Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Cancer Cell, οι επιστήμονες με επικεφαλής τον καθηγητή Τζέφρι Γουαχλ, διαπίστωσαν ότι το γονίδιο Sox10 ελέγχει απευθείας την ανάπτυξη και διήθηση ενός σημαντικού κλάσματος δύσκολα αντιμετωπίσιμων τριπλά αρνητικών καρκίνων του μαστού. Η ίδια επιστημονική ομάδα είχε πρόσφατα ανακαλύψει ότι οι επιθετικοί καρκίνοι του μαστού επανέρχονται σε ένα ευέλικτο πρότερο στάδιο που απαντάται στον εμβρυϊκό μαστικό ιστό. Ο κυτταρικός αυτός αναπρογραμματισμός μπορεί να αποτελεί το σημείο«κλειδί» για την ικανότητα του καρκίνου να σχηματίζει νέα είδη κυττάρων, να αναπτύσσει αντίσταση στις θεραπείες και να δίνει μεταστάσεις σε άλλα σημεία του σώματος.
«Δύο πράγματα που δυσχεραίνουν τη θεραπεία των τριπλά αρνητικών καρκίνων του μαστού είναι η ετερογένεια τους, δηλαδή ότι σε έναν μόνο όγκο μπορεί να υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι κυττάρων και η ικανότητά τους να κινούνται και να αποικίζουν νέες περιοχές, δηλαδή η μετάσταση», εξηγεί ο Δρ Γουαχλ. Στους επιθετικούς καρκίνους παρατηρούμε ότι οι μηχανισμοί ασφαλείας που ρυθμίζουν τα αναπτυξιακά γενετικά προγράμματα των ιστών χάνονται και έτσι η υποκείμενη κυτταρική πλαστικότητα ενεργοποιείται και πάλι ώστε να πυροδοτήσει την ανάπτυξη του όγκου και τελικά την κακοήθεια που σχετίζεται με τη νόσο», συμπληρώνει ο Δρ Κρίστοφερ Ντράβις, συγγραφέας της μελέτης.
«Στα εμβρυϊκά κύτταρα, που έχουν την περισσότερη πλαστικότητα, παρατηρήσαμε ότι περιοχές πρόσδεσης του γονιδίου ήταν πιο ανοιχτές και πιο προσβάσιμες συγκριτικά με τα υγιή ενήλικα κύτταρα, που δεν είναι ευέλικτα και η χρωματίνη είναι πολύ κλειστή», συμπληρώνει ο Τσι-Γιε Τσουνγκ, μέλος της ερευνητής ομάδας.
Τα μαστικά καρκινικά κύτταρα με υψηλά επίπεδα του Sox10 εξελίσσονταν σε πιο πρωτόγονα και αποκτούσαν ικανότητα κίνησης. Τα αποτελέσματα ήταν τόσο σημαντικά που οι ερευνητές επανέλαβαν το πείραμα με μια τεχνική που εμπόδιζε το Sox10 να προσδεθεί στα γονίδια αυτά. Χωρίς λοιπόν πρόσβαση στο Sox10 κανένα από τα μαστικά κύτταρα που είχαν προγραμματιστεί να εξελιχθούν σε καρκινικά δεν μπορούσαν να σχηματίσουν όγκους.
Όμως, το γεγονός ότι το Sox10 ρυθμίζει πολλά γονίδια που πιθανόν συνδέονται με τους επιθετικούς καρκίνους του μαστού σίγουρα προσφέρει έναν νέο στόχο για την ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπειών για τους μεταστατικούς καρκίνους του μαστού.
Τέλος, μπορεί να ανοίγει ο δρόμος για νέα διαγνωστικά τεστ για τον καρκίνο του μαστού και άλλων οργάνων δια του ελέγχου πρωτεϊνών ενήλικων ιστών που υπό φυσιολογικές συνθήκες παράγονται μόνο από εμβρυϊκά κύτταρα. Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να μελετήσουν πιθανούς θεραπευτικούς στόχους επί των γονιδίων που ρυθμίζονται από το Sox10.
