Η συγκλονιστική μαρτυρία της Janet Gorman για το «ταξίδι» της μέχρι να φτάσει στην… μητρότητα.
«Ποτέ δεν ντρεπόμουν να μιλήσω για το πως εγώ κι ο άντρας μου γίναμε γονείς. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι που ξεκίνησε στα τέλη του 2009, με δύο αποβολές, εγχείρηση στη μήτρα και πολλές θεραπείες γονιμότητας. Μετά από τις αποβολές μου, πήγα σε ειδικό γονιμότητας και διαγνώστηκα με PCOS (σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών). Ο γιατρός μου έμεινε έκπληκτος που κατάφερα έστω να μείνω έγκυος. Επίσης βρέθηκε και μια μεγάλη κύστη που έπρεπε να αφαιρεθεί χειρουργικά πριν προσπαθήσω ξανά να μείνω έγκυος.
Μόλις «καθάρισα» με όλα αυτά, ξεκινήσαμε τις προσπάθειες μέσω σπερματέγχυσης. Χρειάστηκαν τέσσερις προσπάθειες μέχρι να καταφέρω να μείνω έγκυος και το 2012 να κρατήσω στην αγκαλιά μου την πρώτη μου κόρη. Η ζωή μας ήταν όμορφη κι αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε ξανά. Επισκεφτήκαμε ξανά τον γιατρό γονιμότητας μετά από ενάμιση χρόνο. Αυτή την φορά, μετά από πέντε αποτυχημένες προσπάθειες σπερματέγχυσης, ο γιατρός μας συμβούλευσε, ότι η τεχνητή γονιμοποίηση θα ήταν η καλύτερη κι η σιγουρότερη επιλογή. Λίγους μήνες αφού η κόρη μου έκλεισε τα 2, έμεινα έγκυος σε δίδυμα. Ήμασταν ενθουσιασμένοι κι αγχωμένοι την ίδια στιγμή. Τριάντα τέσσερις εβδομάδες μετά, τα διδυμάκια μας γεννήθηκαν -ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.
Οι φωτογραφίες αυτές δείχνουν τις διαφορές στο μέγεθος της κοιλιάς μου, στις δύο εγκυμοσύνες μαζί με τους υπερήχους των αντίστοιχων εβδομάδων.
Ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε με τον σύζυγό μου όλα όσα έχουμε περάσει για να αποκοτήσουμε αυτά τα τρία υπέροχα παιδιά που έχουμε σήμερα. Παρ όλες τις αγωνίες, τις απογοητεύσεις (από τις αποτυχημένες προσπάθειες) και τα άγχη μας, δεν θα αλλάζαμε τίποτα.Τα τρία μου παιδιά, 5 και 2,5 ετών πια, είναι όλος μας ο κόσμος και αληθινά θαύματα της ζωής, που δεν θα υπήρχαν χωρίς τις απίστευτη εξέλιξη στην ιατρική. Γι’ αυτό, είμαι αληθινά ευγνώμων.»