Το κλασικό σενάριο είναι ότι το τρίχρονο παιδί σας πέφτει στο πάτωμα, ουρλιάζει και οδύρεται επειδή θέλει λίγη ακόμα σοκολάτα. Και η δική σας αντίδραση είναι να του πείτε ‘μα γιατί δεν μπορείς να συνέλθεις’; Όταν περάσει η κρίση και τα πράγματα ξαναγίνουν ήρεμα, θυμάστε ότι είναι μόλις τριών χρονών και δεν μπορείτε να περιμένετε πολλά από εκείνο. Σύμφωνα με έρευνα, οι περισσότεροι γονείς τείνουν να υπερτιμούν την ικανότητα του μικρού παιδιού για αυτοέλεγχο. Και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιο άγχος. Αν ένας γονέας θεωρεί ότι το παιδί του είναι ικανό για μεγαλύτερο αυτοέλεγχο, μπορεί να οδηγήσει σε εκνευρισμό και να έχει περισσότερο τιμωρητικές από ότι υποστηρικτικές ανταποκρίσεις.
Άλλα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι το 56% των γονέων πιστεύει ότι τα παιδιά έχουν τον αυτοέλεγχο να αντισταθούν στην απαγορευμένη επιθυμία και το 36% πιστεύει ότι και τα παιδιά κάτω των 2 ετών έχουν αυτόν τον έλεγχο.
Η αλήθεια όμως είναι ότι ο αυτοέλεγχος αναπτύσσεται γύρω στα 4 έτη και παίρνει ακόμα περισσότερο καιρό μέχρι να σταθεροποιηθεί. Η ικανότητα να μοιράζονται και ο συναισθηματικός έλεγχος αναπτύσσονται μετά τα 3 έτη. Οι ειδικοί μας συμβουλεύουν ότι τα πρώτα χρόνια είναι για να μάθουν και όχι να τιμωρούνται. Μόνο οι ρεαλιστικές προσδοκίες μπορούν να δημιουργήσουν μία ευαίσθητη και αποτελεσματική συμπεριφορά απέναντι στο παιδί.
