4 πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε πριν … «γκρινιάξουμε» στα παιδιά μας

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της μητρότητας, είναι το να καταφέρουμε να αποφύγουμε τις συγκρούσεις που προκύπτουν όταν τα παιδιά μας δεν μας υπακούν. Συχνά, οι καθημερινές μας «νουθεσίες» όπως το βούρτσισμα των δοντιών, ή το μάζεμα των παιχνιδιών καταλήγουν σε ομηρικούς καβγάδες και αυτό συμβαίνει γιατί ως μαμάδες θέλουμε να έχουμε πάντα τον έλεγχο. Αλλά η πραγματικότητα είναι, ότι τα μικρά αυτά πλασματάκια έχουν τη δική τους μοναδική προσωπικότητά, και συνήθως κάνουν τις επιλογές τους με δική τους βούληση. Οπότε μάλλον τελικά δε μπορούμε να τα ελέγχουμε ολοσχερώς! Ούτε όμως, μπορούμε να περνάμε τη ζωή μας με  διαλέξεις, επικρίσεις και κηρύγματα. Εδώ σας δίνουμε μερικές συμβουλές ώστε να μπορέσουμε να ελέγξουμε την γκρίνια μας, πριν μετατραπεί η καθημερινότητά μας σε…κόλαση. 1. Πριν αρχίσετε τη γκρίνια, δώστε στον εαυτό σας λίγο χρόνο  Μόλις νιώσετε απογοητευμένες, ερεθισμένες ή ανήσυχες για κάποια συμπεριφορά των παιδιών σας, πάρτε μια βαθιά ανάσα, ηρεμήστε και σκεφτείτε: οι απειλές, οι φωνές και η γκρίνια δεν βοήθησαν κανένα παιδί να γίνει καλύτερο!  Αντίθετα, η υποχωρητικότητα σας θα του δώσει το χρόνο να σκεφτεί αν αυτό που κάνει το παιδί σας είναι σωστό ή λάθος 2. Πριν αρχίσετε τη γκρίνια, μετατοπίστε την προσοχή σας από το παιδί σας στον… εαυτό σας Είναι αλήθεια ότι εμείς οι μαμάδες ξοδεύουμε πάρα πολύ χρόνο εστιάζοντας  σε αυτά  που πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν τα παιδιά μας. Αν αντίστοιχα όλον αυτόν το χρόνο που είχαμε, βάζαμε στον εαυτό μας κάποιες «δύσκολες» ερωτήσεις, όπως «Τι θα έκανε ένας καλός γονιός σε αυτήν την περίπτωση», ή  «Ποιες είναι οι επιλογές μου και τι θέλω να επιλέξω;», όλα θα ήταν καλύτερα!   3. Πριν αρχίσετε τη γκρίνια αναρωτηθείτε: «Τι έχει το παιδί μου πραγματικά ανάγκη;» Τα βρέφη για παράδειγμα έχουν διαφορετικές ανάγκες από τα νήπια και αυτά διαφορετικές ανάγκες από τα παιδιά σχολικής ηλικίας ή τους εφήβους. Επιπλέον, τις ανάγκες τους τις καθορίζει η διαφορετική ιδιοσυγκρασία που έχει κάθε παιδί, καθώς και οι συνθήκες. Πριν λοιπόν βιαστείτε να του βάλετε τις φωνές σκεφτείτε: Μήπως νυστάζει, μήπως πεινάει και γκρινιάζει; Μήπως νιώθει φοβισμένο και αρνείται να πάει στο σχολείο; Πάρτε λοιπόν λίγο χρόνο, εξετάστε τι είναι αυτό που πιθανόν το κάνει να σας παρακούει και επαναπροσδιορίστε τη συμπεριφορά σας. 4. Πριν αρχίσετε τη γκρίνια αναγνωρίστε μέχρι που μπορεί να φτάσει το παιδί σας Αυτό που ονομάζουμε όρια, είναι ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι μιας σχέσης και ιδιαίτερα της σχέσης μητέρας-παιδιού. Τις περισσότερες φορές που αρχίζουμε να φωνάζουμε στο παιδί, είναι είτε επειδή δεν του θέτουμε εμείς σωστά τα όρια!  Γι’ αυτό μη διστάσετε να θέσετε τα απαραίτητα όρια, αλλά κάντε το με καλοσύνη. Ναι, είναι πολύ δύσκολο για εμάς κάποιες φορές να επιβάλλουμε κανόνες και ταυτόχρονα να βλέπουμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια των παιδιών. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο! Θυμηθείτε πως όταν τα παιδιά αισθάνονται ότι οι άλλοι τα καταλαβαίνουν, είναι πιο εύκολο για αυτά να αποδεχτούν κάποιους κανόνες.  Από την κλινική ψυχολόγο Jenn Chrisman