Όταν το παιδί αρνείται να πάει στο σχολείο

Άρνηση για σχολείο σημαίνει ότι ένα παιδί αναστατώνεται πάρα πολύ στην ιδέα του να πάει και συχνά χάνει κάποιες ώρες ή και ολόκληρη τη μέρα με το άγχος να παραμένει. Τα παιδιά που αρνούνται να πάνε μένουν συνήθως στο σπίτι εις γνώση των γονιών τους, ακόμα κι όταν οι τελευταίοι προσπαθούν να τα μεταπείσουν. Ποια είναι τα πιο συνήθη συμπτώματα; Καταρχάς, τα πρωινά πριν το σχολείο είναι μία ‘μάχη’ και το παιδί κλαίει, κρύβεται κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού, αρνείται να κινηθεί, σας παρακαλάει να μην πάει, παραπονιέται για πόνους ή αρρώστιες που πάντα περνούν όσο μένει στο σπίτι, παρουσιάζει υψηλά επίπεδα άγχους και μπορεί να φτάσει στο σημείο να απειλεί με αυτοτραυματισμό.

Τι οδηγεί εκεί το παιδί όμως; Δεν υπάρχει μόνο μία απάντηση. Μπορεί να έχει να κάνει με το άγχος του αποχωρισμού, με κάποια φοβία, με κατάθλιψη ή με κοινωνικά προβλήματα στο σχολείο. Συνήθως η άρνηση συνδέεται με: αγχωτικά γεγονότα στο σπίτι ή στο σχολείο, διαμάχες, μαθησιακές δυσκολίες, αλλαγή σχολείου ή μετακόμιση, προβλήματα με το δάσκαλο ή σχολικό εκφοβισμό. Αν καταφέρει να μείνει σπίτι, αποφεύγει αυτά που το τρομάζουν, δεν βιώνει το άγχος του αποχωρισμού και κερδίζει περισσότερη προσοχή από τους γονείς.

Εφόσον όμως δεν γίνεται να μένει συνέχεια στο σπίτι και να μένει πίσω στα μαθήματα, εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε με διάφορους τρόπους. Καταρχάς, δείξτε του ότι το καταλαβαίνετε απόλυτα και ότι το στηρίζετε. Ενθαρρύνετέ το με το να του λέτε ‘είσαι πολύ γενναίος που πηγαίνεις σήμερα στο σχολείο’ και μην του λέτε κοφτά όχι χωρίς καμία εξήγηση. Όταν είστε στο σπίτι, διατηρήστε μία θετική και ήρεμη στάση για να μην νιώσει περισσότερο αγχωμένο. Φτιάξτε μία ρουτίνα ύπνου για να μπορεί να κοιμάται καλά το βράδυ και να μην νυστάζει το πρωί. Εάν τελικά μείνει στο σπίτι όλη μέρα, μπορείτε να το ενημερώσετε ότι θα πάει νωρίτερα για ύπνο και δεν θα κάνετε κάτι ξεχωριστό ή διασκεδαστικό εκείνη τη μέρα.

Επικοινωνήστε με το σχολείο για να μάθετε τι συμβαίνει και αν υπάρχουν προβλήματα με το δάσκαλο ή τα υπόλοιπα παιδιά. Θα πρέπει να είναι σε θέση να σας βοηθήσουν, να σας καθοδηγήσουν και να πάρετε συμβουλές από ψυχολόγο ή κάποιο συντονιστή μαθημάτων. Σε καμία περίπτωση μην αποκλείσετε το σχολείο από τη διαδικασία γιατί είναι χρήσιμο να γνωρίζουν την κατάσταση του παιδιού.

Αν το παιδί το βιώνει πολύ δύσκολα ή έχει περάσει κάποιο τραυματικό γεγονός, θα χρειαστεί οπωσδήποτε η βοήθεια κάποιου ειδικού που θα κρίνει αν το παιδί έχει αγχώδη διαταραχή. Συνεπώς, θα σας δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για το πώς να το χειριστείτε. Μέσα σε όλη τη διαδικασία, μην ξεχάσετε να φροντίζετε τον εαυτό σας και να ξεκουράζεστε.