Κι όμως, υπάρχουν κάποιοι έξυπνοι και εύκολοι τρόποι για να μάθετε το παιδί να παίζει μόνο του Όσο και να λατρεύουμε το παιδί μας, κάποιες φορές ευχόμαστε να μην ήταν συνεχώς κολλημένο στη φούστα μας… Έτσι, για μισή ωρίτσα, για να μπορέσουμε να διαβάσουμε, να ξεκουραστούμε ή έστω να μιλήσουμε στο τηλέφωνο με μια φίλη μας. Αλλά είναι δύσκολο να το αποχωριστούμε όταν κρέμεται συνεχώς από πάνω μας. Και όταν το κάνουμε νιώθουμε απίστευτες ενοχές. «Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι πρέπει να είναι μονίμως απασχολημένοι με τα παιδιά τους, αλλά αυτή η νοοτροπία δεν αφήνει στον γονιό περιθώρια για ξεκούραση με αποτέλεσμα να του δημιουργεί στρες το οποίο αντιλαμβάνονται τα παιδιά» λέει η ψυχολόγος Kathy Hirsh-Pasek, Ph.D. «Στην πραγματικότητα, εκπαιδεύοντας τα παιδιά να παίζουν μόνα τους είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορείτε να τους κάνετε. Ενα αμάξι που θα φτιάξουν μόνα τους από μια χάρτινη κούτα ή μια βόλτα στην αυλή, αναπτύσσουν τις ικανότητες του παιδιού ώστε να γίνει δημιουργικό και να αποκτήσει κριτική σκέψη και αυτοπεποίθηση!» καταλήγει. Και να πώς να το κάνετε αυτό: 

Δείξτε τους πώς γίνεται 

Το πρώτο βήμα για να διδάξετε ένα παιδί να παίξει μόνο του είναι να του δείξετε πόσο διασκεδαστικό είναι. «Εως έναν βαθμό, το να είσαι μόνος σου είναι κάτι που μαθαίνεται, που σημαίνει ότι αν δεν αφήσεις ποτέ το παιδί έστω και λίγο μόνο του δεν θα μάθει να στηρίζεται στον εαυτό του» λέει η καθηγήτρια σχολικής εκπαίδευσης Cynthia Chandler, Ph.D. Μόλις το παιδί αρχίζει να περπατάει, καλό είναι να διαθέτετε χρόνο για τον εαυτό σας αλλά σε απόσταση που να βλέπετε το παιδί. Ευτυχώς, τα νήπια βρίσκουν τον κόσμο τόσο συναρπαστικό που μπορούν να παίξουν με ενθουσιασμό τουλάχιστον 15 λεπτά, με πολύχρωμα τάπερ ή ξύλινα κουτάλια.  Διαμορφώστε ανάλογα το σπίτι Δεν αρκεί το παιδί να έχει παιδικό δωμάτιο, πρέπει να μπορεί και να παίξει σε αυτό με δημιουργικότητα και ασφάλεια. Γι’ αυτό καλό είναι να δημιουργήσετε ένα προστατευμένο περιβάλλον, όχι μόνο στο δωμάτιό του αλλά και σε διάφορα μέρη του σπιτιού, μέρη που θα ενθαρρύνουν τον πειραματισμό! Κρατήστε τα απασχολημένα  Αποφύγετε όμως τις παθητικές δραστηριότητες όπως είναι η τηλεόραση ή το τάμπλετ. Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία, τα παιδιά κάτω των δύο ετών δεν πρέπει να βλέπουν καθόλου τηλεόραση και τα μεγαλύτερα όχι πάνω από μισή με μία ώρα την ημέρα. Μπορείτε να κρατήσετε τα παιδιά απασχολημένα με πολύ απλά πράγματα. Για παράδειγμα, όσο μαγειρεύετε, τους δίνετε ένα χάρτινο πιάτο ώστε να το ζωγραφίσουν μέχρι εσείς να τελειώσετε. Μην τρελαίνεστε με την ακαταστασία Τα περισσότερα παιδιά κάνουν το σπίτι χάλια, αλλά αυτό μπορεί να τα απασχολήσει για ώρες. Μπορείτε να βάλετε στο δωμάτιο του παιδιού μια κουρτίνα μπάνιου, να του δώσετε νερομπογιές και να το αφήσετε να δημιουργήσει ή να του δώσετε όλα τα μαξιλάρια που έχετε στο σπίτι για να φτιάξει ένα αυτοσχέδιο καταφύγιο. Μπορεί να σας ακούγονται τρομακτικά όλα αυτά, αλλά δεν υπάρχει σπίτι με παιδιά που να είναι τακτοποιημένο και αν υπάρχει, τότε τα σενάρια είναι δύο: ή τα παιδιά είναι πολύ μωρά ή δεν τα αφήνετε πραγματικά να παίξουν. Από την άλλη, αυτή η ακαταστασία έχει και μερικά οφέλη. Οσο τα παιδιά κάνουν το σπίτι άνω κάτω, εσείς μπορείτε να φάτε με την ησυχία σας ή να μιλήσετε με μια φίλη σας. Το να διεκδικείτε χώρο για τον εαυτό σας δεν είναι κακό και δεν έχει να κάνει με το πόσο οργανωμένοι είστε αλλά με το πόσο έχετε τον έλεγχο. Επιτρέψτε στα παιδιά σας να κάνουν αυτό που κάνουν καλύτερα: να παίζουν! Κάντε το «σόλο παιχνίδι» ρουτίνα Τα παιδιά πρέπει να παίζουν μόνα κάθε μέρα. Κάντε το ανεξάρτητο παιχνίδι τους μέρος της καθημερινής ρουτίνας της οικογένειάς σας χωρίς εξαιρέσεις. Πώς το «σόλο παιχνίδι» βοηθάει  στην ανάπτυξη του παιδιού Αναπτύσσει τη δημιουργικότητά του Γίνεται πιο αυτόνομο. Κάτι που αργότερα (πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο) θα του φανεί πολύτιμο. Αποκτά και εξασκεί δεξιότητες που θα το κάνουν να νιώσει όμορφα με τον εαυτό του και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Ανακαλύπτει τα όρια του εαυτού του, ενισχύσει τον αυτοέλεγχό του και την αίσθηση της επάρκειάς του. Βελτιώνει την ικανότητα συγκέντρωσης και προσοχής. Γίνεται πιο ισορροπημένο, έχοντας αναπτύξει από μικρή ηλικία τα δικά του ενδιαφέροντα/χόμπι για δημιουργική απασχόληση. Τέλος, το να μάθει να παίζει μόνο του, του εξασφαλίζει «απελευθέρωση». Ετσι, το ενδυναμώνουμε και το βοηθάμε να μπορεί να αντιμετωπίζει πιο θετικά την απουσία μας και αργότερα τον αποχωρισμό προκειμένου να πάει στον παιδικό σταθμό και φυσικά στο σχολείο.