Παιδί και φαγητό: Οι μάχες γύρω από το τραπέζι!

Αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στους ενήλικες, τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν θεωρούν τις στιγμές που περνάνε στο τραπέζι ευχάριστες. Όσο πιο γρήγορα σηκώνονται, τόσο το καλύτερο. Κυρίως τώρα που μαθαίνουν να περπατάνε, που έχουν να κάνουν τόσα πράγματα, πολύ πιο ενδιαφέροντα από το να κάθονται φρόνιμα, και «δεμένα» στην ψηλή τους καρέκλα.

Είναι προφανές, το παιδί σας ενοχλείται όταν κάθεται σε αυτή την ψηλή καρέκλα. Όπως και στο καροτσάκι του, στο οποίο επίσης ψάχνει να βρει τρόπο να ξεφύγει, του θυμίζει πολύ τη βρεφική του θέση. Εκπληρώστε την επιθυμία του να νιώσει όπως οι μεγάλοι, βάλτε το στο τραπέζι μαζί σας, προτείνετέ του να καθίσει σε μία καρέκλα, ένα σκαμνί και γευματίστε την ίδια ώρα με αυτό. Απασχολημένο πλήρως με όλες αυτές τις αλλαγές μπορεί να του αρέσει η ώρα του φαγητού και να είναι πιο ήρεμο.

Αν και δεν αρνήθηκε ποτέ το μπιμπερό του, απομακρύνεται και γυρίζει το κεφάλι του στο κουτάλι. Είναι αδύνατο να το κάνετε να χαλαρώσει τα δόντια του.

Στην ηλικία της αντίδρασης, τα γεύματα είναι η αγαπημένη αρένα της άρνησης των παιδιών. Στην πραγματικότητα καταλαβαίνουν από πολύ νωρίς ότι και η ελάχιστη μείωση της όρεξης τους, εμάς μας ανησυχεί. Ο λόγος είναι απλός: όλες οι μαμάδες έχουν την ενοχλητική τάση να αξιολογούν την ικανότητά τους ως «καλής μαμάς» και κατά πόσο καλά ταΐζουν το παιδί τους. Αυτό είναι κάτι που το παιδί το αντιλαμβάνεται και δεν διστάζει να «παίξει» μαζί σας.  

Μην πέσετε στην παγίδα, απενοχοποιηθείτε.  Μην αμφισβητήσετε το ταλέντο της μαγειρικής σας ή τη συνήθειά σας για τα κατεψυγμένα προϊόντα. Αρνείται να φάει από το πιάτο του; Μην το πιέζετε, μην του δείχνετε πόσο σας στεναχωρεί αυτό. Περάστε κατευθείαν στο επιδόρπιο, χωρίς όμως να διπλασιάζετε την ποσότητά του. Μην περιμένετε να φάει σιγά σιγά λίγες μπουκιές από το γεύμα του μετά από το επιδόρπιο. Αυτή η μικρή κρίση θα περάσει γρήγορα και θα τη σταματήσει μόνο του. Επίσης μην αντικαθιστάτε το γεύμα που αρνήθηκε με γλυκό (μπισκοτάκια, σοκολάτα) ή γάλα. Δοκιμάστε να του το δώσετε αργότερα που πιθανόν να πεινάει.

Το  κάνει αυτό για να τελειώσει το πιάτο του, και  το τελειώνει. Όμως το περιεχόμενό του προσγειώνεται πιο συχνά στο πάτωμα παρά στο στομάχι του! Το πρόβλημα είναι ότι ανακατεύει και πλάθει το φαγητό με τα χαράκια του. Το να αγγίζει αυτό που πρόκειται να φάει είναι απολύτως φυσιολογικό. Είναι ένας τρόπος να δοκιμάζει, να αναλύει αυτό που θα καταπιεί (είναι ζεστό, είναι κρύο, μαλακό ή σκληρό;). Δεν είναι πια μωρό που θα φάει χωρίς καμία αντίρρηση ό,τι του δώσετε. Πρέπει να καθησυχάσει την περιέργειά του. Και να «παίζει» με το φαγητό του είναι μια καλή ευκαιρία.

