«Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο»

Στο νέο βιβλίο της Λώρης Κέζα «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» ένα αγόρι γίνεται ο αρχηγός των αρχηγών, το αφεντικό των μαφιόζων και θεωρείται ο πιο άγριος εγκληματίας που έζησε ποτέ στη Σικελία. Ο Βιτόριο γίνεται μαφιόζος χωρίς να το ζητήσει, από ένα οικογενειακό μπλέξιμο, μια κληρονομιά που δεν ξέρει πώς να αρνηθεί. Τον ακολουθεί η φήμη του άγριου δολοφόνου ενώ το μόνο που θέλει είναι να παλεύει με τα κύματα κάνοντας σέρφ. Θα αναγκαστεί να παλέψει με το οργανωμένο έγκλημα αδιαφορώντας για το χρέος που έχει απέναντι στο όνομά του. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία ενός αγοριού που είναι με το μέρος των κακών ενώ δεν τον ενδιαφέρει να είναι με το μέρος κανενός. Το μόνο που θέλει είναι να βρει ξανά την κανονική του ζωή αλλά για να το πετύχει αυτό πρέπει να καταστρώσει ένα σχέδιο στο οποίο συμμετέχουν άθελά τους πολλοί κάτοικοι της Σικελίας. Στο νέο βιβλίο της Λώρης Κέζα παρουσιάζεται μια παραλλαγή της βιβλικής ιστορίας του Δαβίδ και του Γολιάθ, είναι δηλαδή μια αλληγορία με θέμα την απρόβλεπτη νίκη ενός παιδιού επί ενός ισχυρού γίγαντα. Ο Βιτόριο λειτουργεί όπως ο ανήλικος βοσκός Δαυίδ, που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον ισχυρό πολεμιστή Γολιάθ. Το οικογενειακό χρέος: ο Βιτόριο, ο κεντρικός ήρωας, γίνεται αρχηγός των Μαφιόζων επειδή έτσι αποφασίζει η προγιαγιά του, μια δεσποτική γυναίκα που καθορίζει ρόλους και αποφασίζει για τη μοίρα των μελών της οικογένειας. Ο πατέρας του Βιτόριο έχει αρνηθεί να αναλάβει καθήκοντα στην εγκληματική οργάνωση. Έφυγε από τη Σικελία για να γίνει δάσκαλος του σερφ στην Τήνο. Ο Βιτόριο αρνείται και εκείνος να ζήσει όπως επιβάλλει η ιστορία των παππούδων του. Οι φημολογίες: στη Σικελία ο Βιτόριο θεωρείται αιμοσταγής και αδίστακτος επειδή όλοι υιοθετούν τα κουτσομπολιά που κυκλοφορούν, χωρίς να έχουν στοιχεία. Διαδίδεται ότι σκοτώνει κοτόπουλα κόβοντας το κεφάλι τους με τα δόντια του και όλοι ανακυκλώνουν τις ιστορίες χωρίς να αναρωτηθούν εάν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Η απομόνωση των μαφιόζων: ζουν απομονωμένοι στις επαύλεις τους, φρουρούμενοι από ένοπλους, με τον συνεχή φόβο ότι κάποιος θα τους εκδικηθεί. Θεωρώντας ότι κάνουν τη «μεγάλη ζωή» δεν έχουν καθόλου ζωή. Η εμπιστοσύνη: ο δάσκαλος ιταλικών του Βιτόριο δεν είναι μόνο δάσκαλος, είναι αστυνομικός που έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των μαφιόζων. Ο Βιτόριο δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για υποκρισία καθώς και ο ίδιος παρουσιάζει το ήμισυ της αλήθειας στους συνομιλητές του στην προσπάθεια να υλοποιήσει το σχέδιο διάλυσης της εγκληματικής οργάνωσης.