Πιπίλα: Στα αγγλικά την ονομάζουν pacifier (ειρηνοποιός), chupete στα ισπανικά, totoche, tétine, sucette. Στη Γαλλία, πωλούνται γύρω στις 250 διαφορετικές πιπίλες και πάνω από εκατομμύρια τεμάχια το χρόνο. Στρογγυλές, ορθοδοντικές, από σιλικόνη, από λάτεξ, για πρόωρα μωρά, για μωρά έξι, δώδεκα, δεκαοχτώ μηνών…
– Ότι θέτει σε κίνδυνο το θηλασμό, καθώς γεννάει σύγχυση με το στήθος, κυρίως, δε, όταν δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμη ο θηλασμός (δηλαδή στον ένα μήνα). Αναφέρονται περιπτώσεις που τα μωρά δεν αναζητούν να θηλάσουν παρά -μένουν μεγάλα διαστήματα νηστικά πιπιλώντας την πιπίλα τους και έτσι αναβάλουν τα γεύματά τους.
– Ότι ευθύνεται για ωτίτιδες. Στην πραγματικότητα η καλλιέργεια των κυριότερων παθογόνων μικροβίων, που ευθύνονται για την ωτίτιδα, και δείγμα των οποίων λαμβάνουμε από τις πιπίλες είναι ως επί το πλείστον αρνητική. Αντίθετα, μια έρευνα Φιλανδών επιστημόνων κατηγορεί την πιπίλα ότι τροποποιεί την απαραίτητη πίεση ανάμεσα στη κοιλότητα του μέσου αυτιού και την περιοχή που ενώνει τη μύτη και το φάρυγγα (ρινοφαρυγγική). Από εκεί προκύπτει και ο κίνδυνος ωτίτιδας.
– Ότι παραμορφώνει τον ουρανίσκο, πετάει τα πάνω δόντια προς τα έξω και σπρώχνει προς τα πίσω τα πίσω δόντια, δημιουργεί κενό ανάμεσα στους πάνω και τους κάτω κοπτήρες. Οι παραμορφώσεις αυτές ευθύνονται για ψευδίσματα αλλά και για καθυστέρηση στην ομιλία (που επίσης βέβαια μπορεί να οφείλεται και στο πιπίλισμα του δακτύλου ή ενός άλλου αντικειμένου).
Πλεονεκτήματα:
– Άνεση και ανακούφιση: Το πιπίλισμα είναι η πιο αρχαία και πρώιμη λειτουργία μέσα στη μήτρα. Ξεκινά από την τριακοστή ημέρα, πριν καλά καλά το στάδιο του εμβρύου. Είναι άλλωστε η μόνη συντονισμένη κινητική στρατηγική που μπορεί να χρησιμοποιήσει το μωρό στους τέσσερις με έξι μήνες για να τραφεί. Είναι επομένως φυσικό που τα περισσότερα παιδιά ανακουφίζονται και ηρεμούν με το πιπίλισμα είτε του δαχτύλου τους είτε της πιπίλας. Εκτονώνουν έτσι τις εντάσεις τους, αναμένοντας το γεύμα που θα ακολουθήσει ή περιμένοντας να κοιμηθούν.
– Ηρεμεί και παρηγορεί το μωρό όταν έχει κολικό. Προκαλώντας υπερβολική έκκριση σιέλου και κατάποσης, μπορεί να ηρεμήσει το γουργούρισμα του στομάχου.
Τι να προσέξουμε
– Η πιπίλα μειώνει ίσως τον κίνδυνο αιφνίδιου θανάτου, με την προϋπόθεση, όμως, ότι δίνεται στο παιδί πριν από τον πρώτο του ύπνο, μεσημέρι ή βράδυ. Πρόκειται για ενδιαφέρουσα πληροφορία, δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε και τις βασικές συμβουλές για την αποφυγή αιφνίδιου θανάτου (το δωμάτιο πρέπει να έχει θερμοκρασία 19 με 20 βαθμούς Κελσίου, το στρώμα του μωρού να είναι από φυσικά υλικά και όχι μαλακό, να μην χρησιμοποιούμε μαξιλάρι και οπωσδήποτε να έχουμε βάλει το μωρό να ρευτεί μετά το γεύμα του και πριν ξαπλώσει).
– Ακόμη και αν αναγκάζεστε να σηκωθείτε πολλές φορές τη νύχτα για αν του τη δώσετε, δεν πρέπει να την περάσετε στο λαιμό του με κορδόνι. Υπάρχουν πιάστρες για πιπίλες, με κοντές κορδέλες ή με βέλκρο πάνω σε πυτζάμες.
– Μην την δώσετε στο μωρό πριν από τη σταθεροποίηση του θηλασμού, πριν τον ένα μήνα περίπου, για να μην εμποδίσετε την αρχή του θηλασμού.
– Γύρω στον ένα χρόνο, είναι μια καλή στιγμή για να αποκοπεί σιγά σιγά το παιδί από την πιπίλα (σπανιότατο πια το σύνδρομο του αιφνίδιου θανάτου στην ηλικία αυτή). Ένας επιπλέον λόγος γι’ αυτό είναι ότι σε αυτήν την ηλικία ξεκινούν οι οξείες εκκριτικές ωτίτιδες, για τις οποίες μπορεί να ευθύνεται και η πιπίλα. Και ακόμη, εδώ και κάποιους μήνες το στοματάκι του έχει δόντια. Ο κίνδυνος παραμορφώσεων υπάρχει από την πρώτη στιγμή που συνδυάζονται τα καινούρια δόντια με το πιπίλισμα. Τη στιγμή αυτή, το παιδί πρέπει να αποκτήσει ένα τρόπο πιπιλίσματος προσαρμοσμένο στην περίσταση, δηλαδή η γλώσσα στον ουρανίσκο και όχι ανάμεσα στα δόντια.
– Από πλευράς υγιεινής της πιπίλας, πλένετέ την τακτικά με νερό και απορρυπαντικό πιάτων και αλλάζετέ την κάθε δυο μήνες. Πετάξτε την αμέσως μόλις σκάσει.
Διαβάστε ακόμα… Πώς να αποχωριστεί το μωρό την πιπίλα χωρίς κλάματα
Με την συνεργασία της κας Χρυσάνθης Λαθήρα (παιδίατρος)