Φυσικά και δεν πρέπει να του απαγορέψετε αυτά τα ανακατέματα. Το παιδί θα δει σε ποιο σημείο θα αρχίσουν να σας εκνευρίζουν οι χαζομάρες του και θα τις  κάνει συνέχεια για να τραβάει την προσοχή σας. Ίσως και να αρνηθεί να φάει. Θα ήταν καλό να βρείτε κάποιο τρόπο να ελέγχετε αυτόν τον εκνευρισμό σας για να περιορίσετε τις ζημιές. Ξεχάστε την σαλιάρα για χάρη της πλαστικής σχολικής ποδιάς με μακριά μανίκια. Αν το ταΐζετε, εμπιστευτείτε  του ένα κουτάλι για να απασχολεί τα άδεια του χέρια. Επίσης ετοιμάστε φαγητά τα οποία θα μπορεί να τα φάει με τα δάχτυλα όπως το ζαμπόν, το τυρί τα κομμάτια κρέατος ή φρούτων…

Τέρμα πια το αλεσμένο φαγητό. Από τον δωδέκατο μήνα μπορεί να αρχίσει να δοκιμάζει και μικρά κομμάτια φαγητού. Όμως αυτή η ανακάλυψη αυτής της καινούριας υφής δεν καθόλου γοητευτική: τα φρούτα στο γιαούρτι του ή το κρέας στον πουρέ του, θα τα φτύνει συστηματικά.

Το πρόβλημα δεν είναι στα κομμάτια φαγητού, αλλά στο γεγονός ότι είναι όλα ανακατεμένα σε ένα λείο μείγμα. Χωρίς να ξέρουμε το γιατί, τα περισσότερα παιδιά το φοβούνται αυτό. Θα ήταν καλύτερα να συνεχίσετε να του δίνετε ξεχωριστά τη λεία τροφή (πουρέ, κομπόστες…) με το κουτάλι και να βάζετε σε άλλο πιάτο τα κομμάτια. Το παιδί σας θα ευχαριστηθεί που θα ανακαλύψει το καινούριο συστατικό με τα δάχτυλά του πριν το βάλει στο στόμα του. Μπορείτε βεβαίως να μην πολτοποιείτε την τροφή του αλλά να την κόβετε με την βοήθεια του πιρουνιού σε πολύ πολύ μικρά κομματάκια και να την δίνετε με το κουτάλι.

   

Πιστεύετε σε αυτά που λέγανε οι γιαγιάδες μας ότι «μην αφήσεις το παιδί νηστικό γιατί θα πεθάνει από την πείνα»; Και επειδή το δικό σας παιδί δεν τρέφεται όπως το ξαδερφάκι του, πέντε φορές την ημέρα, για τρεις συνεχόμενες μέρες, θεωρείτε ότι μπαίνει σε κίνδυνο η υγεία του;. Θυμηθείτε ότι η διατροφική ισορροπία δεν βασίζεται σε ένα γεύμα ούτε σε μία μέρα, αλλά σε μια ολοκληρωμένη εβδομάδα. Γι’ αυτό λοιπόν, όταν σημειώνει καμπή το βάρος του και το ύψος του και είναι στα πλαίσια της φυσιολογικής ανάπτυξής του, δεν έχετε κανέναν λόγο να ανησυχείτε, ούτε να το πιέζετε να φάει. Δεν χρειάζεται πανικός! Αυτό που για εμάς είναι δεδομένο, για το μικρό μας είναι ένας στόχος επίτευξης! Όσο πιο διασκεδαστικό το κάνουμε τόσο πιο εύκολα, ανώδυνα και επιτυχημένα θα τον κατακτήσει! Μην αποκαρδιώνεστε γιατί δεν τα κατάφερε με την πρώτη! Μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά μην του δείχνετε άγχος ή απογοήτευση… μόνο ενθάρρυνση!!!   

Ωστόσο, αν δείτε ότι  η έλλειψη της όρεξής του συνδυάζεται με ένα ξεκάθαρο φρενάρισμα της ανάπτυξής του και /ή με μια γενική έλλειψη ζωντάνιας, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας χωρίς καθυστέρηση.

Με την συνεργασία της κας Χρυσάνθης Λαθήρα (παιδίατρος) και  κας Βάσως Μακαρώνη (ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος)