Ενδοοικογενειακή βία: Μίλα, άκου, νιώσε, βοήθησε… Πόσες φορές έχουμε βρεθεί σε θέση κινδύνου; Αν είμαστε τυχερές μπορεί ποτέ… Κάποιες γυναίκες όμως δεν είχαν πάντα τη τύχη με το μέρος τους.
Όταν ο κίνδυνος, η απειλή, η ενδοοικογενειακή βία, η σωματική και ψυχολογική κακοποίηση είναι πλέον μια καθημερινή πραγματικότητα, η σιωπή είναι η χειρότερη επιλογή που κάποιες φορές μπορεί να αποβεί και μοιραία. Κι επειδή ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η επόμενη φορά, η επόμενη κακοποίηση, το επόμενο θύμα, είναι πιο απαραίτητο από ποτέ και το να μιλάμε και το να ακούμε, το να νιώθουμε και κυρίως να βοηθάμε…
Ένα συγκλονιστικό μήνυμα από μια μαμά που βρήκε την δύναμη να φύγει και να γλιτώσει. Σκοπός του μηνύματος είναι να δώσει κουράγιο και δύναμη σε όλες τις γυναίκες που ζουν ότι πέρασε κι εκείνη και να τους δείξει ότι με λίγη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και πολύ δύναμη από την πλευρά τους υπάρχει ελπίδα από το σκοτάδι να βρεθούν και πάλι στο φως! Ας την ακούσουμε:
«Την ίδια μέρα κάθε χρόνο, μοιράζομαι ένα κομμάτι της ιστορίας μας με την ελπίδα ότι μπορεί να εμψυχώσω κάποιον που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα. Την 1η Φεβρουαρίου 1992 έφυγα από μια βίαιη σχέση. Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε τη νύχτα πριν φύγω. Δεν ξέρω πώς επέζησα αυτή τη νύχτα. Εκείνος τράβηξε τη φωτογραφία γιατί, όπως είπε, «θα ήταν το τελευταίο βράδυ που θα ήμουν ζωντανή και τα αγόρια έπρεπε να έχουν μια ανάμνηση από τη μητέρα τους». Δεν ήταν ακόμα καλά-καλά 4 και 2 ετών. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έφυγα για μένα, ήμουν πολύ εξουθενωμένη για να κάνω το οτιδήποτε για τον εαυτό μου. Το έκανα για τους γιους μου. Πίστευα ότι δεν υπήρχε ελπίδα ούτε μέλλον για εμάς και νόμιζα ότι δεν θα τα καταφέρω ποτέ. Αλλά έπρεπε να το κάνω για τ’ αγόρια μου. Έπρεπε να κάνω τα πάντα για μείνουν ασφαλή και για να τα κρατήσω μακριά απ’ το κακό.
Τις πρώτες μέρες, προσπαθούσα να βρω τα βασικά, όπως φαγητό και για τον Tim, που έχει αυτισμό, προσπαθούσα να τον βοηθήσω να βρει την ευτυχία κάθε μέρα, προσπαθούσα απλώς να επιβιώσουμε. Τότε έφτιαξα κάποιους κανόνες, που ακολουθώ ακόμα και σήμερα:
– Όσο δύσκολο κι αν είναι να ζητάς ό,τι χρειάζεσαι, οι περισσότεροι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σε βοηθήσουν. Δεν μπορούν να διαβάσουν το μυαλό σου, μίλησέ τους. Αλλά να τους ζητάς ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό.
– Πάντα να είσαι ευγνώμων για κάθε μικρή πράξη καλοσύνης. Σας ευχαριστώ.
– Το να είσαι μόνος σου δεν είναι εύκολο αλλά στο κρεβάτι παίρνεις όλα τα σκεπάσματα. Και είσαι το αφεντικό.
– Ο άντρας μιας φίλης μου είπε ότι κάθε μέρα, τα πράγματα θα βελτιώνονται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Δεν τον πίστεψα. Δεν πίστεψα ότι κάτι τέτοιο ήταν πιθανό. Αλλά έκανα ό,τι μου είπε και έτσι κάθε μέρα άρχισα να γράφω κάτι καλό. Μου είπε να μην σκέφτομαι τι πήγε στραβά, τι δεν είχα κάνει, πού είχα αποτύχει, αλλά να βρίσκω ένα καλό πράγμα. Κάποιες μέρες αυτό έμοιαζε απίθανο αλλά πάντα υπήρχε κάτι. Πρέπει να ψάξεις να το βρεις.
– Οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους είναι αμέτρητες και το κάνουν ανέκαθεν. Είμαι δυνατή, ανίκητη και μπορώ να κάνω τα πάντα. Είμαι γυναίκα. Είμαι μητέρα.
– Είναι σπάνιο να πηγαίνει στραβά μόνο ένα πράγμα. Κάποιες φορές είναι τρία μαζί ή περισσότερα. Να τα αντιμετωπίζετε ένα-ένα τη φορά και να κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε. Μπορεί να μην είναι δίκαιο, αλλά έτσι έχει η κατάσταση.
– Το μόνο που έχει σημασία είναι η οικογένεια που φτιάχνεις. Αυτό είναι το μόνο για το οποίο αξίζει να παλεύεις. Και όταν έχεις ένα παιδί με αυτισμό, ο αγώνας είναι μεγαλύτερος και δυσκολότερος αλλά εσύ ξέρεις το παιδί σου και την οικογένειά σου. Να πιστεύεις στον εαυτό σου και θα δεις ότι σε λίγο καιρό δεν θα πολεμάς, απλώς θα δείχνεις στους άλλους τον δρόμο.
– Ό,τι κι αν συμβεί, η ζωή συνεχίζεται. Μπορείς να την παρακολουθείς να φεύγει ή να περπατήσεις μαζί της. Δεν έχει σημασία πόσο αργά θα το κάνεις ή αν τα παπούτσια σου θα έχουν γεμίσει λάσπη, όμως μπορείς να συνεχίσεις να περπατάς. Όπως λένε και οι προφήτες, η ζωή είναι το ένα βήμα μετά το άλλο.
– Μου πήρε καιρό να το πιστέψω αυτό… Δεν ήταν λάθος μου. Δεν το άξιζα. Κανείς δεν το αξίζει. Αξίζω πολλά περισσότερα και εξαρτάται από μένα να κάνω τα πράγματα καλύτερα.
– Αν είστε στην ίδια κατάσταση στην οποία ήμουν εγώ για τόσα χρόνια, κάντε ένα βήμα, μιλήστε σε κάποιον, ζητήστε βοήθεια. Αν δεν μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας, κάντε το για τα παιδιά σας. Η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι αποδεκτή, μην περιμένετε να σταματήσει, δεν θα σταματήσει. Αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι τόσα χρόνια μετά, θα είχα μια υπέροχη ζωή, δύο υγιείς χαρούμενους, ευγενικούς γιους, δύο σκύλους, καλούς φίλους, ένα σπίτι, και έναν κήπο και ότι θα ήμουν τόσο ικανοποιημένη και ευτυχισμένη. Μίλησα και στην TEDx στο Σίδνει. Ήμουν κεντρικός ομιλητής, είμαι συγγραφέας και παραγωγός. Είμαι ο εαυτός μου.
Οι πληγές δεν φεύγουν αλλά δεν χρειάζεται να τις βλέπω κάθε μέρα. Σας εύχομαι να βρείτε την ίδια ευτυχία, να με πιστέψετε. Κάντε αυτό το βήμα.»
Ζητήστε βοήθεια ΕΔΩ
Πηγή: Scarymommy