Πόσα πολύτιμα μαθήματα ζωής μπορούμε να πάρουμε από τα υπέροχα τρυφερά μας νήπια! Τα νήπια είναι υπέροχα! Τόσο ιδιαίτερα, χαρισματικά και μοναδικά πλάσματα! Ας ξεχάσουμε λοιπόν τις γκρίνιες, τα κλάματα και τις υστερίες τους και ας αγαπήσουμε το χιούμορ, την προσωπικότητα και την ενέργεια τους. Αγαπούν την περιπέτεια Για τα νήπια ο κόσμος όλος είναι μια μεγάλη περιπέτεια. Με εκπλήξεις, κινδύνους και μοναδικές εμπειρίες. Αν δουν ένα αεροπλάνο να προσγειώνεται, πιστεύουν ότι το κατέβασαν μόνα τους με τις μαγικές τους δυνάμεις. Τα νήπια «πιστεύουν» πως είναι ικανά για τα πάντα Να σκαρφαλώσουν στο φεγγάρι, να πετάξουν πάνω από τον ωκεανό, να περπατήσουν στον τοίχο, να ανοίξουν λαγούμια στη γη. Και αυτή η πίστη τους για το αδύνατο είναι που τους χαρίζει αυτή τη μαγεία. Είναι δημιουργικά Μόλις κτίσουν ένα κάστρο αμέσως το γκρεμίζουν και φτιάχνουν ένα νησάκι. Δεν τους αρέσει; Το καταστρέφουν και φτιάχνουν ένα σπίτι με πόρτες, παράθυρα αλλά και ειδική πορτούλα για το γάτο σαν αυτό που βλέπουν στα κινούμενα σχέδια. Αν είσαι τυχερός θα μπορέσεις να «κλέψεις» μια υπέροχη ζωγραφιά του πριν τη σκίσει, την καταστρέψει ή τη μουτζουρώσει. Εκείνο θα την καταστρέψει γιατί τη θεωρεί ημιτελή. Γιατί για το νήπιο σας καμιά ζωγραφιά δεν είναι τόσο ωραία ή τόσο μεγάλη, ώστε να χωρέσει το μεγαλείο της δημιουργικότητας του. Τα νήπια είναι αποφασιστικά Καθώς περνάει ο καιρός τα νήπια μαθαίνουν να παίρνουν απλές αποφάσεις. Θέλουν μόνο αγγούρι στη σαλάτα τους και όχι κάπαρη. Δε θέλουν τίποτε πράσινο στο πιάτο τους. Πατάτες τρώνε μόνο χωρίς το κρέας και το ψάρι το θέλουν μόνο ψητό. Είναι εντυπωσιακό το πώς αναπτύσσουν μέρα με τη μέρα την προσωπικότητα τους. Κάποιες φορές δείχνουν τόσο σίγουρα που οι γονείς μπερδεύουν την αποφασιστικότητα τους με το πείσμα. Όμως οι ψυχολόγοι λένε πως η αποφασιστικότητα είναι το πρώτο βήμα για την ανεξαρτησία τους. Μας διασκεδάζουν χωρίς να το ξέρουν Ποιος χρειάζεται την τηλεόραση όταν έχει μπροστά του ένα νήπιο; Αλλάζουν συνέχεια ρόλους (κάνουν πως κοιμούνται, μαγειρεύουν, μεταμορφώνονται σε υδραυλικούς και μιλούν τουλάχιστον τρεις γλώσσες. Τις δύο ακαταλαβίστικες. Επίσης διασκεδαστικό-και ακόμη περισσότερο είναι όταν τα παρακολουθείς χωρίς να το γνωρίζουν. Η stand up comedy του νηπίου είναι καλύτερη κι από το πιο διασκεδαστικό τηλεοπτικό σόου. Απλώς γιατί είναι αυθόρμητη. Κάνουν εύκολα πιστούς φίλους Αφού περάσουν τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής τους σε μια σχεδόν «αυτιστική» πορεία στα τρία αρχίζουν και κινητοποιούνται κοινωνικά. Το νήπιο χρειάζεται τον κολλητό του για να παίξει, να του πει τα μυστικά του, να μοιραστεί τα παιχνίδια του, να τσακωθεί. Μοιρασιά, αγάπη, ανταλλαγή, καβγάδες, όλα είναι βήματα προς την ανεξαρτησία αλλά και το κτίσιμο της προσωπικότητας του. Κάνουν καλή παρέα Τα μωρά είναι σίγουρα γλυκά, αλλά δεν είναι και η καλύτερη παρέα. Ενώ η δύναμη της επικοινωνίας ενός νηπίου είναι τεράστια. Στο σούπερ μάρκετ θα δώσει την δική του ερμηνεία για τα καταναλωτικά είδη, θα περιπλανηθεί, θα βρει αυτό που του αρέσει. Στο αυτοκίνητο θα περιγράψει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα πάντα: τις πινακίδες τη σηματοδότηση, τα παράξενα κτίρια. Γι’ αυτό ακόμη και μια λακκούβα με νερό είναι μια μεγάλη θάλασσα, ένα κακό οδόστρωμα ένα τραμπολίνο. Τα νήπια μπορούν να μεταμορφώσουν μια απλή