Κι όμως, τα βρέφη μπορούν να μάθουν από τη μητρική έκφραση του φόβου, από πολύ νωρίς στη ζωή τους. Πριν μάλιστα αποκτήσουν τις δικές τους εμπειρίες, αποκτούν τις εμπειρίες των μαμάδων τους. Μάλιστα, αυτές τις μνήμες που κληρονομούν από τη μητέρα τις βιώνουν για πολλά χρόνια. Αυτό υποστηρίζει νέα μελέτη που διεξήχθη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Michigan και δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences. Ο επικεφαλής ερευνητής Dr Jacek Debiec, ο οποίος έχει μελετήσει ενήλικα παιδιά των επιζώντων του Ολοκαυτώματος, λέει σχετικά: «Η έρευνά μας δείχνει ότι τα βρέφη μπορούν να μάθουν από το μητρικό φόβο, πολύ νωρίς στη ζωή,» είπε ο Dr Debiec. «Πριν δηλαδή τα μωρά βιώσουν τις δικές τους εμπειρίες, μπορούν ουσιαστικά να αποκτήσουν τις εμπειρίες των μητέρων τους. Το πιο σημαντικό, είναι ότι οι μνήμες αυτές είναι μακράς διάρκειας». Στη μελέτη τους, ο Δρ Debiec και οι συνεργάτες του εξέθεσαν μη-εγκύους αρουραίους σε μια δυσάρεστη ηλεκτροπληξία, κάθε φορά που μύριζαν τη μέντα. Όταν οι θηλυκοί αρουραίοι γέννησαν, οι ερευνητές εξέθεσαν και πάλι τις μητέρες αρουραίους στη μυρωδιά της μέντας, αυτή τη φορά με την παρουσία των νεογνών τους. Οι μητέρες εμφάνισαν τα σωματικά συμπτώματα του φόβου. Όταν τα νεογέννητα μεγάλωσαν, οι ερευνητές τα εξέθεσαν και πάλι στη μυρωδιά της μέντας. Αν και δεν είχαν πάθει ποτέ κάτι εκτιθέμενα σε αυτή τη μυρωδιά, τα επίπεδα των ορμονών του στρες αυξήθηκαν, δείχνοντας ότι βίωσαν φόβο. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η περιοχή του εγκεφάλου που είναι γνωστή ως αμυγδαλή μαθαίνει στα νεογέννητα να υιοθετούν τους φόβους των μαμάδων τους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η αμυγδαλή διαδραματίζει καίριο ρόλο στον εντοπισμό και την αντιμετώπιση των απειλών. Αν και η μελέτη διεξήχθη σε αρουραίους, οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένας παρόμοιος μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει πώς οι γονείς (συμπεριλαμβανομένων των μπαμπάδων, εφόσον φροντίζουν συχνά το μωρό) μεταδίδουν κάποιο φόβο στα παιδιά τους, όπως είναι ο φόβος για τον οδοντίατρο. Βέβαια, οι γονείς μπορεί να σηματοδοτούν το φόβο και με άλλους τρόπους, όπως μέσω αλλαγών στην έκφραση του προσώπου, τον τόνο της φωνής τους ή τη γλώσσα του σώματος.