του Όσκαρ Ουάϊλντ, διασκευή: Μαρία Δασκαλάκη, εικονογράφηση: Νίκος Γιαννόπουλος, Εκδόσεις Μίνωας.
Το πρωτότυπο κείμενο γράφτηκε το 1888 από τον Όσκαρ Ουάιλντ και κατέχει αναμφισβήτητα ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς της παιδικής ηλικίας.
Έχουν στ’ αλήθεια καρδιά οι γίγαντες; Ο γίγαντας της ιστορίας μπορεί στην αρχή να ήταν εγωιστής και σκληρός, να είχε απαγορεύσει στα παιδιά να μπαίνουν και να παίζουν στον κήπο του, όμως η καρδιά του έλιωσε όταν είδε ένα μικρό αγόρι να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε ένα ψηλό δέντρο. Τότε έλιωσαν και τα χιόνια στον κήπο του. Το χαλάζι έφυγε. Η παγωνιά χάθηκε. Επιτέλους ήρθε η άνοιξη, που ο γίγαντας τόσο καιρό περίμενε, και μαζί της έφερε και παιδιά… Πολλά παιδιά για να παίζουν στον κήπο του… Το μικρό αγόρι, όμως, δεν ξαναφάνηκε… Ώσπου μια μέρα…