Δυσκολεύεστε να αντιληφθείτε τα παιδιά σας ως ξεχωριστές από εσάς προσωπικότητες, και αυτό βλάπτει και τα ίδια όσον αφορά την ανεξαρτητοποίησή τους και την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Σημασία έχει η ποιότητα και όχι τόσο η ποσότητα της επαφής. Δεν χρειάζεται να νιώθετε ενοχές, κάτι που σας οδηγεί ενδεχομένως σε αυτήν την κατάσταση. Από την άλλη, εάν θέλετε τα παιδιά σας να εξελιχθούν σε υγιείς εφήβους και ενήλικες, καλό θα ήταν να ενθαρρύνετε με τη συμπεριφορά σας την αυτονόμησή τους. Αναλογιστείτε κατά πόσο τα παιδιά συμπληρώνουν δικές σας δυσλειτουργικές σχέσεις με άλλα άτομα, και γίνετε περισσότερο διεκδικητική ως προς την κάλυψη και δικών σας αναγκών. Το να νιώθετε καλά με τον εαυτό σας εσείς, θα σας γλιτώσει από το να επενδύετε σχεδόν τα πάντα στα παιδιά σας, κάτι που εγκλωβίζει όλα τα μέλη της σχέσης σε δυσλειτουργικές καταστάσεις. Κεφαλίδου Δέσποινα (Ψυχολόγος, MSc. Συμβουλευτική και Επαγγελματικός Προσανατολισμός)
“Κολλημένη” με τα παιδιά μου
Έχω δυο αγοράκια 5 και 2 ετών. Έχω ευαισθησία και δεν μπορώ να αποχωριστώ τα παιδάκια μου. Κατά τη διάρκεια της μέρας εργάζομαι αν και έρχομαι σπίτι νωρίς προσπαθώ παρά τις ανάγκες του σπιτιού να ασχολούμαι και μαζί τους αλλά πάλι νιώθω ότι δεν προσφέρω αρκετά και αυτό με βασανίζει. Παράδειγμα πριν μερικές μέρες το μεγάλο μου αγοράκι ήθελε να κοιμηθεί στη νονά του και αμέσως μελαγχόλησα και αγχώθηκα. Τελικά όταν δεν μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς τη μαμά (εμένα), ήρθε και ανακουφίστηκα. Είμαι παρανοϊκή;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