Δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά μπορούν να πάθουν πραγματική εμμονή με ένα χρώμα και να θέλουν να ντύνονται με αυτό ή να έχουν παιχνίδια μόνο σε αυτό το χρώμα. Αν και είναι δύσκολο να βιώνετε μία τέτοια κατάσταση μέσα στο σπίτι, αυτή η περιστασιακή τελειομανία του παιδιού είναι μία φυσιολογική φάση στην ανάπτυξή του. Είναι ο μηχανισμός που αναπτύσσουν τα παιδιά για να αποκτήσουν λίγο έλεγχο σε έναν κόσμο που τους φαίνεται τεράστιος και μπερδεμένος. Αυτός είναι και ο λόγος που τα παιδιά φτιάχνουν δικούς τους κανόνες, ακόμα κι αν δεν βγάζουν νόημα στους ενήλικες. Οι γονείς ανακαλύπτουν αυτήν τη συμπεριφορά γύρω στους 18-24 μήνες και γίνεται πιο ισχυρό στα 2-3 έτη.
Δυστυχώς όμως, οι κανόνες ενός δίχρονου δεν είναι πάντα πρακτικοί. Το να θέλει να ζωγραφίζει με κόκκινους μόνο μαρκαδόρους, είναι εντάξει. Αλλά αν θέλει να τρέφεται μόνο με κόκκινα φαγητά, θα υπάρχει πρόβλημα με την πρόσληψη των θρεπτικών συστατικών. Πώς θα χειριστείτε αυτά τα προβλήματα; Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι να δείξετε στο παιδί σας ότι το καταλαβαίνετε και σέβεστε την κατάστασή του. Χρησιμοποιήστε απλή και επαναληπτική γλώσσα για να περιγράψετε τον εσωτερικό του κόσμο.
Αν το παιδί νιώσει ότι το κατανοούν και το αποδέχονται, βαθμιαία θα είναι πιο ανοιχτό σε άλλες προτάσεις. Μπορείτε ας πούμε να προτείνετε να φάει άσπρο ρύζι σε ένα κόκκινο μπολ. Ή να προσθέσετε λίγη κόκκινη σάλτσα. Αν το παιδί δείχνει επιμονή στην αρχική του θέση, δεν πειράζει να τρώει μόνο κόκκινα φαγητά για λίγες μέρες. Συνεχίστε να του προσφέρετε κι άλλες επιλογές χωρίς πίεση και σιγά σιγά θα το θέλει από μόνο του. Αποφύγετε τις δωροδοκίες και τις τιμωρίες γιατί έτσι θα δημιουργήσετε μόνο προβλήματα.
Αν το παιδί επιμένει στη μονοχρωμία αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτει αυτά που νιώθει από εσάς και όλους τους άλλους, αν αποφεύγει την οπτική επαφή, αν δυσκολεύεται να καταλάβει τις εκφράσεις προσώπου και τις χειρονομίες, ίσως έχετε να κάνετε με μία περίπτωση αυτισμού.