βόλτα στο μπακάλη σε ένα μαγικό ταξίδι φαντασίας. Είναι βοηθητικά Εντάξει ίσως όχι το δικό σας, αλλά υπάρχει πιο όμορφη σκηνή από μια τρίχρονη μπουμπού που προσπαθεί να μιμηθεί τη μαμά της πλένοντας την κούκλα της; Ή να σου φέρνει το τηλε-κοντρόλ όταν εσύ βαριέσαι να σηκωθείς; Τα νήπια έχουν φαντασία Για εσάς το συρτάρι της κουζίνας περιέχει απλώς μαχαιροπίρουνα. Για το νήπιο πρόκειται για ένα κόσμο γεμάτο καινούρια μαγικά εργαλεία. Το πιρούνι είναι μια τσουγκράνα και δυο μαχαίρια μαζί ο έλικας ενός αυτοσχέδιου ελικόπτερου που πετάει ψηλάαααααα! Τα (τακτοποιημένα) συρτάρια σας είναι τα πρώτα απαγορευμένα σημεία που πάντα κρύβεται ένας καινούριος θησαυρός. Μια κάλτσα που θα φορέσει στο κεφάλι μεταμορφώνεται σε σκούφο, ένα κασκόλ σας γίνεται κουβέρτα και ένα ζευγάρι παπούτσια το φοράει στα χέρια και διασχίζει στα τέσσερα το δωμάτιο. Η ζωή μαζί τους δεν είναι ποτέ πληκτική. Φιλάνε όμορφα Όταν τους ζητάς φιλάκι συνήθως δε θέλουν, άλλωστε όλοι οι ενήλικες κάποια στιγμή τα «εκβιάζουμε» για φιλάκι. Όταν όμως μας φιλήσουν εκείνα για πρώτη φορά, νιώθεις να φουντώνει μέσα σου μια πρωτόγνωρη αγάπη. Που δε μοιάζει με καμία άλλη. Τα νήπια είναι γλωσσοπλάστες «Η μαμά της Κατερίνας κουρεύει μαλλιά και είναι κουρεύτρια», «κοίτα πόσες πολλές θάλασσες» «δε σου δώνω από το παγωτό μου». Η απόλυτη κατάργηση των γλωσσικών κανόνων, δείχνει τόσο χαριτωμένη όταν πρόκειται για τα νήπια. Δημιουργούν καινούριες λέξεις, χρόνους, έννοιες. Η ανάπτυξη της γλώσσας στο παιδί είναι ένα απόλυτα αυτόνομο πεδίο. Και τόσο πλούσιο σε φαντασία Ρωτούν συνέχεια …Και τα πιο απίθανα πράγματα Γιατί οι μύγες πετάνε προς τα πάνω; Που πήγε ο μπαμπάς; Γιατί αυτό; Γιατί το άλλο; Για τα νήπια ο κόσμος των μεγάλων είναι ένας πλανήτης ανεξερεύνητος. Γι’ αυτά κάθε μέρα είναι ένα βήμα προς τη γνώση και την κατάκτηση. Εμείς πάλι στις τόσες αναπάντητες ερωτήσεις μας, μας βοηθούν να σκεφτούμε πόσα λίγα ξέρουμε για το θαύμα που λέγεται ζωή. Τα νήπια σκαλίζουν υπέροχα τη μύτη τους «Κοίτα μαμά από τη σπηλιά έβγαλα μια μεγάλη μαμούνα». Ναι είναι μια συνήθεια τους που μας εκνευρίζει όμως τα ίδια τη θεωρούν μεγαλειώδη. Το ίδιο και τους θησαυρούς που ανακαλύπτουν μέσα της. Είναι ειλικρινή και δεν κρατούν μυστικά Πολύ απλά γιατί δεν πιστεύουν σε αυτά. Από ένα νήπιο δε μπορείς να πάρεις ποτέ τίποτε εκβιαστικά. Θα πάρεις αυτό ακριβώς που νιώθει. Είναι ευτυχισμένο; Θα γελάει. Το μάλωσες; Θα σου θυμώσει. Μυρίζει το στόμα της γιαγιάς; Δε θα τη φιλήσει. Τα νήπια κάνουν αυτό ακριβώς που νιώθουν και αυτό τα κάνει αξιολάτρευτα Η ζωή μαζί τους είναι απρόβλεπτη Και γι’ αυτό καθόλου βαρετή. Τη μια μέρα θέλουν ένα κίτρινο μπουφάν, την άλλη δε μπορούν να δουν το κίτρινο ούτε σε καλαμπόκι στο πιάτο τους. Σήμερα αγαπούν το αρκούδι τους, αύριο το πετάνε από το παράθυρο. Τη μια ανακαλύπτουν το παγωτό, την επόμενη στιγμή το πετάνε κάτω Είναι γεμάτα ζωντάνια Τα νήπια είναι η ενσάρκωση της ζωντάνιας Ξυπνούν στις 6:00 το πρωί, περπατούν, μιλούν, τρέχουν, πηδάνε, παίζουν, και συγχρόνως μιλούν, καβγαδίζουν. Ίσως κάποιες φορές νιώθετε εξαντλημένες αλλά τα παιδιά λειτουργούν και σαν φορτιστές μπαταρίες. Είχατε ποτέ σκεφτεί πως είχατε όλη αυτήν την ενέργεια; Λένε πάντα όχι, εννοώντας ναι Θέλεις να παίξεις με τη Μαριάνα; Όχι, θέλω να παίξω με τη Μαριάννα. Θέλεις παγωτό; Όχι, ναι. Δεν υπάρχουν πιο θετικά πλάσματα από τα νήπια.