα τάπερ στα παιδιά τους στο διάλειμμα κι εμείς τους δίνουμε κέικ, γιατί δεν προλαβαίνουμε; Τα πάρτι των άλλων παιδιών είναι πάντα υπερθεαματικά και των δικών μας της τελευταίας στιγμής; Όταν έρχονται στιγμές που νιώθουμε ότι τα κάνουμε όλα λάθος και γεμίζουμε πάλι ενοχές, καλό θα είναι να θυμόμαστε ένα πράγμα: Η προσπάθεια να είμαστε τέλειοι γονείς είναι αγώνας χωρίς τέλος. Έτσι κι αλλιώς η τελειότητα είναι σχετική. Επίσης καλό θα ήταν να μην συγκρίνουμε τα παιδιά με τα αδέρφια τους ή με άλλα συνομήλικα παιδιά, διότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο και ρυθμό ανάπτυξης, εμπέδωσης και αφομοίωσης της διδακτέας ύλης.
Καλή σχολική χρονιά!!