Υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα του τι θεωρείται φυσιολογικό στα συναισθήματα του παιδιού μετά από μία απώλεια. Πολλά παιδιά δείχνουν λύπη, θυμό και άγχος. Κάποια ίσως μπερδεύονται και προσπαθούν να καταλάβουν τι έχει συμβεί ενώ μερικά δεν επηρεάζονται καθόλου ή νιώθουν ενοχές γιατί νομίζουν ότι ευθύνονται για αυτό. Το παιδί ίσως αντιδράσει πιο έντονα σε ένα θάνατο ανθρώπου που έβλεπε συχνά.
Τα έντονα συναισθήματα μπορούν να κατακλύσουν το παιδί. Άλλα είναι πιο ήσυχα και δεν συμμετέχουν και άλλα παρουσιάζουν προκλητική συμπεριφορά.
Τα παιδιά, ειδικά τα μικρότερα, μπορούν να έχουν μεγάλα συναισθήματα όταν κάποιος πεθάνει, αλλά δεν έχουν πάντα τις λέξεις για να τα εκφράσουν. Είναι λοιπόν καλή ιδέα να ξεκινήσετε βοηθώντας το παιδί να εντοπίσει αυτά που νιώθει ακριβώς. Στη συνέχεια, ενημερώστε το παιδί σας ότι αυτά που νιώθει είναι φυσιολογικά και ότι εσείς νιώθετε ακριβώς το ίδιο. Έτσι είναι πιο πιθανό να σας μιλήσει. Κάποιες φορές, βοηθά το να του δώσετε ιδέες για το πώς να αντιμετωπίσει τα δυνατά συναισθήματα. Αυτό που βοηθά είναι να διατηρήσετε τη ρουτίνα του, να του πείτε ότι είναι οκ να παίζει και να είναι χαρούμενο αλλά και αν ενημερώσετε το σχολείο του.
Τα νήπια ή παιδιά προσχολικής ηλικίας καταλαβαίνουν ότι ο νεκρός έχει μεταφερθεί σε ένα άλλο μέρος αλλά δεν κατανοούν ότι έχει φύγει για πάντα. Μπορεί να ρωτήσει αν μπορεί να επισκεφθεί το νεκρό και να παλινδρομήσει στη συμπεριφορά του, βρέχοντας το κρεβάτι όταν κοιμάται. Απαντήστε με ειλικρίνεια στις ερωτήσεις του παιδιού, υποστηρίξτε και ανακουφίστε το και δείξτε υπομονή με τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις.
Τα παιδιά σχολικής ηλικίας καταλαβαίνουν ότι ο θάνατος είναι το τέλος της ζωής αλλά μπορεί να νομίζουν ότι δεν πεθαίνουν όλοι οι άνθρωποι. Θα το βοηθήσετε με το να του πείτε ότι ο θάνατος δεν είναι δικό του λάθος, με το να απαντάτε με ειλικρίνεια και με το να προτείνετε ένα κλείσιμο που ταιριάζει στο παιδί.
