«Στις λέξεις, Ισιντόρ. Εκεί κρύβεται η μαγεία!»
Είναι η καλύτερη, η πιο σημαντική δουλειά του κόσμου. Το μεγάλο όνειρο του μικρού Ισιντόρ: Να φυλάξει και αυτός το αόρατο σχοινί του φεγγαριού. Να περιπολεί ακούραστος στην ταράτσα, να δοκιμάζει το σχοινί με το χέρι του για να δει αν είναι δεμένο καλά… Η Μπέλα το κάνει κάθε βράδυ!
Ο μάγος Λιβόρνο, όμως, του λέει πάντα όχι. Τρέμει μήπως ο κόμπος λυθεί και το φεγγάρι φύγει μακριά. Και τότε, αντίο κόσμε. Ο χαλίφης δεν θα τους λυπηθεί.
Αλλά ο Ισιντόρ το έχει πάρει απόφαση. Θα γίνει ο φύλακας του φεγγαριού, ο κόσμος να χαλάσει. Για μια νύχτα. Έστω για μια νύχτα…
Μια μαγική ιστορία για τα όνειρα, τη δύναμη της ψυχής, τη φιλία, τον αγώνα και την αγάπη. Και για τα θαύματα που ξεπηδούν από τις λέξεις μας και αγκαλιάζουν ολόκληρη τη Γη.
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα για τον Ισιντόρ
Μπορείς να πιάσεις το άπιαστο; Γίνεται να κατορθώσεις το ακατόρθωτο; Υπάρχει τρόπος να φανερώσεις πράγματα άφαντα ή να δώσεις ύλη στο όνειρο; H απάντηση είναι ναι. Κατηγορηματικά ναι. Υπάρχουν λέξεις ικανές να κάνουν τα πάντα – και προς το καλό και προς το κακό. Αρκεί μονάχα να τις βάλεις στη σωστή σειρά, να τις πεις ή να τις γράψεις με τον κατάλληλο τρόπο, να τις κεντήσεις με μαστοριά. Τότε θα βγάλουν ρίζες και κλαδιά και θα αγκαλιάσουν ολόκληρο τον κόσμο.
Την αλήθεια αυτή τη γνωρίζουν καλά όσοι αγαπούν την τέχνη της αφήγησης: οι παραμυθάδες, οι συγγραφείς, οι αναγνώστες… Τη γνωρίζουν, φυσικά, και οι ταλαντούχοι ψεύτες. Κάποια στιγμή θα τη μάθει και ο μικρός Ισιντόρ, ο κεντρικός ήρωας τούτης εδώ της ιστορίας. Άλλωστε το αφεντικό του, ο μεγάλος μάγος Λιβόρνο, κατάφερε με τη χρήση μαγικών λέξεων να πιάσει το άπιαστο: Αιχμαλώτισε το φεγγάρι, το έδεσε με ένα αόρατο σκοινί και το τράβηξε κοντά. Να το, αιωρείται σαν γιγάντιο μπαλόνι πάνω από την πόλη. Ο Ισιντόρ το βλέπει με τα ίδια του τα μάτια. Και η επιθυμία του ολοένα και μεγαλώνει. Θέλει και αυτός να φυλάξει το σκοινί του φεγγαριού. Η Μπέλα, η λιγόλογη και μονίμως μουτρωμένη Μπέλα, η πρώτη βοηθός του μάγου, το κάνει κάθε βράδυ.
Ο κόσμος μας, όμως, δεν είναι πλασμένος μονάχα από όνειρα και μαγεία. Έχει και μια όψη πεζή και απάνθρωπη, στην οποία λύνουν και δένουν οι ισχυροί. Συχνά λοιπόν οι μάγοι, οι καλλιτέχνες γενικότερα, χάνουν τον δρόμο και καταλήγουν να υπηρετούν τους κάθε λογής χαλίφηδες και βασιλιάδες. Και πώς να κάνουν διαφορετικά όταν το σπαθί κρέμεται επίφοβα πάνω από το κεφάλι τους; Ναι, είναι και αυτή μια από τις σκληρές αλήθειες που θα μάθει ο μικρός Ισιντόρ.
Με ρώτησε ένα παιδί για τι μιλάει τούτο εδώ το βιβλίο. Αναγκαστικά αναρωτήθηκα και εγώ. Κατέληξα στο ότι μιλάει για τα μεγάλα όνειρα και για τις ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες που πρέπει να περάσουμε για να τα αγγίξουμε. Μιλάει ακόμη για αφηγήσεις μας, για τις ιστορίες που ανταλλάσσουμε, για τις λέξεις που μοιραζόμαστε – για το υλικό δηλαδή από το οποίο είναι πλασμένα αυτά τα όνειρα. Νομίζω όμως ότι μιλάει και για τους αγώνες, τους χειροπιαστούς αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε, ώστε ο όμορφος αλλά και συχνά σκληρός κόσμος μας να γίνει πιο δίκαιος και πιο φωτεινός.
Συγγραφέας: Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης
Εικονογράφηση: Βασίλης Κουτσογιάννης
