Γιατί βρίσκουμε τα μωρά τόσο χαριτωμένα, και τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μας όταν κοιτάζουμε ένα μωρό; Όταν κάθεστε και παρακολουθείτε χαμογελώντας διάφορα μωράκια σε βίντεο ή φωτογραφίες, έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί τα βρίσκουμε τόσο χαριτωμένα; Γιατί άραγε το μυαλό μας μεταφράζει αυτά τα καραφλά, στρογγυλά πλάσματα με τις δίπλες στο δέρμα τόσο χαριτωμένα; Γιατί ο εγκέφαλός μας δίνει σήμα ότι πρέπει να τα βοηθήσουμε μόλις ακούσουμε το κλάμα τους ή μυρίσει άσχημα η πάνα τους;
Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μας όταν κοιτάζουμε ένα μωρό;
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό που αισθανόμαστε όταν κοιτάζουμε ένα μωρό, είναι μια βαθιά ανάγκη να το φροντίσουμε. Ειδικά τα ανθρώπινα μωρά είναι από τα πιο ανήμπορα μωρά που υπάρχουν και κυριολεκτικά δε μπορούν να κάνουν τίποτα δίχως τη βοήθεια ενός ενήλικου ανθρώπου. Περνούν μήνες πριν ακόμα καταφέρουν να σηκώσουν το κεφάλι τους. Αν τα αφήσεις μόνα τους θα μείνουν ακίνητα, δε θα μπορούν να βρουν τροφή ή νερό και δε θα μπορούν να απομακρυνθούν από τα ίδια τους τα απόβλητα. Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, οι ερευνητές έχουν βρει αποδείξεις που αναφέρουν ότι η «χάρη» είναι εξελικτικά σχεδιασμένη ώστε να απευθύνει έκκληση προς όλες τις αισθήσεις μας, είτε είμαστε άνδρες, γυναίκες, γονείς, ή άτεκνοι. Το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό που μπορεί να έχει ένα μωρό, είναι η χάρη- όσο πιο χαριτωμένο είναι ένα μωρό, τόσο περισσότερο απευθύνεται στις αισθήσεις μας αλλά και τόσο περισσότερο είμαστε πρόθυμοι να προσφέρουμε τη φροντίδα μας. Δηλαδή, τα μωρά οφείλουν την επιβίωσή τους στη χάρη τους. Είναι ζήτημα εξέλιξης για την ανθρώπινη φυλή. Τα περισσότερα ζώα ξέρουν πώς να επιβιώνουν από τη γέννηση τους. Σίγουρα, όσο περισσότερο μείνουν με τη μητέρα τους, τόσο περισσότερα θα μάθουν και τόσο πιο ικανό θα γίνει και θα έχει και περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει. Αλλά από τη γέννηση τους άλλα ζώα μπορούν να σταθούν. Μπορούν να περπατήσουν μέχρι τη σκιά αν χρειαστεί. Μπορούν να βρουν τη θηλή της μητέρας τους. Μπορούν να κρυφτούν από ορισμένους κινδύνους και να επικοινωνούν με το είδος τους. Οι άνθρωποι, από την άλλη πλευρά, προφανώς δεν έχουν αυτό το εξελικτικό πλεονέκτημα. Έτσι, την επόμενη φορά που θα γλυκοκοιτάτε ένα μωρό, σκεφτείτε πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα συνονθύλευμα φυσικών και χημικών αλγόριθμων που ξεγελούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο να λαμβάνετε την εικόνα του μωρού μέσα από ένα θετικό πρίσμα.
