Και για να είμαι ειλικρινής, όταν λέω «ζηλεύω» εννοώ «λατρεύω». Και σκέφτομαι πόσο άδικο είναι να μην έχουμε μνήμες από τη βρεφική ηλικία μας, γιατί μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι μάλλον είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μας!
Να, λοιπόν, οι 10 λόγοι που… ζηλεύω το μωρό μου:
1. Έχει ένα μόνιμο προσωπικό βοηθό, που είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε του ανάγκη, είτε στον ξύπνιο του είτε στον ύπνο του.
2. Τα ρούχα του είναι όλα μαλακά, μοσχομυριστά, ελαστικά και άνετα, και δεν χρειάζεται ποτέ να φοράει παπούτσια.
3. Δεν χρειάζεται ν’ απολογηθεί σε κανέναν όταν κάνει εμετό ή αερίζεται δημόσια. Είναι σαν ένα μικρό «μυρωδάτο» κουκλάκι.
4. Μπορεί να κοιμάται στο αμάξι όταν ο άλλος οδηγεί – πάντα.
5. Δεν χρειάζεται ποτέ να κάνει δουλειές: πλύσιμο, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, ψώνια, μαγείρεμα.
6. Όλοι το επιβραβεύουν κάθε φορά που παίρνει τον υπνάκο του – όπου και όποτε.
7. Είναι στρουμπουλό, κι αυτό θεωρείται το πιο χαριτωμένο πράγμα στον κόσμο.
8. Έχει λίγα μαλλιά, πράγμα που σημαίνει καθόλου χάσιμο χρόνου για λούσιμο, στέγνωμα και χτένισμα. Στη θέση τους, αφιερώνει αμέτρητες ώρες βάζοντας τα χεράκια του στο στόμα, βγάζοντας σαλάκια, φτύνοντας, καθώς και πολλές άλλες τέτοιες ανέμελες δραστηριότητες.
9. Είναι απολύτως αποδεκτό να κάνει τα κακάκια του δημόσια, να φωνάζει και να κλαίει επειδή του έπεσε η πιπίλα του ή να αρνείται οποιαδήποτε οπτική επαφή όταν βαριέται.
10. Έχει δωρεάν αεροπορικά ταξίδια σε όλο τον κόσμο για 2 ολόκληρα χρόνια.
